Dimitris Soultas – Soulta Ferta
Επί δύο μέρες ήταν “ασυνόδευτοι ανήλικοι από την Αλγερία”, είχαν “σκούρο δέρμα” ήταν “ξένοι”, ήταν ό,τι έδινε κάποιος καραβανάς της Αστυνομίας σε αστυνομικούς συντάκτες βγάζοντας προφανώς τις “πληροφορίες” από την κοιλιά του. Κι αυτές οι “πληροφορίες” έγιναν “είδηση”, μια είδηση πολύ βολική για τον όχλο που θέλει με τη σειρά του να λιντσάρει -έστω διαδικτυακά- σκουρόχρωμους ανήλικους, να τους πληρώσει με το ίδιο νόμισμα και στο πρόσωπό τους να στιγματίσει ως κακοποιητή οποιονδήποτε ασυνόδευτο ανήλικο κυκλοφορεί στη χώρα.
Κι όταν ήρθε η κανονική είδηση, οι ανήλικοι ήταν Έλληνες από το Περιστέρι και είχαν μάλιστα ως σύμβουλο έναν Έλληνα αστυνομικό (αν βέβαια είναι ακριβή και αυτά). Όλοι όσοι ξερνούσαν μίσος για “ασυνόδευτα ανήλικα” μπορεί να έχασαν το βολικό αφήγημα για νέα ρατσιστικά παραληρήματα, αλλά ξεκίνησαν έναν νέο γύρο ασυγκράτητου μίσους. Όσο σφίχτηκε το στομάχι μου βλέποντας το βίντεο με τον ανήμπορο υπάλληλο του μετρό να δέχεται κλωτσιές σε όλο του το σώμα, άλλο τόσο σφίχτηκε διαβάζοντας τους τρόπους με τους οποίους προτείνει το φιλήσυχο πλήθος να τιμωρηθούν οι ανήλικοι δράστες του ξυλοδαρμού. “Κάθε μέρα ξύλο μέχρι να λιποθυμήσουν”, “μέσα μέχρι να σβήσει ο ήλιος”, “κλείστους μέσα να τους περιποιηθούν αναλόγως” (με σαφή υπονοούμενα και για σεξουαλική κακοποίηση), “κρέμασμα στο Σύνταγμα”, “διαπόμπευση” είναι συνταγές “για να στρώσουν”.
Η συνταγή του νομοταγούς πλήθους απέναντι στην εφηβική βία είναι ακόμα περισσότερη βία. Είναι τιμωρία, εκδίκηση, αφανισμός. Και φυσικά η “ανάγκη για μεγαλύτερη αυστηρότητα”. Είναι το αίτημα να μην αντιμετωπιστούν ως ανήλικοι. Είναι το αίτημα να πάμε το ποινικό σύστημα έναν αιώνα πίσω.
Όχι λοιπόν, αγαπητοί νομοταγείς. Οι ανήλικοι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ανήλικοι. Θα έχουμε κερδίσει το στοίχημα αν μάθουμε σ’ αυτά τα παιδιά ότι η βία, το ξύλο, η κακοποίηση δεν είναι η απάντηση σε ο,τιδήποτε μπορεί να τους ενοχλεί, να τους θίγει ή να τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Θα έχουμε χάσει το στοίχημα αν τους μάθουμε ότι η απάντηση μας στη βία που άσκησαν είναι ακόμα περισσότερη βία, αν τους κάνουμε να μισούν ως κακοποιητή τους την κοινωνία.
Θαυμάζουμε και δικαίως ανθρώπους σαν τον Πέτρο Δαμιανό, αυτόν τον υπέροχο δάσκαλο που παλεύει να ανοίξει νέους ορίζοντες στα παιδιά που βρίσκονται στις φυλακές ανηλίκων. Σ’ αυτές τις φυλακές ξέρετε δεν βρίσκονται ανήλικοι γιατί κατέβασαν από το ράφι το βάζο με τα γλυκά, ενώ τους το είχε απαγορεύσει η μάνα τους. Βρίσκονται ανήλικοι που έκλεψαν, λήστεψαν, έδειραν, σκότωσαν. Και αυτά τα παιδιά δεν θέλουμε να αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια, αλλά σαν παιδιά που έκαναν ένα ολέθριο λάθος και αξίζουν μια ευκαιρία να αφήσουν πίσω αυτή τη μελανή στιγμή, να μάθουν ότι η βία δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αλλά αντιθέτως δημιουργεί νέα και υπονομεύει τη ζωή τους.
Λυπάμαι, αλλά όσο αποτρόπαιη κι αν μου φαίνεται η πράξη αυτών των παιδιών, η βία που ζητά το αλαλάζον πλήθος ως απάντηση μου φαίνεται χίλιες φορές πιο αποτρόπαιη, αφού απαιτεί να γίνει η βία η θεσμική απάντηση στη βία.
(Από τη σελίδα τού Χρυσόστομος Τσιτσώνης, με το σχόλιο: “Γιατί, ως γνωστόν, οι κοινωνίες δημιουργούνται από ανθρώπους και οι αντιλήψεις τους αντικατοπτρίζονται σε αυτές…”)
