Τα κορίτσια παπαδάκια “άναψαν φωτιές” – Κύμα συμπαράστασης στον π. Αλέξανδρο που τέθηκε σε αργία

Ο π. Αλέξανδρος Καριώτογλου επέλεξε δύο κορίτσια παπαδάκια κατά τη θεία λειτουργία στον στον ναό του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά Πλάκας. Η κίνησή του αυτή όμως πυροδότησε αντιδράσεις από υπερσυντηρητικούς κύκλους, ενώ τέθηκε ήδη σε προσωρινή αργία, με την Ιερά Σύνοδο να συνεδριάζει τις επόμενες ημέρες για να αποφασίσει την… τύχη του.

Ο π. Αλέξανδρος είναι ένας από εκείνους τους ιερείς που πραγματικά τιμούν αυτό που πράττουν, με το ίδιο τους το έργο. Πρόκειται για ένα από τα πιο φωτεινά “μυαλά” της Εκκλησίας μας, αλλά και της θεολογίας, κάτι που αποδεικνύεται όχι μόνο από το βιογραφικό του, αλλά περισσότερο από όσα καταμαρτυρούν εκείνοι που τον γνωρίζουν προσωπικά.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που πλούσιες σπουδές, έχει ανακηρυχθεί διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει διδάξει μεταξύ άλλων, για τρία χρόνια στη Θεολογική Σχολή Αγίου Ανδρέου στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας καθώς και για οκτώ χρόνια στο Παιδαγωγικό Τμή­μα του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας. Παράλληλα, ήταν επί σειρά ετών καθηγητής στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ έχει συγγράψει βιβλία, με το έργο του “Ορθοδοξία και Ισλάμ” να έχει λάβει το Α΄ βραβείο “Αμπντί Ιπεκτσί”.

Στα 66 του χρόνια αποφάσισε να χειροτονηθεί, κάτι που δεν έγινε νωρίτερα, καθώς όπως έχει δηλώσει δεν ήθελε να “δεσμευθεί” μέσα στην Εκκλησία, όντας ταυτόχρονα και καθηγητής. Μετά τη συνταξιοδότησή του χειροτονήθηκε λοιπόν στον ιστορικό ιερό ναό του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα ως άμισθος κληρικός, παρουσία του Αρχιεπισκόπου, όπου και είναι εφημέριος.

Μέσα στην πανδημία και στο πρώτο lockdown, ο ίδιος πήρε την απόφαση να τελέσει τη Δ’ Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου από το σπίτι του και να τη μεταδώσει μέσα από τη σελίδα του στο Facebook, την οποία και φροντίζει να ανανεώνει συχνά με τοποθετήσεις που απηχούν τη νοοτροπία του. Επίσης, έγινε γνωστός μέσα από την απόφασή του να διαβάζει το Ευαγγέλιο μεταφρασμένο στη Δημοτική. Μετά από αντιδράσεις για την απόφασή του να χρησιμοποιεί τη Δημοτική, σταμάτησε να κάνει τη Θεία Λειτουργία “μεταφρασμένη”, ωστόσο συνέχισε να κάνει γάμους και βαπτίσεις, στα νέα ελληνικά.

Στη λογική του π. Αλέξανδρου ήταν πάντοτε η συμπερίληψη, με τον ίδιο να καλεί στα μυστήρια της ενορίας του, όλους ανεξαιρέτως φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού.

Το 2005 άλλωστε, γυρνώντας από την Αυστραλία, έπιασε δουλειά στο Νυχτερινό των Εξαρχείων, εκεί που όπως έχει δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του στα ΝΕΑ, το 95% των μαθητών ήταν ξένοι.

“Ηταν μεγάλη η χαρά μου να είμαι ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά, οι περισσότεροι ήταν Αλβανοί. Η Αυστραλία είναι μια πολυπολιτισμική κοινωνία και είχα διδαχθεί πολλά για αυτές τις περιπτώσεις. Και στο 52ο σχολείο του Κολωνού, όπου υπηρέτησα, υπήρχαν πολλοί ξένοι μαθητές και είχα μάθει το καλημέρα σε όλες τις γλώσσες. Μετά την προσευχή το έλεγα στα αγγλικά, στα ρουμάνικα, στα αραβικά και χαίρονταν τα παιδιά. Εγώ τους έλεγα ότι σέβομαι απόλυτα την πίστη του καθενός. Είχα δυο μαθήτριες από τη Συρία που φορούσαν μαντίλα.

