Οργιζόμαστε με τη συμπεριφορά των παιδιών, αλλά τι έχουμε κάνει γι’ αυτά;
Τι έχουμε κάνει για τα παιδιά μας; Για την δημιουργική και ενδιαφέρουσα αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου τους; Το ερώτημα βάζει εύστοχα η κ. Anna Lullaby, με αφορμή το άρθρο μας Νεότερα από το… πολεμικό μέτωπο της παιδικής χαράς και τα γεμάτα ένταση (και απόγνωση θα μπορούσε πει κανείς) σχόλια των περιοίκων μιας παιδικής χαράς όπου βρίσκει “καταφύγιο” μια παρέα με γυμνασιόπαιδα. Η συμπολίτισσα προχωράει πιο πέρα από την κριτική που εκτοξεύεται προς τους εφήβους, προσθέτοντας μια κρίσιμη διάσταση.
Πιο συγκεκριμένα, γράφει μεταξύ άλλων:
Είναι πολύ λυπηρό και αδιανόητο στις μέρες μας το κράτος, οι δήμοι, η εκπαίδευση με κατάλληλη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση και όλοι αυτοί μαζί να μην ΑΝΑΛΑΜΒΆΝΟΥΝ την ευθύνη κ την υποχρέωση να ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ και να ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ όλες τις ηλικιακές ΑΝΑΓΚΕΣ! Όσα περιγράφονται στο κείμενο και στα σχόλια είναι δυστυχώς γεγονός και προσωπικά έχουμε ζήσει επίσης διάφορα αντίστοιχα θέματα με τα παραπάνω. ΑΛΛΑ το πρόβλημα δεν είναι οι οικογένειες των παιδιών ούτε μόνο οι συμπεριφορές αυτές, χρειάζεται να δούμε πίσω από αυτές τις συμπεριφορές τι μηνύματα στέλνουν αυτά τα παιδιά; Και ΔΕΝ ακούγονται προφανώς!
Ποιος τους ακούει, ποιος τους φροντίζει; Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς, στις ηλικίες δημοτικού – γυμνασίου – λυκείου, αυτά τα παιδιά πού μπορούν να απασχοληθούν; Τα δικά μας μικρά παιδιά, που σε λίγο καιρό θα μεγαλώσουν επίσης και θα θέλουν να βγουν βόλτα με τις παρέες τους και δεν θα ξέρουν τι να κάνουν και πού να πάνε. Τα σχολεία κλειστά, υποτίθεται απαγορεύεται να μπαίνουν να παίζουν. Οι παιδικές χαρές είναι όλες φτιαγμένες για μικρές ηλικίες. Στο δάσος υπάρχουν υποδομές που δεν αξιοποιούνται κατάλληλα για όλο το ηλικιακό φάσμα!
Να υπάρχουν πίστες για πατίνι ή ποδήλατο, πίστες με εμπόδια κ.ά., χώροι με “παιχνίδια” για μεγάλες ηλικίες σύμφωνα με τα αναπτυξιακά στάδια!!! Χώροι διαμορφωμένοι να αράζουν με τις παρέες τους σε στυλ τραπεζάκια παγκάκια να παίζουν επιτραπέζια κτλ. Χιλιάδες ιδέες για αυτές τις ηλικίες και αναπτυξιακές ανάγκες. Για να μην μιλήσουμε για ανύπαρκτες υποδομές περί ΑΜΕΑ.
