Χαϊδάρι: Σημαντική αύξηση ακούσιων εγκλεισμών με εισαγγελικές εντολές
Μπορεί να είναι ένα ιατρικό και κοινωνικό θέμα, αλλά έρχεται στην επικαιρότητα μέσα από το αστυνομικό ρεπορτάζ. Μιλάμε για το ζήτημα των εγκλεισμών σε ψυχιατρικά νοσοκομεία με τη διαδικασία του “ακούσιου”, για την οποία κομβικό ρόλο έχει ο εισαγγελέας.
Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας μας, ο αριθμός των συμπολιτών που χρειάζονται ψυχιατρική παρακολούθηση και αγωγή σε σχετικά θεραπευτήρια είναι κατά μέσο όρο 7-8 την εβδομάδα (δηλαδή πάνω από 30 το μήνα), ενώ κάποιες φτάνει και τους 10, με 2-3 εισαγωγές την ημέρα. Για να γίνει η σύγκριση, αναφέρουμε ότι τον Ιανουάριο του 2018 είχαμε ολόκληρο τον μήνα 14 περιστατικά, που τότε θεωρήθηκαν πολλά, ενώ τώρα πια η κατάσταση ισορροπεί σε υπερδιπλάσιο αριθμό. Όπως είναι γνωστό, οι σχετικές εντολές του εισαγγελέα εκτελούνται από την αστυνομία, αν και σε αυτό το σημείο θα προκύψουν αλλαγές από το νέο νομοθετικό πλαίσιο και θα καλείται μόνο σε περίπτωση παραβατικών, τους οποίους και τώρα φυλάει στα νοσοκομεία.
Για τον ακούσιο εγκλεισμό μια τηλεφωνική καταγγελία, ανώνυμη ή επώνυμη, δεν αρκεί. Απαιτούνται έγγραφες καταγγελίες προς τις αστυνομικές αρχές από δύο τουλάχιστον συγγενικά πρόσωπα, που συγκατοικούν στο σπίτι. Σε ορισμένες περιπτώσεις λαμβάνονται υπόψη και οι καταγγελίες περίοικων, όμως και πάλι αυτές δεν αρκούν. Αφού η Αστυνομία πάρει στα χέρια της τις ενυπόγραφες καταγγελίες, τις στέλνει στον Εισαγγελέα. Αν εκείνος κρίνει πως η κατάσταση είναι σοβαρή, ζητάει να οδηγήσει η αστυνομία το συγκεκριμένο πρόσωπο στο ψυχιατρικό τμήμα του εφημερεύοντος νοσοκομείου. Στη συνέχεια, οι γνωμοδοτήσεις δύο ψυχιάτρων είναι αυτές που θα κρίνουν αν το καταγγελλόμενο άτομο χρήζει εγκλεισμού για νοσηλεία. Κάποιες φορές χορηγείται μόνο φαρμακευτική αγωγή, ενώ άλλες το εξεταζόμενο άτομο αφήνεται ελεύθερο.
Θεωρείται ότι το φαινόμενο ενισχύθηκε από το “κλείσιμο” κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά και τα οικονομικά προβλήματα της κρίσης ακρίβειας. Όπως είχε πει στην εφημερίδα μας η διευθύντρια Νοσηλευτικής του ΨΝΑ, κ. Βασιλική Μούγια, τα περιστατικά συνήθως έχουν να κάνουν με μια επιθετική, διεγερτική συμπεριφορά, όπως ξυλοδαρμός των οικείων και κάθε είδους μη αποδεκτής κοινωνικά συμπεριφοράς.
Το σύνηθες μοτίβο νοσηλείας, αν κριθεί από τους ψυχιάτρους ότι αυτή χρειάζεται, είναι 20ήμερη παραμονή στο ψυχιατρείο (κατά σύμπτωση όλα τα δημόσια βρίσκονται στην πόλη μας) ή την ψυχιατρική κλινική γενικού νοσοκομείου, με διάγνωση – θεραπεία – αγωγή. Στη συνέχεια είναι θέμα του ίδιου του ασθενούς και των δικών του να συνεχίσει την αγωγή. Επικουρικό ρόλο θα μπορούσαν να παίξουν Κέντρα Ψυχικής Υγείας των Δήμων, ώστε να παρακολουθούνται οι ασθενείς και να προλαμβάνονται οι υποτροπές, ώστε να έχουμε λιγότερες νοσηλείες στο νοσοκομείο. Δυστυχώς τέτοια μέτρα δεν προωθούνται από το Υπουργείο Υγείας.
