“Ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ για καλύτερη ζωή τώρα, γιατί αύριο θα ‘ναι αργά”
Γράφει ο Θοδωρής Σπηλιόπουλος
Μια φορά και ένα καιρό…
Στενοχωρήθηκα όταν μας εγκατέλειψε ο Χαρίλαος, ανέχτηκα την Δαμανάκη, υπέφερα με τον Κωνσταντόπουλο, πάλεψα μαζί με Αλαβάνο αλλά στήριξα τον Τσίπρα, εμπόδισα το Γιουγκοσλαβικό σύστημα των 11 αρχηγών, πίστεψα στην κυβερνώσα αριστερά του Τσίπρα, όταν πολλοί έλεγαν ότι ο Τσίπρας νέο παιδί είναι ας λέει και καμμιά κουταμάρα, στενοχωρήθηκα που παραιτήθηκε ο Τσίπρας και… κανένας άλλος!
Και τιμώρησα με την ψήφο μου εσωκομματικά όλους αυτούς που πριν “αλέκτορα φωνήσαι” εγκατέλειψαν τα ιερά και τα όσια της σύγχρονης Αριστεράς, για την οποία διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους, αφού πήραν τις εδρούλες τους μαζί και ό,τι άλλο μπόρεσαν… μιας και την βαλίτσα με τους κωδικούς του κόμματος τους κράτησε ο κόσμος της Αριστεράς.
Ο κόσμος ο οποίος απρόσμενα για τους πολλούς ήρθε ψήφισε ενάντια στην γραφειοκρατία, τα κουστουμάκια της κομματικής συνήθειας, συνεχίζει να τιμά τον Τσίπρα και να του ζητά να είναι παρών στην Ευρωπαϊκή και Ελληνική Αριστερά και έδωσε και μια ευκαιρία στον Κασσελάκη να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, ότι δεν είναι ταύρος σε υαλοπωλείο.
Γιατί κατανοεί και ζει στο πετσί του ο κόσμος ότι οι δολοφόνοι του Φύσσα και του Ζακ κάνουν κουμάντο όχι μόνο στην νύχτα αλλά και στην μέρα, και σε τμήματα του ποδοσφαίρου, της πολιτικής, του πολιτισμού, σαν την Λερναία Ύδρα αλλάζουν κεφάλια, κηρύττουν από άμβωνος το ΠΑΤΡΙΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και την ίδια ώρα κλέβουν από το παγκάρι του Ελληνικού λαού τα κεριά από τα μανουάλια, το λάδι από τα καντήλια, σε τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί, σε πεθαίνουν στα Τέμπη, σε αφήνουν να πεθάνεις στην Πύλο, σε διασωληνώνουν χωρίς “οξυγόνο” στην υγεία, σου βάζουν διόδια για τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου στην παιδεία, σε μια κοινωνία που ανέχεται τις γυναικοκτονίες, την παρακολούθηση με Predator.
Και όλα τα κεκτημένα της ιστορικής Πρωτομαγιάς πετάγονται στον Καιάδα του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού, οι μεγάλες κουβέντες για την Πατρίδα αποδεικνύονται φτηνές δικαιολογίες μιας πολιτικής υποταγής χωρίς όρια στον αμερικανοκό νατοϊκό παράγοντα, χειροκροτούν εκπρόσωποι του συστήματος τις σφαγές του Ισραήλ, ανέχονται τον πόλεμο στην Ουκρανία σαν αναγκαίο κακό.
Με αυτά και με αυτά και αλλά πολλά θα συμφωνήσω μετά από καιρό με τον Καρτερό που γράφει σήμερα: Σε κάθε περίπτωση, όποιος αυτές τις στιγμές εγκαταλείπει την κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ συμπράττει ακούσια με όσα δεν συμφωνεί. (https://www.avgi.gr/politiki/485771_o-kasselakis-oi-kalpes-kai-oi-protestantes)
Όσο για μένα θυμίζω ότι από το μακρινό 2019 αλλά και τόσο κοντινό έγραφα για την ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει καραβάνι που να μας χωράει όλους και όχι ΚΙΒΩΤΟΣ του Νώε για λίγους και εκλεκτούς έστω και μερικές χιλιάδες (https://www.facebook.com/share/p/MSSqWWjjKvCNNKgj)
Η φωτογραφία είναι από το μακρινό 2013 όταν δεν μας άφηναν να μπούμε στον Σκαραμαγκά.