Στην Α’ λυκείου έκανα πάντοτε ένα μάθημα στο οποίο έφερναν τα παιδιά προζύμι, αλάτι, νερό και ζυμώναμε πρόσφορο. Το έπαιρναν στα σπίτια τους, το έψηναν και το πηγαίναμε στην εκκλησία να το λειτουργήσουμε. Τότε ρώτησα τα δυο κορίτσια: «Θα θέλατε να συμμετάσχετε; Θα φτιάξουμε το Σώμα του Χριστού». «Ναι κύριε», μου απάντησαν. Και ήρθαν και στην εκκλησία. Από τη στιγμή που σέβεσαι τον άλλο, θα σε σέβεται κι εκείνος. Ετσι πέρασα όλα τα χρόνια στα σχολεία”, δήλωνε χαρακτηριστικά.

Ενδεικτικό το πνεύματός του είναι και το περιστατικό του 2017, όταν κατά τον αγιασμό στο 1ο Πειραματικό Γυμνάσιο στην Πλάκα, απευθυνόμενος προς τα παιδιά, είπε: “Αγαπητά μου παιδιά και γονείς, θα ήθελα να σας πω ότι τώρα θα κάνουμε τον αγιασμό. Όσοι από εσάς νιώθετε ότι δεν σας αφορά, έχετε αμφιβολίες ή ακόμα και άρνηση είναι δεκτόν, καλά κάνετε, είναι δικαίωμα. Απλώς παραμείνετε σιωπηλοί. Σας ευχαριστώ”.

Πρακτικά λοιπόν, η πρόσφατη απόφασή του να θέσει δύο νεαρά κορίτσια παπαδάκια στον Άγιο Νικόλαο, δεν πρέπει να αποτελεί κάποια “έκπληξη”, καθώς έρχεται ως μια συνεπής ακολουθία των πράξεων και στης στάσης ζωής του.

Όπως και στην περίπτωση της χρήσης Δημοτικής γλώσσας, έτσι και τώρα ξέσπασαν αντιδράσεις, αυτή τη φορά πιο έντονες, μιας και το θέμα πήρε “διαστάσεις” στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι υπερσυντηρητικοί κύκλοι που τελευταία εκφράστηκαν και μέσα από τον κομματικό σχηματισμό της ΝΙΚΗΣ βρήκαν ευκαιρία να υψώσουν φωνή για τα κορίτσια παπαδάκια. Κατόπιν των αντιδράσεων, και όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το NEWS 24/7, ο π. Αλέξανδρος ετέθη σε αργία, μέχρι η 12μελης Σύνοδος να συζητήσει το θέμα και να λάβει την τελική της απόφαση.

Αυτή τη στιγμή ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει μια απόφαση στα χέρια του και θα κληθεί να διαλέξει αν θα υποχωρήσει έναντι του σκοταδισμού, ή αν θα προστατεύσει έναν ιερέα που τάσσεται στην προοδευτική πλευρά των πραγμάτων, δείχνοντας την κατεύθυνση στην οποία θα έπρεπε να κινηθεί η Εκκλησία ανοίγοντας τις πόρτες της προς τις εξελίξεις της κοινωνίας και του καιρού της.

Στο πλευρό του ιερέα έχουν τεθεί δημοσίως άλλωστε, θεολόγοι και ιερείς, οι οποίοι επισημαίνουν πως δεν υπάρχει κανένας εκκλησιαστικός κανόνας που να υπαγορεύει πως, ως “παπαδάκια”, μπορούν να “υπηρετήσουν”, μόνο αγόρια. Σημειώνουν δε, πως τα κορίτσια παπαδάκια αποτελούν κάτι σύνηθες για τα δεδομένα της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε άλλες χώρες της Ευρώπης, αλλά και στη Δαμασκό, ενώ θυμίζουν τον θεσμό της διακόνισσας.

Κύμα συμπαράστασης από ιερείς και θεολόγους για τα κορίτσια παπαδάκια

Χαρακτηριστική είναι η δημοσίευση του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου ή αλλιώς του Πατέρα Λίβυου.

