“Η μετανάστευση σώζει πάλι την Ελλάδα”- Γιάννης Θεοτοκάς, εφ’ όλης τής ύλης

28 Φεβρουαρίου 2014Τελευταία ενημέρωση: 2 Οκτωβρίου 2024

Ο Γιάννης Θεοτοκάς, δημοτικός σύμβουλος και έμπειρος οικονομολόγος,με σημαντικό βιογραφικό σε μεγάλες επιχειρήσεις, πρόκειται να φύγει από τη χώρα για να εργαστεί στο εξωτερικό.

Με αφορμή αυτό το γεγονός, του ζητήσαμε να μιλήσει στο “Χαΐδάρι Σήμερα“, λίγες μέρες πριν την αναχώρησή του για τη Σαουδική Αραβία. Μας λέει την άποψή του για την πολιτική ζωή στο Χαϊδάρι. Ξεχωριστό ενδιαφέρον όμως έχει η “αιρετική” τοποθέτησή του στο γενικότερο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας.

Συνέντευξη στον Γιώργο Παπαπαναγιώτου

-Κύριε Θεοτοκά, ας ξεκινήσουμε με τα δημοτικά δρώμενα του Χαϊδαρίου. Ποια είναι η γενική εικόνα που έχετε αποκομίσει ως δημοτικός σύμβουλος και άνθρωπος ασχολούμενος με τα κοινά της πόλης επί πολλά χρόνια;

Συνοπτικά θα έλεγα ότι τόσο η Τοπική Αυτοδιοίκηση όσο και το Χαϊδάρι, από την Μεταπολίτευση έως και σήμερα, διήνυσε δύο βασικές περιόδους. Τα πρώτα 30 χρόνια η έμφαση δόθηκε στην δημιουργία υποδομών (αποχετευτικό, χώροι πρασίνου, πολεοδομικό σχέδιο, συγκοινωνίες, χώροι αθλητισμού κ.λ.π).

Κατά την περίοδο αυτή και οι τρεις διατελέσαντες Δήμαρχοι (Δημ. Σκαμπάς,Κυρ.Ντηνιακός, Κων. Σπηλιόπουλος)υλοποίησαν σημαντικό έργο, ανάλογα με το χρονικό διάστημα που διοίκησαν, έχοντας λίγο – πολύ ταυτιστεί ιστορικά με αυτό. Τα τελευταία χρόνια διανύουμε, λόγω της οικονομικής κρίσης, μία διαφορετική περίοδο όπου η έμφαση πλέον δίδεται στο νοικοκύρεμα των οικονομικών, την συντήρηση της υπάρχουσας υποδομής και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.

-Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος της δημοτικής αρχής Μαραβέλια, κατά την άποψή σας;

Τα πρώτα χρόνια η ομάδα λειτούργησε με ομοψυχία και κατ επέκταση πιο αποτελεσματικά. Αργότερα,οι προσωπικές φιλοδοξίες μετέτρεψαν σε αρκετές περιπτώσεις την άμιλλα σε ανταγωνισμό και αντιπαραθέσεις με αποτέλεσμα την υποδαύλιση της ενότητας και του σημαντικού έργου της Διοίκησης. Αν και τα παραπάνω είναι συνηθισμένα (έως και αναμενόμενα) στην ελληνική πραγματικότητα και την Πολιτική σκηνή,δεν παύει να αποτελεί τον σοβαρότερο ανασταλτικό παράγοντα στην λειτουργίατης Δημόσιας Διοίκησης. Είμαι πεπεισμένος ότι το σημαντικό έργο της Διοίκησης Μαραβέλια θα ήταν ακόμη πιο πλούσιο. – Η υπόθεση Λιακόπουλου πόσο έβλαψε τηνεικόνα της δημοτικής αρχής; Όπως ανέφερα και στη σχετική συζήτηση του Δημοτικού Συμβουλίου, οι αρχικές εντυπώσεις και υπερβολές κατέληξαν σε πιο νηφάλιες και ουσιαστικές τοποθετήσεις, επικεντρωμένες στην ατομική συμπεριφορά και όχι στην συλλογική. Επιπλέον, διέκρινα ότι η υπόθεση αυτή λειτούργησε σαν αφορμή να ενταθεί η προσπάθεια για περισσότερη διαφάνεια και τήρηση της νομιμότητας από πλευράς συμπολίτευσης, αλλά και αντιπολίτευσης. Πιστεύω ότι η τελική εξέλιξη της υπόθεσης που εκκρεμεί στην Δικαιοσύνη θα επιβεβαιώσει ότι οι αρχικές εκτιμήσεις και αντίστοιχες δηλώσεις ήταν όντως υπερβολικές.

