ΑΠΟΨΕΙΣΑΡΘΡΑ

“Προσπαθούν μια ζωή να βρουν αποδιοπομπαίους για να ρίξουν τις ευθύνες τους…”

Είχα την αίσθηση εδώ και χρόνια πως, αν ήθελα να χρησιμοποιήσω τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα έπρεπε να ήταν σε μια ύστατη στιγμή και για ένα λόγο πολύ σοβαρό. Νομίζω πως υπέρτατη στιγμή από αυτή δεν θα μπορούσε να είναι.

Παρακολουθώ αποσβολωμένος όλα τα επίπεδα υποκρισίας απέναντι στον κλάδο μας, αλλά και συμπεριφορές όλης της κοινωνίας. Πρώτα από όλα του δημοσιογραφικού συρφετού που 10 χρόνια λοιδορούν το επάγγελμά μας και δεν βρίσκουν μια σθεναρή αντίσταση. Άνθρωποι με όνομα Τρέμη, Προτοσαλτε, Πρετεντέρης, Οικονόμου, Αυτιάδες, εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν και να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, ενώ θα έπρεπε πολλοί από αυτούς να είναι αντιμέτωποι με ποινικά αδικήματα. Άνθρωποι μηδενικά από ήθος να κρίνουν επιστήμονες και να τους χρησιμοποιούν κατά το δοκούν.
Το ίδιο έκαναν και με τους γιατρούς, που τώρα έγιναν ξαφνικά σωτήρες. Πολιτικοί ανερμάτιστοι, πλιατσικολόγοι. Προσπαθούν να βρουν μια ζωή αποδιοπομπαίους για να ρίξουν τις ευθύνες τους. Αυτοί δεν είναι που άφησαν αστελέχωτα τα νοσοκομεία, τους γιατρούς με μισθούς πείνας; Πόσους γιατρούς ξέρουμε που ξενιτεύτηκαν μετά τα 50 γιατί δεν τα έβγαζαν πέρα… Για να κάνουν κουμάντο πολιτικοί, δημοσιογραφάκια, τραπεζίτες με μια ανύπαρκτη δικαιοσύνη.
Τι να πω για τον εμπαιγμό του επαγγέλματός μας και την ανυπαρξία αντίλογου και ιδεών από τους συνδικαλιστικούς μας εκπροσώπους. Να σε έχουν στην πρώτη γραμμή πυρός και να σε δουλεύει το κάθε τσουτσέκι δημοσιογράφος. Και αντί ευχαριστίας το κράτος να σου δίνει για 4 μήνες το 80% της αξίας των φαρμάκων που χορήγησες και αυτό για 4 μήνες και βλέπουμε. Και πώς θα ζήσουμε και κερατάδες και δαρμένοι; Γιατί όλος ο κόσμος πιστεύει ότι κονομήσαμε τώρα με αυτή την κρίση, που πουλήσαμε αντισηπτικό και μάσκες.
Μεγάλο κέρδος, το χαρίζω σε όποιον θέλει να έρθει να αντιμετωπίσει έναν αλλόφρονα που βρίσκει αισχροκέρδεια σε κάτι που είναι δυσεύρετο να πληρώσει 1 ευρώ παραπάνω διακινδυνεύοντας την υγεία του. Προτιμώ να κάτσω 4 μήνες σπίτι μου. Τον καφέ τον πληρώνει 4 ευρώ και όταν πέσει χαλάζι το λάδι το πληρώνει διπλάσια τιμή. Η οικονομική ασφυξία που μας επιβάλλει αυτό το ανάλγητο από κάθε άποψη κράτος είναι τεράστια -στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα σεβασμό για τίποτε παρά μόνο για το τομάρι τους. Για μας τους φαρμακοποιούς σημαίνει από 20.000 ευρώ έως 80.000 ευρώ και βάλε για τους 4 με 5 μήνες αυτούς.
Τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρει, μόνο πώς θα βρει και θα πάρει τζάμπα πράμα. Μόλις κάτσει ο κουρνιαχτός πάλι το ίδιο θα’ναι. Θα δίνουμε εκατομμύρια στους ποδοσφαιριστές, ψίχουλα στους ερευνητές, ελάχιστα στους γιατρούς και τι ανάγκη έχουμε τους φαρμακοποιούς, ας τα βρίσκουμε φτηνά στα super market και στα jumbo.
Πολλοί από αυτούς ψήφισαν τον Παπαδημητρίου, λουλούδι της ενημέρωσης, τον Μπογδανο, τον Βελόπουλο, τον Λεβέντη και ένα σωρό άλλους λεβέντες όλων των πολιτικών αποχρώσεων. Θα δικαιωθεί κι ο Λοβέρδος με την κρίση, που είπε πως ζούμε και πολύ -ευκαιρία να φύγουν μερικοί.
Δεν υπάρχει σωτηρία σε κανένα επίπεδο και καμία διάθεση αντίστασης.
Δεν υπάρχει ελπίδα και κανένα ουράνιο τόξο και δεν είναι πως γερνάω.
Είναι το θολό ποτάμι εκείνο που μας παρασέρνει χωρίς να μπορούμε να κολυμπήσουμε.
Είναι η προδοσία ονείρων για ένα καλύτερο αύριο της κοινωνίας.
Η χώρα θα ζήσει θυσιάζοντας, για ακόμη μια φορά στην ιστορία της, πολύ δημιουργικό πνεύμα, ίσως αυτή να είναι η μοίρα της…
Κι εμείς σαν κλάδος ακόμη κι αυτή τη στιγμή με την τεράστια προσφορά, αντί να τονίσουμε την πρωτοβάθμια φροντίδα και να διεκδικήσουμε τον έτσι κι αλλιώς σημαντικότατο ρόλο μας, να τονίσουμε πως χωρίς φαρμακοποιούς, χωρίς νοσηλευτές δεν υπάρχει σύστημα υγείας πουθενά στον κόσμο, βρισκόμαστε να απολογούμαστε γιατί δεν έχουμε μάσκες και αντισηπτικά ή και αν έχουμε ότι το πουλάμε ακριβά…

Παρόμοια Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button