Όπως τονίζει ο ίδιος, μεταξύ άλλων, “κανένας  κανόνας δεν απαγορεύει από την γυναίκα να κρατάει την λαμπάδα στον ιερέα όταν λέει το Ευαγγέλιο, στην μικρή ή μεγάλη είσοδο, να ψαλεί στο ψαλτήρι και να βοηθάει γενικότερα το έργο της ενοριακής ζωής. Άλλωστε ο θεσμός των Διακονισών δεν καταργήθηκε ποτέ, μπορεί να ατόνησε για λόγους κοινωνικούς και πολιτισμικούς αλλά δεν καταργήθηκε. Και δεν ήταν χειροθεσία αλλά χειροτονία. Άλλωστε σε μοναστήρια και σε ναούς της υπαίθρου, στα χωριά δηλαδή που εμείς διακονούμε και πλέον το ποίμνιο είναι ελάχιστο, οι γυναίκες και τα μικρά κορίτσια διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο και έργο στην ζωή της ενορία μας”.

Κορίτσια παπαδάκια: Το πρόβλημα κάποιων είναι η ίδια η γυναίκα

Ο π. Λίβυος σημειώνει πως το βασικό πρόβλημα όσων αντιδρούν είναι η γυναίκα καθαυτή “και όχι οι τήρηση των κανόνων της εκκλησίας τους οποίους επιλεκτικά χρησιμοποιούν όπως και όπου θέλουν”. “Το πρόβλημα τους είναι η γυναίκα, διότι την θεωρούν μιαρή, βρώμικη και κατώτερη του άνδρα. Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Όλα τα αλλά περί κανόνων είναι ένα ωραίο άλλοθι του μισογυνισμού και της ψυχοπαθολογίας τους” γράφει συγκεκριμένα ο π. Λίβυος.

“Πως είναι δυνατόν να διαιρείτε τους ανθρώπους εντός της Θείας Λειτουργίας; Κάθε διαχωρισμός εντός της Θεία Ευχαριστίας είναι τεράστιο αμάρτημα που μεταβάλει τον εικονισμό της Βασιλείας σε κόλαση της ιστορίας”, τονίζει εύστοχα.

Ο θεολόγος και συγγραφέας Παντελής Καλαϊτζίδης, σε μια ανάλογη τοποθέτηση για τα κορίτσια παπαδάκια, σημειώνει:  “…στην τελική, γιατί δεν μας λένε ανοιχτά ποιο είναι το πρόβλημά τους; Γιατί δεν το λένε ξεκάθαρα ότι θεωρούν τις γυναίκες (και τα κορίτσια) “ακάθαρτες” και μιαρές, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους όλο τον αγώνα που έδωσε ο αρχέγονος Χριστιανισμός για την υπέρβαση της διάκρισης καθαρού-ακαθάρτου;”.

Ο κ. Καλαϊτζίδης κάνει λόγο για “κύμα φονταμενταλισμού” εντός των κόλπων της Εκκλησίας στη χώρα μας, για “νέο Μεσαίωνα”. “Αλοίμονο αν υποχωρήσει στις φωνασκίες και τις πιέσεις και αν ο Αρχιεπίσκοπος για τα κορίτσια παπαδάκια, όπως ακούγεται, θέσει σε αργία τον π. Αλέξανδρο προκειμένου να ικανοποιήσει ή να καθησυχάσει τους “αγανακτισμένους” πιστούς και τους εν δυνάμει ψηφοφόρους της “Νίκης””, γράφει ο ίδιος, κάνοντας αναφορά και στο κόμμα-έκπληξη που ήρθε “από το πουθενά” και έχει τάση εισόδου στη Βουλή.

Παράλληλα, ο κ. Καλαϊτζίδης στη δημοσίευσή του αναρτά φωτογραφικά ντοκουμέντα από Ορθόδοξη εκκλησία στα περίχωρα της Βηρυτού με “κορίτσια παπαδάκια”, αλλά και από τον περίβολο του Πατριαρχικού ναού της Δαμασκού όπου κορίτσια “ντυμένα με τις ανάλογες στολές υποδέχονται τον αείμνηστο Πατριάρχη της Δαμασκού Ιγνάτιο Hazim, ραίνοντάς τον με άνθη και λαμβάνοντας την πατριαρχική ευλογία”, όπως γράφει.

Πηγή: news247.gr

Γίνεται στα γυναικεία μοναστήρια

Ηχηρή παρέμβαση και από τον πατέρα Βασίλειο Θερμό, ψυχίατρο παιδιών και εφήβων και διδάκτορα της Θεολογικής Αθηνών, αλλά και καθηγητή στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών.