– Η παράταξη “Καλύτερο Χαϊδάρι” έχει μέλλον;

Είναι προφανές ότι η κάθε δημοτική παράταξη είναι συνδεδεμένη με το όνομα του ηγέτη της. Άρα, από τη στιγμή που ο Δημ. Μαραβέλιας επέλεξε να μην διεκδικήσει την θέση του Δημάρχου, για τρίτη 4ετία, η παράταξη, τουλάχιστον όσον αφορά το όνομα, παύει να υπάρχει. Αυτό που σίγουρα συνεχίζει να υπάρχει είναι η ομαλή διοίκηση του Δήμου έως την τελευταία μέρα της θητείας της. Όσον αφορά το μέλλον της ευρύτερης παράταξης στις επερχόμενες εκλογές θα κριθεί από το κατά πόσο θα επικρατήσουν τελικά ενωτικές πρωτοβουλίες και αντίστοιχες στρατηγικές κινήσεις κατά το διάστημα που απομένει. Ήδη έχουν εκδηλώσει τις προθέσεις τους εκλεκτά στελέχη και αναμένεται και αντίστοιχη πρωτοβουλία από άλλους. Όλοι όμως πρέπει να γνωρίζουν ότι το “Καλύτερο Χαϊδάρι” δεν ψηφίστηκε μόνο από ψηφοφόρους ενός κόμματος. Τόσο τα νούμερα όσο και η συμμετοχή των υποψηφίων αποδεικνύουν την ευρύτερη αποδοχή που τιμήθηκε από τους δημότες του Χαϊδαρίου.

Αυτοί που κάνουν το βήμα μπροστά είμαι σίγουρος ότι θα το λάβουν σοβαρά υπ όψη τους και ελπίζω ότι τελικά οι προσπάθειες για ένα ευρύτερο ενωτικό σχήμα θα καταλήξουν θετικά.

– Ποιες παρουσίες ξεχωρίσατε στο Δημοτικό Συμβούλιο;

Τα πρακτικά των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου δίνουν μία αρκετά εμπεριστατωμένη εικόνα τόσο για το ποσοτικό, όσο και το ποιοτικό σκέλος της συνεισφοράς των Δημοτικών Συμβούλων. Εκτιμώ ότι μόνο το 1/3 περίπου των συναδέλφων συνολικά εκτελεί ουσιαστικά το ρόλο για τον οποίο, θεωρητικά, έχει εκλεγεί, δηλαδή παίρνοντας θέση και προσκομίζοντας ουσιαστικές προτάσεις.

Οι υπόλοιποι περιορίζονται στην τυπική τους παρουσία, συνοδεύοντάς την με κάποια σχόλια και κοινότυπες απόψεις χωρίς τεκμηρίωση. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι έλειψε, από πλευράς συμπολίτευσης, ο Μ. Λιακόπουλος.

Από την πλευρά της αντιπολίτευσης, η απουσία η των Κ. Ασπρογέρακα και Κ. Φουντούλη είναι ιδιαίτερα αισθητή, όπως και αντίστοιχα αισθητή ήταν και η “άκομψη” απομάκρυνσή τους.

–
Θα θέλαμε να χαρακτηρίσετε σύντομα τους υποψήφιους (μέχρι στιγμής) Δημάρχους.

Τ.
Λυμπέρης: Μαχητής, επίμονος και συνεπής
σε αυτά που πιστεύει.

Ε.
Καμπόλη: Δυναμική, αποτελεσματική
και ντόμπρα στη δουλειά της.

