Όταν, κατεβαίνοντας το μονοπάτι της Ζαβερδέλλα, προβάλουμε από το πευκοδάσος σε λιβαδάκι, ένα άλλο μονοπάτι κινείται στα δεξιά μας σε ανατολική κατεύθυνση. Κατέρχεται στην ομώνυμη χαράδρα, την διαπερνά κάθετα και μετά από μικρή ανηφόρα, φτάνει στα Λεψινιώτικα.

γράφει – φωτογραφίζει ο Τασσος Λύτρας

Τμήμα του μονοπατιού της Ζαβερδέλλα όπως είναι σήμερα.

Πολλά χαλάσματα, παλιά μαντριά του Λεψινιώτη, στην περιοχή. Ο αρβανίτης από την Ελευσίνα (Λεψίνα) έδωσε τ’ όνομά του στην περιοχή, άγνωστο από πότε. Κάποιοι χάρτες στο Ποικίλο Όρος ακόμη σημειώνουν το τοπωνύμιο αυτό.

Εντυπωσιακή, με πλούσιο σταλακτιτικό διάκοσμο, είναι η κοίλη βραχοσκεπή που στα πόδια της υπάρχουν χαλάσματα από δύο κτίσματα. Την προσοχή τραβά μία λαξευμένη στον βράχο κοιλότητα. Νάταν αναθηματική; Να ήταν εκεί τόπος λατρείας κάποιας αρχαίας θεότητας; Αναρριχητικές διαδρομές έχουν ανοιγεί στο βράχο.

Βορειοδυτικά βρίσκεται η επιβλητική είσοδος μιας σπηλιάς. Το σχήμα της θυμίζει είσοδο καθεδρικού ναού. Είναι η Σπέλα Λεψινιώτη. Σώζεται η πληροφορία ότι χωρούσε εκατό πρόβατα. Σήμερα η πρόσβαση σ’ αυτήν είναι δύσκολη εξαιτίας των κάθετων πρανών της σιδηροδρομικής γραμμής Ικονίου – Θριασίου που φτάνουν μέχρι την είσοδό της. Λίγο παραπέρα κι άλλο μικρό σπήλαιο που πλέον η πρόσβαση προς αυτό μπορεί να γίνει μόνο με κατάλληλο αναρριχητικό εξοπλισμό.

Βορειότερα από την κοίλη βραχοσκεπή ένα μικρό μονοπάτι ελίσσεται ανάμεσα σε μεγάλους βράχους προς την κορυφογραμμή. Μικρή η διαδρομή αλλά μεγάλης αισθητικής αξίας, οδηγεί σε ομαλή πλαγιά, διέρχεται κάθετα ένα ρεματάκι κι ανεβαίνει μέσα από αραιό πευκοδάσος ώσπου συναντά ποδηλατική διαδρομή.

Από διάφορες θέσεις της διαδρομής θαυμάσια η θέα προς το Θριάσιο Πεδίο και τον κόλπο της Ελευσίνας.