Ποια προίκα απόμεινε στον Σκαραμαγκά για να γοητεύσει τους επίδοξους μνηστήρες;
Σε τι μπορεί να προσδοκά ένας επενδυτής για να φέρει τα ωραία του λεφτά και να βάλει και πάλι μπροστά τις δεξαμενές τού (κάποτε…) μεγαλύτερου ναυπηγείου της χώρας; Όχι και σε πολλά πια, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζεται το κόστος της επένδυσής του. Όσο για τους εργαζόμενους, έχουν να ελπίζουν στην… πρόσληψή τους!
Ωστόσο, πηγές κοντά στον ειδικό διαχειριστή είπαν στην «Κ» ότι πιστεύουν πως οι διαδικασίες εκποίησης των περιουσιακών στοιχείων του εμπορικού τμήματος θα ολοκληρωθούν σε ένα δίμηνο. Κατά τις ίδιες πηγές, η προκήρυξη των εκλογών οδήγησε στην αναβολή των δικαστικών αποφάσεων που αφορούσαν την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων. Αυτή πρέπει να εγκρίνεται από τα δικαστήρια.
Έτσι λοιπόν, τίθεται το ερώτημα τι ακριβώς θα πουληθεί στο τμήμα της πώλησης που αφορά το σύνολο του ενεργητικού της επιχείρησης πλην των στοιχείων που έχουν ήδη εκποιηθεί (ρυμουλκά και γερανοί ως παλιοσίδερα – scrap).
Σύμφωνα με τον Τάσο Τέλλογλου, η απάντηση ανθρώπων κοντά στην ειδική διαχείριση είναι αφοπλιστική: Το ναυπηγείο των ΕΝΑΕ είναι η θέση και η άδειά του. Αυτή θα ενισχυθεί και από το γεγονός ότι στο αναθεωρημένο μάστερ πλαν του ΟΛΠ η ναυπηγοεπισκευαστική δραστηριότητα θα είναι πολύ πιο περιορισμένη από ό,τι αρχικά επιθυμούσαν οι Κινέζοι. Και εκείνοι επιθυμούσαν σε κάποια φάση να αποκτήσουν περιουσιακά στοιχεία των ΕΝΑΕ, αλλά σε επιστολή της Ε.Ε. προς την ελληνική κυβέρνηση στις 6 Ιουνίου 2019 διαβάζει κανείς ότι «οι ελληνικές αρχές ανέφεραν σε προηγούμενες συζητήσεις με τις υπηρεσίες της Επιτροπής ότι ο μελλοντικός ιδιοκτήτης των ενοποιημένων στοιχείων θα πρέπει να προέρχεται από κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ».
Στην ουσία, η ειδική διαχείριση υλοποιεί με αρκετή καθυστέρηση τη λεγόμενη «ενδιάμεση στρατιωτική συμφωνία» που είχε συμφωνηθεί από τον Ισκαντάρ Σάφα αλλά δεν είχε εφαρμοσθεί το 2013-2014. Κορωνίδα της είναι η επιστροφή στο ελληνικό Δημόσιο της 500άρας δεξαμενής νούμερο 5, καθώς τα ναυπηγεία την επέστρεψαν στην ΕΤΑΔ. Η ΕΤΑΔ μπορεί να την εκποιήσει χωρίς τους καταναγκασμούς της ειδικής διαχείρισης. Ο αγοραστής της μπορεί ακόμα, σε χωριστή διαδικασία, να αγοράσει το στρατιωτικό μέρος του ναυπηγείου και στη συνέχεια να ενώσει τη δεξαμενή με το στρατιωτικό τμήμα. Ο αγοραστής του στρατιωτικού τμήματος θα πρέπει να διασφαλίσει ότι οι 830 εργαζόμενοι δεν θα περάσουν με τις συμβάσεις τους στη νέα επιχείρηση. Μπορεί να τους απολύσει και να προσλάβει όσους χρειάζεται για το «νέο ναυπηγείο». Eπίσης, στους όρους του σχετικού διαγωνισμού κρίσιμη είναι η διατύπωση όρου σύμφωνα με τον οποίο ο νέος ιδιοκτήτης του ναυπηγείου «δεν θα πρέπει να έχει έμμεση ή άμεση σχέση είτε με τον Ισκαντάρ Σάφα είτε με την Thyssen», δηλαδή τους δύο προηγούμενους μετόχους της επιχείρησης. Χωρίς την πλήρωση αυτού του όρου, η Ε.Ε. έχει καταστήσει σαφές ότι δεν πρόκειται να δεχθεί τον διαγωνισμό για την εκποίηση του συνόλου του ενεργητικού της επιχείρησης. Αυτό σημαίνει ότι στο μελλοντικό σχήμα δεν είναι δυνατόν, κατά την Ε.Ε., να συμμετάσχει ούτε ο κ. Σάφα αλλά ούτε και η Thyssen, που ήλεγχαν αντιστοίχως το 75% και το 25% των μετοχών της επιχείρησης πριν από τη διαδικασία της ειδικής διαχείρισης.
