“Ποιος με προστατεύει από το ξερό πεύκο του αδιάφορου γείτονα;”
Δεν σταματούν οι διαμαρτυρίες για ξερά πεύκα που αποτελούν απειλή στις γειτονιές του Χαϊδαρίου. Αυτή τη φορά το μήνυμα έρχεται από μία άλλη κάτοικο του Δάσους, που έχει το ξερό πεύκο γειτονικής πολυκατοικίας να κρέμεται δίπλα στο σπίτι της, έτοιμο να σπάσει. Ο Δήμος υποστηρίζει ότι δεν έχει καμία αρμοδιότητα σε ιδιωτικούς χώρους και προσπαθεί να βγει έξω από το κάδρο των ευθυνών.
Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση του ενταταλμένου συμβούλου κ. Κώστα Καλογράνα σε σχετικό άρθρο μας: “Το δέντρο του οποίου η ρίζα βρίσκεται μέσα σε ιδιωτικό χώρο, είναι εξ ολοκλήρου αρμοδιότητα του εκάστοτε ιδιοκτήτη. Ο ίδιος, με τις κατάλληλες άδειες και ίδια μέσα θα πρέπει να προβεί στον καθαρισμό ή στην προκειμένη περίπτωση κοπή, και στην απομάκρυνση τους. Ο Δήμος δεν έχει καμία αρμοδιότητα μέσα σε ιδιωτικό χώρο”.
Εν προκειμένω, το πρόβλημα είναι τι γίνεται όταν ο ιδιώτης αδιαφορεί ή όταν αντικειμενικά αδυνατεί να παρέμβει (το τελευταίο συνέβη στο πεύκο που έπεσε πριν λίγο καιρό από αυλή στη μέση της Ηρώων Πολυτεχνείου, σε πολυσύχναστο σημείο και από θαύμα γλιτώσαμε θύματα, βλέπε “Είχα στείλει δύο επιστολές για το επικίνδυνο πεύκο – Τελικά έπεσε”). Από το σημείο αυτό και μετά ποια αρχή είναι η αρμόδια; Η απάντηση είναι: ο Δήμος. Με δυο λόγια, δεν υπάρχει μη ελεγχόμενη από τις αρχές αμέλεια, η οποία μπορεί να προκαλέσει δημόσιο κίνδυνο. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με την χορτοκοπή: Αν ο ιδιοκτήτης οικοπέδου αδιαφορήσει για την δημόσια ασφάλεια, αναλαμβάνει τα περαιτέρω ο Δήμος. (Αναλυτικά εδώ: Επικίνδυνα δέντρα στο Χαϊδάρι: Να ποντάρουμε για πάντα στην καλή μας τύχη;). Η λέξη κλειδί είναι η “πρόληψη” και αυτή σε μια σωστά λειτουργούσα πολιτεία δεν μένει αποκλειστικό αντικείμενο της ατομικής ευθύνης.
Ακολουθεί η διαμαρτυρία της κας Βασιλικής από το Δάσος:
Σε ακάλυπτο χώρο της διπλανής πολυκατοικίας, στο μέρος που μένω, στο Δάσος Χαϊδαρίου, υπάρχουν δύο πεύκα, το ένα άκρως κούφιο, που είναι μόλις λίγους πόντους απ’ τό μπαλκόνι μου. Εδώ και τρία χρόνια, τα πεύκα έχουν ασθένεια και έχουν ξεραθεί. Πέρυσι, με τα χιόνια, ολόκληρη κλάρα έπεσε στο εξωτερικό χώρο της πολυκατοικίας.
Έχω απευθυνθεί στο δήμο να έρθει να τα κόψει, καθώς είναι επικίνδυνα για πυρκαγιά και για απότομο σπάσιμο κλάρας, όπως ήδη έγινε.
Η απάντησή τους; Απαγορεύεται να κόψουμε, καθώς τα πεύκα ακόμα και ξεραμένα, αποτελούν φυσικό πόρο οξυγόνου… Τι οξυγόνο τους λέω; Αφού έχουν ασθένεια και έχουν ξεραθεί; Εκτός αυτό, είναι επικίνδυνα να σκοτώσουν άνθρωπο!!!!
Οι ένοικοι της πολυκατοικίας είναι αδιάφοροι. Εγώ έχω το πρόβλημα, που τα πεύκα ακουμπάνε το μπαλκόνι μου. Με δικό μου τσεκούρι, προσπάθησα να κόψω ό,τι μπορούσα, έστω μια κλάρα που ήταν πολύ κοντά μου.
Πού είναι η πολιτεία σε όλο αυτό;;; Δηλαδή, πρέπει να πάρουμε ή φωτιά ή να πέσει δέντρο από φυσική καταστροφή, όπως έγινε πέρυσι σε ιδιόκτητο χώρο;
Το Δάσος δεν έχει καμμία φροντίδα. Παντου ξεραμένα δέντρα… μέχρι και στην πλατεία Λαού έβγαλαν τα δέντρα, που σε πλατείες πας για να δεις φύση, υποτίθεται. Έβγαλαν τα δέντρα, παραμονές εκλογών, για να φυτέψουν λουλούδια, που και αυτά ακόμα ξεράθηκαν. Μια πλατεία βανδαλισμενη από μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά, χωρίς υποτυπώδη μέτρα προστασίας και ανεπαρκή φωτισμό.
