Ειπώθηκαν πολλά. Οι δημοσιογράφοι χρησιμοποίησαν τις αγαπημένες τους εκφράσεις “τραγωδία” “συγκλονίζει” “θρήνος” κτλ. Το χειρότερο όμως είναι ότι κάποιος είπε “όσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή”. Ναι, όλα τα δυστυχήματα γίνονται σε μια στιγμή.
Η στιγμή προετοιμάστηκε πολλά χρόνια πριν.
– Έγινε γιατί ούτε αυτός ούτε οι φίλοι του είδαν τίποτα κακό στο να βγαίνεις στο δρόμο χωρίς δίπλωμα.
– Έγινε γιατί τα παιδιά πίστευαν ότι το να πηγαίνεις βόλτα με το αυτοκίνητο είναι πιο κουλ από το να πας μια βόλτα με τα πόδια.
– Τέλος, έγινε επειδή έτρεχαν, γιατί κάποιος, κάπου, κάπως τους είχε περάσει το μήνυμα πως ταχύτητα ίσον ελευθερία, επανάσταση, μαγκιά.
Κι έτσι έφυγαν τρία αμούστακα παλικαράκια.
– Έφυγαν γιατί δε μπορέσαμε να τους μάθουμε πως οι κανόνες έχουν κάποιο νόημα, πως τα όρια ταχύτητας προστατεύουν, πως οι ζώνες σώζουν ζωές.
Αν συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι τα τροχαία οφείλονται στην “κακιά στιγμή” κι όχι στις επιλογές μας (οδηγών, πολιτείας, κτλ) τότε ποτέ δε θ’ αλλάξουμε αυτές τις επιλογές και τα τροχαία θα συνεχίζονται.
Είναι καιρός να πούμε φτάνει!
Φτάνουν τρία παιδιά στην Κυπαρισσία.
Φτάνουν δυο φοιτητές στα Κουνουπιδιανά.
Φτάνουν τέσσερις ψυχές στη Θήβα.
Φτάνουν τα πέντε παλικάρια στον Εύοσμο.
Τα τροχαία είμαστε εμείς.
Εμείς λοιπόν μπορούμε να τα μειώσουμε , αρκεί ν’ αλλάξουμε επιλογές – ως άτομα και κοινωνία. Τι κάθεστε; Ας αρχίσουμε!