Χρυσοφόρα μπάζα στα νταμάρια του Χαϊδαρίου

Τι δεν συζητήσαμε στις δημοτικές εκλογές 2019, μέρος 2

γράφει ο Κίμων Ε. Φουντούλης

Την περίοδο αυτή κυκλοφορεί η «Οικονομία του Θείου Σκρουτζ». Τα όσα περιγράφονται παρακάτω δεν αξιοποιήθηκαν για πλουτισμό από το τσιγγούνικο παπί. Η εν Χαϊδαρίω πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία της Ντίσνευ!

Νταμάρι οδού Μακεδονίας

Στο εγκαταλειμμένο νταμάρι της οδού Μακεδονίας έχει διαμορφωθεί ένας όμορφος χώρος πρασίνου, με σημαντικού κόστους έργα αντιστήριξης των απότομων πρανών. Για πολλά χρόνια αφημένο, ήταν το επικίνδυνο παιγνίδι μας πηγαίνοντας ή κυρίως γυρίζοντας από το γυμνάσιο: Κατέβασμα με χίλια και όποιος σταθεί όρθιος!

Η αφύλαχτη παγίδα εξημερώθηκε και απασφαλίστηκε από το Δήμο Χαϊδαρίου, φυσικά με την οικονομική συνδρομή των φορολογούμενων.

Σήμερα πληροφορούμαστε πως έχει αναγνωριστεί ιδιοκτήτης σε σχετική δικαστική απόφαση. Έτσι ο Δήμος μας, δηλαδή οι τσέπες μας, κινδυνεύουν να πληρώσουν για την εξουδετέρωση μιας παγίδας που αποκαταστήσαμε και ομορφύναμε με έξοδά μας.

Με ενδεικτική τιμή τα εξακόσια ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, όταν πρόκειται για δομήσιμη γη, το κόστος αποζημίωσης θα έφτανε για δύο στρέμματα σε 1.200.000 ευρώ. Ήταν όμως δομήσιμη γη το μπαζωμένο κατολισθαίνον νταμάρι; ΟΧΙ. Κατηγορηματικά ΟΧΙ. Σύμφωνα με τη νομοθεσία κατατάσσεται στη χειρότερη κατηγορία εδάφους, είναι ακατάλληλο για δόμηση και ουσιαστικά ο Δήμος έπρεπε να έχει απαιτήσει την αποκατάσταση του χώρου.

Υπήρξε σχετική τεκμηρίωση από τις εκάστοτε ηγεσίες του Δήμου και τις υπηρεσίες του ή εκκολάπτεται μια ακόμη βόμβα στα οικονομικά του δήμου μας, στην τσέπη μας;

Μια ακόμη βόμβα

Ποια άλλη; Μα το νταμάρι της οδού Μάνης. Εκεί όπου ήδη προσδιορίστηκε τιμή εξακοσίων ευρώ ανά τετραγωνικό για 10 στρέμματα περίπου. Εκεί όπου, παρά την προσπάθειά μας, η διοίκηση και οι υπηρεσίες δεν έδωσαν κρίσιμα τεκμήρια και στοιχεία στη νομική υπηρεσία το 2010, ώστε να το παλέψει καλύτερα στο πρώτο δικαστήριο.

Στο δεύτερο δικαστήριο προστέθηκαν τα στοιχεία που προσκομίσαμε στον Δήμο, καθώς και η γνωμάτευση ΙΓΜΕΜ. Μπορούσαμε και μπορούμε πολύ περισσότερα. Για την έκταση αυτή, που λασπορροές βασάνισαν πολλές φορές την πόλη και όπου εξακολουθούν κατολισθητικά φαινόμενα, για αυτή την έκταση ο Δήμος κανονικά έπρεπε να διεκδικεί αποζημίωση μεταφροντίδας του επικίνδυνου μπαζωμένου νταμαριού.

Είναι χαρακτηριστικό πως κάποιοι ενοχλούνται από τις επίμονες αναφορές στο νταμάρι και την προσπάθεια μετατροπής του σε πάρκο από λίγους πολίτες. Διαμαρτύρονται αυτοί που ουδέποτε επέμειναν στο δια ταύτα, μαθημένοι στη λεκτική αντιπαράθεση και όχι στην παραγωγή. Αυτό όμως χρειάζεται η πατρίδα μας: Παραγωγή!

Είναι βέβαια κι άλλοι, πιο πονηροί, που αποσιωπούν πλήρως τα παραπάνω. Και όμως ανταμείβονται δημοκρατικά! Δεν βγάζουν κιχ. Δεν θίγουν πολύχρονες καλά δομημένες δυσδιάκριτες σχέσεις, για τους (συχνά πρόθυμους ) πολλούς. Σε αντίθεση με τη διαχείριση προμηθειών, στη διαχείριση περιβάλλοντος μένουν ίχνη, αποτυπώματα.

«Είναι η οικονομία (το μπαγιόκο), ηλίθιε».

Η χώρα θα παραμείνει πτωχευμένη όσο γαλαντόμα αφήνει περιθώρια εκτόξευσης του χρέους ενός μεσαίου δήμου, κατά εξήντα έως εβδομήντα τοις εκατό (60-70%), ενός δήμου ήδη γονατισμένου όπως ο δικός μας.

Κανείς δεν παραιτήθηκε, κανείς δεν ζήτησε συγνώμη. Κι όλοι εκλογικά δικαιώθηκαν.

Βάστα Έλληνα! Βάστα Χαϊδαριώτη. Σε χρειάζονται όσο κάποιοι άλλοι τον Ρόμελ… 

Σχετικά δημοσιεύματα: – “Το νταμάρι ανήκει στον Δήμο Χαϊδαρίου”         /               – Μακάρι να πούλαγαν το Ελληνικό, όσο αγοράζουν το μπαζωμένο νταμάρι στο Χαϊδάρι!!!        /        – Στο Χαϊδάρι, πληρώνουμε τον κατιμά για φιλέτο. Ως πότε θα “στραγγίζεται” η χώρα;           /            – Ντοκουμέντο: “Μαντάρα” τα έκανε ο Δήμος, στα ύψη η αποζημίωση για μπαζωμένο οικόπεδο