Τι θα γίνει επιτέλους με τις ασφαλτοστρώσεις στο Χαϊδάρι;
Κάθε είδηση από το Δημαρχείο γεννάει, όπως είναι φυσικό, ποικιλία σχολίων, θετικών και επικριτικών, ανάλογα με την πολιτική αφετηρία και την οπτική γωνία του καθενός. Όμως υπάρχει μια παρατήρηση που το τελευταίο διάστημα έρχεται πάντα με βουή, από πάρα πολλά στόματα (και πληκτρολόγια): “Τι θα γίνει με τους βομβαρδισμένους δρόμους μας; Η πόλη χρειάζεται ασφαλτόστρωση… χτες”. Είδαμε να επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό με δεκάδες τέτοια σχόλια στο ποστ για τα κοινόχρηστα ηλεκτρικά ποδήλατα. Πέρα από κάθε αμφιβολία, η ποιότητα των δρόμων είναι αυτή την περίοδο ένα “καυτό ζήτημα” για την κοινή γνώμη της πόλης.
Η επιθυμία για καλύτερους δρόμους δεν είναι αδικαιολόγητη. Αν εξαιρέσει κανείς το στρώσιμο της Λεωφόρου Αθηνών το περασμένο φθινόπωρο, που είναι έργο υπερτοπικής σημασίας, έχει να πέσει άσφαλτος στο Χαϊδάρι από τις αρχές του 2018 και αυτό έγινε σε 8 δρόμους. Τα οδοστρώματα λοιπόν έχουν πάρα πολλά χρόνια να συντηρηθούν, έχουν χιλιοσκαφτεί, είναι γεμάτα ανωμαλίες, με φρεάτια παγίδες. Κάθε μετακίνηση είναι κουραστική και προκαλεί φθορές στα αυτοκίνητα. Βέβαια το φαινόμενο δεν χαρακτηρίζει μόνο την πόλη μας, αλλά τα ίδια χάλια μπορεί κανείς να τα διαπιστώσει σχεδόν σε όλο το Λεκανοπέδιο.
Απευθυνθήκαμε στη διοίκηση του Δήμου Χαϊδαρίου για να μας πει ποια είναι η θέση της γι’ αυτό το θέμα και πού οφείλεται η στασιμότητα σε ένα πάνδημο αίτημα. Μας παρέπεμψαν στην πρώτη σελίδα του φυλλαδίου που μοιράζεται αυτές της μέρες από την παράταξη “Χαϊδάρι Ξανά”, όπου αναφέρεται: “Δυστυχώς η επιλογή των έργων που θα χρηματοδοτηθούν δεν εξαρτάται μόνον από τον Δήμο. Έτσι, το μεγάλο πρόβλημα της συντήρησης της ασφάλτου στο οδικό δίκτυο δεν έχει επιλυθεί ακόμη, παρά τη συνεχή διεκδίκηση κονδυλίων από εμάς.”
Οι δήμοι δεν διαθέτουν από ίδιους πόρους τα εκατομμύρια που απαιτούνται για εκτεταμένες συντηρήσεις οδικών δικτύων και πρέπει να “παρακαλούν” άλλους φορείς. Όπως έχουμε αναφέρει και άλλη φορά, ο πρώην δήμαρχος, Μιχάλης Σελέκος είχε πει στην εφημερίδα μας ότι αποτελεί πολιτικό παράλογο κάθε χρηματοδότηση στους Δήμους να περνάει μέσα από άλλους φορείς, όπως η Περιφέρεια, και να μην μπορούν οι ίδιοι να ορίσουν τις προτεραιότητές τους με βάση τις υπαρκτές ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. “Κάποια ποσά πρέπει να έρχονται απ’ ευθείας στον Δήμο”, τονίζει.
Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται το “κλειδί” της υπόθεσης. Όλα εξαρτώνται από την Περιφέρεια Αττικής, στην οποία δίνονται τα σχετικά κονδύλια και είναι η αρμόδια για τη διανομή τους. Από όσο γνωρίζουμε κριτήρια στη μοιρασιά δεν υπάρχουν και ο -εκάστοτε- Πατούλης πράττει κατά συνείδηση. Γιατί όμως δεν ορίζονται συγκεκριμένα κριτήρια από το κράτος (πχ έκταση – πληθυσμός), ώστε να δίνονται απ’ ευθείας οι πόροι στους δήμους, για να αποφεύγονται γραφειοκρατίες και νεποτισμοί; Τα ίδια γράφαμε και όταν έγινε η πρόσφατη ασφαλτόστρωση στη Λ. Αθηνών, ύψους 15.000.000 ευρώ: Ωραία η ασφαλτόστρωση στη Λ. Αθηνών, αλλά τα αμάξια μας τα “σπάμε” στο δρόμο της γειτονιάς. Όσα λοιπόν δικαιούται ανά έτος κάθε δήμος, ας τα πάρει, χωρίς να χρειάζονται ρεβεράντζες στον κάθε περιφερειάρχη.
Σαν απάντηση στο πρόβλημα, ο Δήμος Χαϊδαρίου κάνει κατά περιόδους τοπικές επιδιορθώσεις οδοστρωμάτων με μηχάνημα εκτόξευσης ασφάλτου, που όμως είναι “μπάλωμα” και όχι βέβαια η πραγματική λύση.