Ο κ. Θερμός στην τοποθέτησή του υπογραμμίζει «Το φύλο των παιδιών που μεταφέρουν λαμπάδες και θυμιατό βοηθώντας κατά την Λατρεία δεν έχει καμία σημασία. Αυτό το διαπιστώνουμε στα γυναικεία μοναστήρια, στις ακολουθίες που γίνονται σε γυναικείες κατασκηνώσεις και ιδρύματα κτλ.

Όσοι πιστοί είναι βαπτισμένοι και χρισμένοι διακονούν στη Λατρεία, αφού άλλωστε απαντούν στον λειτουργό, ψάλλουν, απαγγέλλουν κτλ, δηλαδή είναι οργανικοί παράγοντες της Λατρείας – εκτός αν κάποια σοβαρή αμαρτία τούς εμποδίζει, κάτι που ισχύει εξίσου για άνδρες και γυναίκες, όμως», ενώ σε άλλο σημείο αναφέρει «το πλήρωμα της Εκκλησίας αποξενώθηκε από την ιεροσύνη των λαϊκών, με αποτέλεσμα να εισαχθούν παράλογες αντιλήψεις. Όταν ξηλώνονται το ένα μετά το άλλο θεμελιώδη στοιχεία της Λατρείας, στο τέλος καταντούμε να την κάνουμε αγνώριστη».

«Όσο για την ένσταση ότι απαγορεύεται να εισέρχονται στο ιερό βήμα γυναίκες, είναι απολύτως μετέωρη και κούφια, για τον εξής απλό λόγο. Ιερό βήμα στην ουσία δεν υφίσταται! Όσο λειτουργούσε υγιώς η εκκλησιολογία, δηλαδή κατά τους πρώτους 5-6 αιώνες, η καίρια διαχωριστική γραμμή βρισκόταν στην είσοδο του ναού προκειμένου να υποδηλώνει την διαφορά μεταξύ βαπτισμένων και αβαπτίστων.

Όταν ολόκληρη η κοινωνία έγινε (κατ’ όνομα) χριστιανική, υψώθηκε τέμπλο και εισήχθη ο κληρικαλισμός, δηλαδή η διαχωριστική γραμμή κατάντησε να είναι μεταξύ κληρικών και λαϊκών! Τότε βαθμιαία ξεχάστηκε η ιεροσύνη των λαϊκών, έπαψαν η συμψαλμωδία τους και συναπαγγελία τους, και επεκράτησε η τραγική και αθεολόγητη συνήθεια να λέει το «Αμήν» του καθαγιασμού ο λειτουργός! Αν έμπαινε κάποιος από τους μεγάλους Πατέρες στους ναούς μας τώρα θα έφριττε, δηλαδή θα δυσκολευόταν να αναγνωρίσει ως Λειτουργία αυτό που κάνουμε…

Συνεπώς οφείλει να εφαρμόζεται ενιαία τακτική για αμφότερα τα φύλα: ή κανένας λαϊκός δεν μπαίνει στο ιερό, ή εισέρχονται ευλαβείς και επιλεγμένοι λαϊκοί αμφοτέρων των φύλων. Επιμένοντας να διαχωρίζουμε τα κορίτσια από τα αγόρια στην διακονία της Λατρείας μας δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να διαιωνίζουμε τις αντιλήψεις, στα μεν πρώτα πως είναι κατώτερα, στα δε δεύτερα πως είναι ανώτερα. Δηλαδή συντηρούμε μια κοινωνία ανισότητας», γράφει ο π. Βασίλειος Θερμός.

π. Λίβυος

Όταν ένας ιερέας άμισθος, που έχει αφιερώσει ολάκερη την ζωή του στην εκκλησία και την θεολογία απειλείται με αργία και βάναυσα λοιδορείται από αγέλες θρησκευτικών φονταμεταλιστών επειδή έδωσε σε δυο κοριτσάκια να κρατήσουν την λαμπάδα στην Θεία Λειτουργία, τότε κάτι σίγουρα δεν πάει καλά στην Εκκλησία.