Μ.
Σελέκος: Συνεπής, έμπειρος, ανιδιοτελής
και σταθερός αγωνιστής.

Θ.
Σπηλιόπουλος: Ανιδιοτελής με πολύ
όρεξη για δουλειά.

Α.
Μποζίκας: Ορεξάτος για δουλειά,
δυναμικός, με ευχάριστη προσωπικότητα.

Β.
Ντηνιακός: Δεν
τον γνωρίζω προσωπικά, αλλά φαίνεται
ένας νέος, αξιόλογος άνθρωπος, με όρεξη
για δουλειά

Η.
Δρούλιας: Φαίνεται ότι έχει όρεξη
για δουλειά. Η θητεία του στον ΟΣΚ βοήθησε
το Χαιδάρι.

Κ.
Ασπρογέρακας: Δυναμικός, έμπειρος,
ανιδιοτελής και γνώστης των θεμάτων.

–
Ο Τ. Λυμπέρης σας πρότεινε στη σύσκεψη των μελών της παράταξης “Καλύτερο
Χαϊδάρι” σαν νέο αρχηγό. Πόσο τιμητικό είναι αυτό για εσάς;

Η πρόταση είναι άκρως τιμητική. Ευχαριστώ τον Τάσο και όλους όσους έχουν αντίστοιχη άποψη. Πλην όμως, όπως ήταν γνωστό εξ αρχής, η επαγγελματική μου δραστηριότητα δεν επιτρέπει την αποκλειστική συμμετοχή μου στα κοινά. Γι’ αυτό και η συνεισφορά μου ήταν περιορισμένη σε συμβουλευτικό ρόλο επί των Οικονομικών (άμισθη θέση). Η επιδείνωση της οικονομίας περιορίζει ακόμη περισσότερο τους ανθρώπους που μάχονται στον ιδιωτικό τομέα, όπου πρέπει να αφιερώσουν ακόμη περισσότερες δυνάμεις για να κρατηθούν όρθιοι. Ίσως μελλοντικά οι συνθήκες να επιτρέψουν την αποκλειστική μου εμπλοκή με την πολιτική και τα κοινά, συμβάλλοντας στην ανόρθωση του τόπου.

–
Για ποιο λόγο αποφασίσατε την μετανάστευση στο εξωτερικό;

Για τους ίδιους λόγους που αρκετές εταιρείες και στελέχη του ιδιωτικού τομέα αναγκάστηκαν να κάνουν το ίδιο. Δυστυχώς, παρ’ όλες τις εξαγγελίες, η επιταχυνόμενη επιδείνωση της οικονομίας και της αγοράς είναι μία πραγματικότητα που δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση. Η κάλυψη των υποχρεώσεων και των αναγκών των επιχειρήσεων, ειδικά για τους μη κρατικοδίαιτους, επιβάλλει την αναζήτηση λύσεων στο εξωτερικό. Η εξωστρέφεια, για όσους μπορούν, θα είναι η λύση για την εθνική επιβίωση. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ιστορικά η μετανάστευση διέσωσε το έθνος.

–
Ως πατέρας δύο παιδιών, το προτείνετε λοιπόν, σαν μία εναλλακτική λύση για
τον Έλληνα οικογενειάρχη;

Δεν είναι ιδανική ούτε εύκολη, αλλά σίγουρα είναι μία ρεαλιστική λύση, ειδικότερα για όσους έχουν μάθει να παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους. Το να περιμένουμε μέσω τρίτων την “τακτοποίηση” των ζωτικών μας θεμάτων, απλά και μόνο ψηφίζοντας με κριτήριο την ιδιοτέλεια, αποδείχτηκε ότι δεν είναι ο πρόσφορος τρόπος. Η μακροπρόθεσμη ευημερία είναι συνήθως χτισμένη σε αξίες και αρχές και απαιτεί σκληρή και πειθαρχημένη εργασία. Αυτό, δυστυχώς, δεν το διδάσκεται κανείς στην Ελλάδα παρά μόνο σε χώρες του εξωτερικού.

