8 Σεπτεμβρίου, τιμή στην υπέρτατη θυσία 59 ηρώων στον Διομήδειο Κήπο – Πότε επιτέλους θα αναλάβει το καθήκον του ο Δήμος Χαϊδαρίου;

4 Σεπτεμβρίου 2019Τελευταία ενημέρωση: 2 Μαρτίου 2023

Χαϊδάρι Σήμερα Μάθημα Ελλάδας και εθνικής ενότητας από τον Μανώλη Γλέζο σήμερα στο Χαϊδάρι 16

Σε λίγες μέρες, συγκεκριμένα στις 8 Σεπτεμβρίου, είναι η επέτειος της εκτέλεσης 59 ηρώων της Αντίστασης στο Χαϊδάρι. Κανονικά δεν θα έπρεπε να το θυμίζει μια εφημερίδα, αλλά να έχουν ήδη κυκλοφορήσει προσκλήσεις από τον Δήμο Χαϊδαρίου για την επίσημη τελετή – μνημόσυνο στον Διομήδειο Κήπο, όπου οι Ναζί διέπραξαν ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Δυστυχώς όμως η εκδήλωση γίνεται μεταξύ ελαχίστων συγγενών και λίγων επισήμων, ενώ ο κόσμος δεν έχει ενημερωθεί και η νεολαία της πόλης δεν γνωρίζει τίποτε για τη μεγάλη θυσία.

Παίρνουμε τη σημερινή πρωτοβουλία να ανακινήσουμε το θέμα, διότι δεν διαπιστώσαμε, για μια ακόμη φορά, ενεργοποίηση εκ μέρους του Δήμου. Ίσως φταίει η μεταβατικότητα των ημερών, από μια διοίκηση στην άλλη. Ίσως ότι αρκείται ο Δήμος στο γεγονός ότι την τελετή οργανώνουν οι λιγοστοί -πια- συγγενείς των θυμάτων. Ωστόσο, όπως πολλές φορές έχουμε γράψει, είναι καθήκον της Πολιτείας και του Δήμου η πρέπουσα απόδοση τιμής στους ήρωες.

Είναι ανεπίτρεπτο να περνάει απαρατήρητο και αδιάφορο, σχεδόν, το μέγεθος μιας τέτοιας θυσίας στα χώματα της πόλης μας. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις σε άλλες πόλεις γίνονται λαμπρές εκδηλώσεις και όχι απλό μνημόσυνο εκ μέρους των συγγενών. Στο Χαϊδάρι ποτέ δεν κατάφερε να ριζώσει μια τέτοια εκδήλωση τιμής και να πάρει τον χαρακτήρα που της αναλογεί. Τα τελευταία χρόνια κάτι πήγε να γίνει, αλλά πάντα πίσω από το Σωματείο των συγγενών.

Κατά τη διάρκεια της περυσινής εκδήλωσης το “Χαϊδάρι Σήμερα” ρώτησε των πρόεδρο του Σωματείου, κ. Πέτρο Δρακόπουλο, αν συμφωνεί την ευθύνη του μνημοσύνου να αναλάβει πια ο Δήμος Χαϊδαρίου ή άλλος δημόσιος φορέας, με δεδομένο ότι θα ανοίξει περισσότερο η εκδήλωση, ώστε να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό η υπέρτατη θυσία 59 αγωνιστών της Αντίστασης στο Χαϊδάρι. Μάς απάντησε ότι δεν έχει καμία απολύτως αντίρρηση. Ελπίζουμε να κάνουμε λάθος, αλλά, όπως φαίνεται, και πάλι δεν προχώρησε η υπόθεση.

Ας ληφθεί υπόψη ότι οι εν ζωή απόγονοι των εκτελεσθέντων είναι πια ελάχιστοι, αφού οι περισσότεροι από αυτούς ήταν νέοι και δεν άφησαν παιδιά. Μόνο μια φορά έγινε επίσημη τελετή στον τόπο του μαρτυρίου με ευθύνη της Πολιτείας, το έτος 2000, με την παρουσία του τότε προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου, κατά τα εγκαίνια του Μνημείου των Πεσόντων (το οποίο ανεγέρθηκε με δαπάνες των συγγενών… ). Στιγμές εθνικής ανάτασης ζήσαμε το 2017, όταν παραβρέθηκε ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος έδωσε ένα μάθημα Ελλάδας και εθνικής ενότητας, τονίζοντας: “Αν δεν φοράγαμε κομματικά γυαλιά, θα βλέπαμε ότι η αντιστασιακή πράξη του Κώστα Περίκου, που ανατίναξε την γερμανική ΕΣΠΟ, και οι θυσίες της “Μπουμπουλίνας” Λέλας Καραγιάννη δεν διαφέρουν από την αντίσταση του ΕΑΜ. Η Αντίσταση στον κατακτητή ήταν συνολική πράξη του ελληνικού λαού”. Πρέπει να σημειώσουμε ότι, προς τιμήν του, ο πρώτος δήμαρχος της πόλης μας που, από το 2017, παρευρισκόταν τακτικά στο μνημόσυνο ήταν ο Μιχάλης Σελέκος. Ωστόσο και πάλι ο Δήμος δεν έγινε πρωταγωνιστής και διοργανωτής της εκδήλωσης.

Φρονούμε ότι τόσοι εκτελεσμένοι πατριώτες, ανάμεσά τους και η Λέλα Καραγιάννη, αξίζουν κάτι περισσότερο.

Βαριά ιστορία

Το Χαϊδάρι υπήρξε τόπος μαρτυρίου για χιλιάδες πατριώτες στη διάρκεια της
Κατοχής. Στις φυλακές τού Στρατοπέδου και στο διαβόητο κολαστήριο του Μπλοκ 15, κρατήθηκαν και βασανίστηκαν αγωνιστές που έδωσαν τα πάντα για την Ελλάδα. Πολλοί οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Μια ομάδα απ’ αυτούς, 59 ήρωες (μεταξύ τους και 9 γυναίκες), θανατώθηκαν από τους Γερμανούς σε μια μικρή χαράδρα του Διομήδειου Κήπου στις 8 Σεπτέμβρη του
1944, μόλις ένα μήνα πριν την απελευθέρωση. Μεταξύ τους και η Λέλα Καραγιάννη, η “Μπουμπουλίνα τής Κατοχής”.