Αλλά γιατί δεν μας αρέσει η αλήθεια; Ο Χριστός δεν μας ζήτησε να είμαστε ακέραιοι και αληθινοί; Γιατί δεν λένε καθαρά όλοι αυτοί που ενοχλήθηκαν από τα κοριτσάκια που κρατούσαν ως Άγγελοι πραγματικά, την λαμπάδα στην Θεία Λειτουργία, ότι το πρόβλημα τους είναι η γυναίκα;;

Ναι, η γυναίκα είναι το πρόβλημα τους και όχι η τήρηση των κανόνων της Εκκλησίας, τους οποίους επιλεκτικά χρησιμοποιούν όπως και όπου θέλουν. Αλήθεια πολύ θα ήθελα έναν από αυτούς να τον μετρήσω με τους κανόνες των Αγίων Πατέρων και μάλιστα τους πιο αυστηρούς να δούμε πόσοι από αυτούς θα επιτρεπόταν να μπαίνουν μέσα στην εκκλησία.

Το πρόβλημα τους είναι η γυναίκα, διότι την θεωρούν μιαρή, βρώμικη και κατώτερη του άνδρα. Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Όλα τα αλλά περί κανόνων είναι ένα ωραίο άλλοθι του μισογυνισμού και της ψυχοπαθολογίας τους.

Κάθε γυναίκα είναι μέλος και μέρος του Αναστημένου Σώματος του Χριστού. Ο Χριστός την έχει ήδη συμπεριλάβει στην Έσχατη δόξα Του, την οποία βιώνουμε σε κάθε Θ. Λειτουργία.

Η Θεία Λειτουργία είναι εικόνα της Βασιλεία του Θεού, εκεί που πάντες είμαστε ενωμένοι με τον Θεό Πατέρα και τον Χριστόν δια του Αγίου Πνεύματος, δίχως κανένα διαχωρισμό και διαίρεση.

Πως είναι δυνατόν να διαιρούνται οι ανθρώποι εντός της Θείας Λειτουργίας; Κάθε διαχωρισμός εντός της Θεία Ευχαριστίας είναι τεράστιο αμάρτημα που μεταβάλει τον εικονισμό της Βασιλείας σε κόλαση της ιστορίας.

Κανένας κανόνας δεν απαγορεύει από την γυναίκα να κρατάει την λαμπάδα στον ιερέα όταν λέει το Ευαγγέλιο, στην Μικρή ή Μεγάλη είσοδο, να ψάλλει στο ψαλτήρι και να βοηθάει γενικότερα το έργο της ενοριακής ζωής. Άλλωστε ο θεσμός των Διακονισσών δεν καταργήθηκε ποτέ, μπορεί να ατόνησε για λόγους κοινωνικούς και πολιτισμικούς, αλλά δεν καταργήθηκε. Και δεν ήταν χειροθεσία αλλά χειροτονία.

Άλλωστε σε μοναστήρια και σε ναούς της υπαίθρου, στα χωριά που εμείς διακονούμε, και πλέον το ποίμνιο είναι ελάχιστο, οι γυναίκες και τα μικρά κορίτσια διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο και έργο στην ζωή της ενορία μας.

***σε αυτά τα κοριτσάκια που έχουν δεχθεί και ζήσει όλη αυτή την “Χριστιανική” επίθεση “αγάπης” και “σεβασμού” όλη αυτή την θρησκευτική βία, ποιος θα εξηγήσει ότι ο Χριστός και η Εκκλησία των Αγίων του δεν έχει κανένα πρόβλημα που γεννήθηκαν γυναίκες;

Pantelis Kalaitzidis

Ο “Νέος Μεσαίων” και τα περί του αντιθέτου τεκμήρια

Οι φωτογραφίες που αναρτώ είναι αψευδείς μάρτυρες της άγνοιας, του σκοταδισμού και της έλλειψης θεολογικής και εκκλησιολογικής συνείδησης των φωνασκούντων και “αγανακτισμένων” πιστών για τα κορίτσια παπαδάκια και τους δήθεν νεωτερισμούς ή τις αντιπαραδοσιακές καινοτομίες.

Η πρώτη είναι από Ορθόδοξη εκκλησία στα περίχωρα της Βηρυτού, την Κυριακή του Θωμά του 2012 (είμασταν παρόντες με τη γυναίκα μου), με ιερουργούντα τον Σεβ. Μητροπολίτη του Όρους Λιβάνου Γεώργιο Χοντρ (Georges Khodr), διαπρεπή Ορθόδοξο θεολόγο, τη σημαντικότερη ίσως εκκλησιαστική προσωπικότητα του αντιοχειανού/αραβικού Χριστιανισμού. Κορίτσια παπαδάκια κρατούν τα εξαπτέρυγα και λαμβάνουν κανονικά μέρος στη θεία Λειτουργία, εισερχόμενα εννοείται και στο ιερό.

