Ο Λευτέρης Χριστοφής θυμάται το δραματικό περιστατικό της απομάκρυνσης των κοντέινερ των πληγέντων από τον σεισμό του 1999, τα οποία είχαν στηθεί δίπλα Αθλητικό Κέντρο Δάσους. Μάς έστειλε την παρακάτω επιστολή, με αφορμή τη σχετική αναφορά στη χτεσινή σχετική αναφορά στην ανακοίνωση του Δήμου για τα γήπεδα τένις.
Για το εκατό της εκατό της αλήθειας, θεωρώ χρέος μου να υπενθυμίσω ότι οι σεισμοπαθείς του 1999, “δεν έφυγαν”, όπως απλά αναφέρει το Δελτίο Τύπου του Δήμου, αλλά εκδιώχθηκαν άρον τον άρον δίχως να θέλουν να εγκαταλείψουν τις λυόμενες κατοικίες τους. Αρκετές τροχοβίλες με πράγματα μέσα των σεισμοπαθών, σηκώθηκαν από το γερανό, μόνο με την παρουσία ενός δημοτικού υπαλλήλου δίχως την παρέμβαση της εισαγγελικής αρχής και της αστυνομίας. Υπήρξαν επεισόδια και τελικά συλλήψεις. Το λυπηρό είναι, ότι όταν μιλάμε για σεισμόπληκτους, πέραν των ηλικιωμένων ανθρώπων, εννοούμε ελληνικές και αλλοδαπές οικογένειες με μικρά παιδιά. Η δήλωσή μου δεν είναι μομφή προς κάποια δημοτική υπηρεσία ή παράταξη. Ήμουν παρών και τότε είχα δηλώσει τη δυσφορία μου για την πράξη αυτή. Πραγματικά με βάζει σε σκέψεις που σήμερα συζητάμε για γήπεδα τένις ενώ τότε, ελαφρά την καρδία, εκδιώχθηκαν φτωχοί άνθρωποι με κίνδυνο να μείνουν άστεγοι στον δρόμο.
Λευτέρης Χριστοφής