Να σημειωθεί ότι ένα από τα περιουσιακά στοιχεία των ναυπηγείων είναι και ο τίτλος που τους έχει επιδικαστεί (75 εκατομμύρια συν τόκοι) στο διαιτητικό δικαστήριο των ΕΝΑΕ κατά του ελληνικού Δημοσίου για την παραβίαση εκ μέρους του Δημοσίου της σχετικής μεταξύ τους σύμβασης για την κατασκευή των υποβρυχίων 214. Το Δημόσιο για να κερδίσει χρόνο έχει μπλοκάρει την υλοποίηση της απόφασης, την οποία ωστόσο είναι βέβαιο ότι θα χρειασθεί να πληρώσει με τόκους, καθώς τα ελληνικά δικαστήρια μπορούν να κρίνουν μόνο τυπικές ατέλειες της διαιτητικής διαδικασίας και όχι την ουσία της. Ο τίτλος αυτός των 75 εκατομμυρίων μπορεί να εκποιηθεί μαζί με το στρατιωτικό ναυπηγείο ή και χωριστά από αυτό.
Όπως σημειώνει ο Τ. Τέλλογλου, σύμφωνα με έναν υπολογισμό του ειδικού διαχειριστή, θα χρειασθούν 30-35 εκατ. ευρώ επενδύσεις για νέο εξοπλισμό ώστε να αποκατασταθούν στοιχειωδώς οι λειτουργίες του ναυπηγείου για να είναι σε θέση ο νέος επενδυτής –αν βρεθεί– να επισκευάσει πλοία. Αν πρόκειται να γίνει ναυπήγηση, το ποσό πιθανώς να χρειασθεί να αυξηθεί 3-3,5 φορές.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», στους ενδιαφερόμενους περιλαμβάνεται ο γερμανικός όμιλος από το Αμβούργο Luerssen, που κατασκευάζει mega-yachts και ένας γνωστός Έλληνας εφοπλιστής. Η κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», δέχεται μεγάλη πίεση από το Πολεμικό Ναυτικό για τη ναυπήγηση ακόμα δύο υποβρυχίων της κλάσης 214.
Σε αυτή την κατεύθυνση βοηθάει και το γεγονός ότι το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της σημερινής βιομηχανικής εγκατάστασης στον Σκαραμαγκά είναι το στέγαστρο των υποβρυχίων – ο χώρος δηλαδή όπου συναρμολογούνται τα υποβρύχια 214. Στο παρελθόν οι εκπρόσωποι του ομίλου Luerssen είχαν εκφράσει επιφυλάξεις για το κατά πόσον θα ήθελαν να αποκτήσουν το ναυπηγείο για την κατασκευή υποβρυχίων, ενόψει του γεγονότος ότι θα συνέχιζαν, όπως προηγουμένως ο κ. Σάφα, να εξαρτώνται τεχνολογικά από τη Thyssen έστω και αν η τελευταία δεν θα είναι στη μετοχική σύνθεση της εταιρείας που θα αποκτήσει τα ενοποιημένα στοιχεία του ενεργητικού. Οι εκπρόσωποι του ομίλου Luerssen έδειχναν να προτιμούν την κατασκευή πλοίων επιφανείας. Το Πολεμικό Ναυτικό θεωρεί ότι πρέπει να κατασκευασθούν υποβρύχια, διότι, παρά το γεγονός ότι η Ελλάς διαθέτει 11 υποβρύχια, η πλειονότητά τους είναι πολύ παλαιά σκάφη χωρίς να έχουν την αυτονομία και το αθόρυβο της πρόωσης των 214 κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», ο υπουργός Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδης εξετάζει το ενδεχόμενο να επισκεφθεί τις Βρυξέλλες για να συζητήσει με τις υπηρεσίες της Επιτροπής και τη Γ.Δ. Ανταγωνισμού προκειμένου να πείσει τους κοινοτικούς ότι τα πάντα κινούνται μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