–
Έχετε στείλει επιστολή παραίτησης στην πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου;

Προς το παρόν δεν θα χρειαστεί να παραιτηθώ, δεδομένου ότι θα μπορώ να παρευρεθώ σε αρκετές ακόμη Συνεδριάσεις έως τον Μάιο. Η νέα μου δραστηριότητα στην Σαουδική Αραβία πιθανώς να επιτρέψει και αρκετές επισκέψεις στην Ελλάδα το επόμενο διάστημα.

–
Ποια θα είναι η επαγγελματική σας
ιδιότητα στην Σαουδική Αραβία;

Η θέση του Εμπορικού Διευθυντού σε μεγάλη πολυεθνική εταιρία γαλακτοκομικών και
τροφίμων, με ηγετική θέση σε πολλές χώρες του Περσικού Κόλπου.

–
Πιστεύετε ότι η χώρα θα μπορούσε να
αποφύγει το μνημόνιο το 2010;

Σίγουρα το μνημόνιο μπορούσε να αποφευχθεί. Η οικονομική καταστροφή και πτώχευση όμως θα ήταν θέμα χρόνου να επέλθει με τον ένα η άλλο τρόπο. Το μεταπολιτευτικό μοντέλο του κρατισμού (και ιδιαίτερα από την μέση της δεκαετίας του ’80) της κομματοκρατίας και της ιδιοτέλειας, κατέστρεψε τον παραγωγικό ιστό και τις πραγματικές αξίες. Αντί αυτών δημιούργησε το πρότυπο του ευκαιριακού και εύκολου κέρδους, του βολέματος, της αναξιοκρατίας και κατ’ επέκταση της διαφθοράς, που διαπότισε τους πάντες και τα πάντα. Εάν και οι περισσότεροι γνώριζαν τις συνέπειες, ενέδιδαν στο βόλεμα, ελπίζοντας ότι θα συνεχιστεί γιάα πάντα. Οι βασικοί συντελεστές αυτής της καταστροφής έφεραν το μνημόνιο σαν επιστέγασμα της πτώχευσης αυτής της συγκεκριμένης πολιτικής, που ήδη είχε επέλθει. Η οικονομική κρίση και το δημόσιο χρέος δεν είναι παρά μόνο ένα σύμπτωμα, όπως ο πυρετός. Η πραγματική αρρώστια είναι η ασυνέπεια στην οικονομική και αναπτυξιακή πολιτική και ο ευτελισμός των θεσμών και των βασικών αρχών και αξιών, που συγκροτούν μια κοινωνία. Πιστεύω ότι εκτός των πολιτικών, ευθύνες φέρουν και οι πολίτες. Αυτοί που συμμετείχαν ενεργά (διορισμοί, συντάξεις, αυθαίρετα, επιδοτήσεις, προμήθειες δημοσίου κ.λ.π) δεν ήταν δυστυχώς μια μικρή μειοψηφία. Ακόμη περισσότεροι ήταν και αυτοί που με την ιδιοτελή ψήφο τους προσδοκούσαν αντίστοιχα οφέλη. Είτε από προσωπικό συμφέρον είτε, αργότερα από φόβο, η “τσουλήθρα” της κατρακύλας βαφτίστηκε αναψυχή και ευημερία. Όταν χτυπήσαμε “πάτο” ξυπνήσαμε. Δεν υπάρχει πλέον χώρος για δικαιολογίες παρά μόνο για έργα και δράση.

–
Ορισμένοι υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή. Τι θα σήμαινε αυτό για τη
χώρα;

