Οι δολοφόνοι του Άλκη
Nick Ashton
Δεν ξέρω ποιοι χαρακτηρισμοί μπορούν να περιγράψουν το μέγεθος μιας τέτοιας τραγωδίας. Και πιθανότατα να μην υπάρχουν οι κατάλληλοι. Το σημαντικό σε πρώτη φάση είναι να λειτουργήσει η δικαιοσύνη όπως πρέπει και μάλιστα γρήγορα.
Σε δεύτερη όμως πρέπει να ψάξουμε και τον ηθικό αυτουργό. Είναι η κοινωνία.
Είναι ένα κράτος το οποίο περιπαίζει τα παιδιά σε όλα τα επίπεδα. Δεν υπάρχει κανένα μέλλον για την μεγαλύτερη μερίδα των νέων, σχολεία και πανεπιστήμια υπολειτουργούν, οι οικογένειες των παιδιών αν δεν είναι διαλυμένες πιθανότατα είναι σε μία αέναη προσπάθεια επιβίωσης (ευτυχώς, ίσως και όταν, ζει ο παππούς και υπάρχει μία σύνταξη) και γενικότερα η ελπίδα στη χώρα αυτή… τα έχει μαζέψει και έχει φύγει καιρό τώρα.
Ο χουλιγκανισμός είναι ένα αποκούμπι για όλα αυτά τα παιδιά και η δολοφονία αυτή απλά ένα επιστέγασμα μιας παραπαίουσας κοινωνίας.
Υπάρχει συσσωρευμένος θυμός και μίσος στην κοινωνία και παράλληλα μηδενικός φόβος απέναντι στους νόμους (σωφρονισμός;). Υπάρχουν συνθήκες πόλωσης και υπάρχει μια τρομακτική διάθεση ατομικισμού, απότοκο των συνθηκών ζωής. Όταν ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή είναι μικρότερος από την αγάπη για την ομάδα -ή πιο σωστά το μίσος για την άλλη ομάδα- τότε δυστυχώς πρέπει να βρούμε όλοι έναν καθρέπτη, να αποδεχτούμε την μικρή ή και όχι συμμετοχή μας στο έγκλημα.
Ο δολοφόνος ελπίζω να τιμωρηθεί πάραυτα, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και πολλοί ηθικοί αυτουργοί, που θα μείνουν ατιμώρητοι.