Η δεύτερη είναι από τον περίβολο του Πατριαρχικού ναού της Δαμασκού. Κορίτσια παπαδάκια ντυμένα με τις ανάλογες στολές υποδέχονται τον αείμνηστο Πατριάρχη της Δαμασκού Ιγνάτιο Hazim, ραίνοντάς τον με άνθη και λαμβάνοντας την πατριαρχική ευλογία. Θα μπορούσε κανείς να προσάγει και άλλα τεκμήρια, από άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες όπου γης.

Σκοπίμως όμως αναρτώ τις συγκεκριμένες φωτογραφίες από το κλίμα του μαρτυρικού Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αντιοχείας και μάλιστα από τη Δαμασκό που συνέδεσε το όνομα της με τον Απόστολο Παύλο και την πρωτοχριστιανική κοινότητα των Πράξεων, για να φανεί πόσο αντιπαραδοσιακοί, θρασείς και αδαείς είναι οι φωνασκούντες “αγανακτισμένοι” πιστοί και πόσοι δόλιοι είναι όσοι κρύπτονται όπισθέν τους, που μαίνονται ως η “Ηρωδιάς”, ζητούντες την κεφαλή του π. Αλεξάνδρου επί πίνακι.

Τι θράσος όταν τόσο πολύ μοιάζεις με την αμερικανική άκρα δεξιά και όταν υιοθετείς την ατζέντα του Τραμπ, να νομίζεις ότι εσύ αντιπροσωπεύεις την πιστότητα στην “παράδοση” και ότι οι χριστιανοί στη Μέση Ανατολή είναι λάθος ή ότι οι άξιοι ποιμένες που αγρυπνούν για το ποίμνιό τους και αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον της Εκκλησίας είναι “αιρετικοί” και αποστάτες!

Αν τολμούν αυτοί και οι “γέροντες” που τους υποκινούν, ας καταγγείλουν όχι τον π. Αλέξανδρο, αλλά το Πατριαρχείο Αντιοχείας και κάθε Ορθόδοξο ιεράρχη και κληρικό όπου γης που αγωνιά και παλεύει για τη συμπεριληπτικότητα της Εκκλησίας.

Και μιας και ο λόγος περί “υπακοής στην Εκκλησία”: γιατί όλοι αυτοί που χαλάν σήμερα τον κόσμο δεν υπάκουσαν στην απόφαση του Οκτωβρίου του 2004 της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (επί μακαριστού Χριστοδούλου), που ζήτησε την επαναφορά του θεσμού των Διακονισσών (αρχής γενομένης από τις γυναικείες μονές), απόφαση που ματαιώθηκε ή ανεστάλη εξαιτίας της φανατικής αντίθεσης γνωστών μοναστικών και φονταμενταλιστικών κύκλων;

Και τι είναι εντέλει πιο σκανδαλώδες; Οι χειροτονημένες Διακόνισσες ή τα κορίτσια παπαδάκια;

Και στην τελική, γιατί δεν μας λένε ανοιχτά ποιο είναι το πρόβλημά τους; Γιατί δεν το λένε ξεκάθαρα ότι θεωρούν τις γυναίκες (και τα κορίτσια) “ακάθαρτες” και μιαρές, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους όλο τον αγώνα που έδωσε ο αρχέγονος Χριστιανισμός για την υπέρβαση της διάκρισης καθαρού-ακαθάρτου;

Η Εκκλησία μας τα πολλά τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει ένα άνευ προηγουμένου κύμα φονταμενταλισμού και ζηλωτικού εξτρεμισμού, έναν “Νέο Μεσαίωνα”. Αλοίμονο αν υποχωρήσει στις φωνασκίες και τις πιέσεις και αν ο Αρχιεπίσκοπος, όπως ακούγεται, θέσει σε αργία τον π. Αλέξανδρο (Alexander Kariotoglou), προκειμένου να ικανοποιήσει ή να καθησυχάσει τους “αγανακτισμένους” πιστούς και τους εν δυνάμει ψηφοφόρους της “Νίκης”!…