Πριν γίνει οποιαδήποτε συζήτηση για το νόμισμα, αυτό που πρέπει να έχει στα χέρια της μία σοβαρή Κυβέρνηση είναι το Στρατηγικό Σχέδιο για την Ανάπτυξη της χώρας. Οι διαρθρωτικές παρεμβάσεις είναι μεν αναγκαίες, αλλά από μόνες τους δεν είναι ικανές να μας βγάλουν από τα δεσμά της συνεχιζόμενης για 7ο χρόνο ύφεσης. Το εθνικό ή κάθε άλλο νόμισμα δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα χρήσιμο εργαλείο που βοηθά στην εκτέλεση της Στρατηγικής. Μπορεί κανείς να το παρομοιάσει με το φρένο η το γκάζι στο αυτοκίνητο. Εάν ο οδηγός δεν ξέρει τι τελικά θέλει και πού πάει, χάνουν την χρησιμότητά τους. Πολύ γρήγορα πρέπει να αποφασίσουμε τελικά τι Ελλάδα θέλουμε, τι μπορούμε να παράγουμε ανταγωνιστικά (καλύτερα από άλλες χώρες) για να ζήσουμε. Η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι όπως ένας διορισμός στο Δημόσιο, που νόμισαν πολλοί, ούτε “σημαία ευκαιρίας”, που νόμισαν ακόμη περισσότεροι. Απαιτούνται δομικές και επίπονες αλλαγές, που ίσως τελικά δεν μπορούμε ή τελικά δεν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πρέπει να πάρουμε αποφάσεις που θα έχουν μεγάλο κόστος. Με περιορισμένη, πλέον, εθνική κυριαρχία, έρμαια των διεθνών γεωστρατηγικών εξελίξεων, καλούμαστε να αποφασίσουμε εάν τελικά θέλουμε να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη μέ το κόστος και το μέλλον που πλέον γνωρίζουμε ή θα πρέπει να στηριχθούμε στις δικές μας μικρές, πλην όμως σημαντικές δυνάμεις. Το κόστος θα είναι μεγάλο σε κάθε περίπτωση. Εάν όμως δεν μπορέσουμε να καταλήξουμε άμεσα, η απόφαση αυτή είναι ήδη προετοιμασμένη από τους εταίρους μας και τότε το κόστος θα είναι ακόμη μεγαλύτερο.

–
Πιστεύετε ότι τελικά η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη;

Με οικονομικούς όρους, η Ελλάδα είναι ήδη εκτός Ευρωζώνης. Είναι θέμα χρόνου να ανακοινωθεί και να επισημοποιηθεί, μόλις βρεθεί και το αντίστοιχο όχημα. Έπρεπε ήδη να έχει εκπονηθεί εναλλακτικό πλάνο και όπως αρκετοί οικονομολόγοι διεθνούς κύρους έχουν προτείνει, η δραχμή δεν είναι η μόνη εναλλακτική λύση. Πιθανώς το δολάριο (προϋποθέτει ρήξη με Γερμανία και αποφασιστική στροφή σε Ατλαντισμό) να είναι μία εναλλακτική. Δεν νομίζω ότι θα πείραζε κανέναν πολίτη τα ευρώ στο πορτοφόλι του να αντικατασταθούν με δολάρια. Άλλωστε η εμπειρία του παρελθόντος έχει συνδέσει στο μυαλό μας -και ειδικότερα των πιο ηλικιωμένων- την ευημερία με το δολάριο. Δέν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλοι όσοι τελικά μετανάστευσαν στις Η.Π.Α όχι μόνο επέζησαν αλλά και πρόκοψαν, συμβάλλοντας στο να προκόψουν και τα υπόλοιπα μέλη των οικογενειών τους στην Ελλάδα. – Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε για τις επερχόμενες εκλογές; Θα έκανα έκκληση στους νέους να συμμετέχουν μαζικά. Μπορεί να αισθάνονται απογοήτευση, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να πάρουν θέση έστω και όχι ιδανική. Να επιλέξουν με την ψήφο τους το πρόσωπο που εμπιστεύονται περισσότερο και να στηρίξουν με το σταυρό προτίμησης ανθρώπους που έχουν σημαντική δράση στην κοινωνία, αλλά δεν είχαν μέχρι σήμερα εμπλοκή με την πολιτική και τα κοινά. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι οι “φρέσκοι” θα είναι πολύ χρήσιμοι, στηρίζοντας την αλλαγή στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας που έχουμε ανάγκη. Οι “έμπειροι” δεν θα λείψουν από τα πράγματα, διότι οι περισσότεροι ήδη έχουν φροντίσει, με τις γνωστές λίγο – πολύ τακτικές, να εξασφαλίσουν την εκλογή τους.