“Βομβάρδιζαν σαν να κάνουν βόλτα σε παιδική χαρά”
Του Κώστα Ασπρογέρακα
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΙ, ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ
«Μεγάλη αναταραχή, ωραία κατάσταση», Μάο Τσετούνγκ, “ο τιμονιέρης” κάποτε.
Ύστερα απ΄ την πτώση της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, και την απόσχιση των δορυφόρων της ο «πολύς» Φ. Φουκουγιάμα μίλησε για το «τέως της ιστορίας» πλέον. Διαψεύστηκε πολλαπλά και οικτρά.
Ο πολεμικός οργανισμός του ΝΑΤΟ (Αμερικάνικος και Ευρωπαϊκός) υποτίθεται, ότι πλέον δεν θα είχε λόγο ύπαρξης, μια και δεν υπήρχε πλέον «το αντίπαλο δέος» του Συμφώνου της Βαρσοβίας», απ΄ τη μια, αλλά και οι ιδρυτές του, που πλέον θ ακολουθούσαν τον «ίσιο δρόμο», να συμβάλουν και αυτοί στην επικράτηση, ευόδωση και συμβολή τους στην ολοκληρωτική επικράτηση των «αυτορυθμιζόμενων και ανεξέλεγκτων δυνάμεων των αγορών όπου γης», μια και η κυριαρχία αυτών (κίνηση κεφαλαίων – εμπορευμάτων – εργασίας), είναι το κύριο και καίριο ζήτημα «Ζωής ή θανάτου» για την επιβίωση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.
Η αποθράσυνση των ίδιων των αγορών και των εκφραστών κι εκπροσώπων του (ηγετών), έκαναν και κάνουν, καθημερινά τους «φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους».
Έχοντας πλέον, όπως πίστευαν και πιστεύουν ολάκερο τον πλανήτη στα πόδια τους, Αμερικάνοι και κυρίαρχες Ευρωπαϊκές τάξεις, και με την αμέριστη βοήθεια και υποστήριξη «ηγετών» των αυτοπροσδιοριζόμενης «αριστεράς» τύπων όπως ο θλιβερός Ντ΄ Αλέμα του κατ΄ ευφημισμό «δημοκρατικού κώματος» της Ιταλίας κλπ., άρχισαν να βομβαρδίζουν, σαν να κάνουν βόλτα σε παιδική χαρά, σειρά από χώρες που ήταν και είναι σχετικά «απείθαρχες», στις επιταγές της ενσωμάτωσής τους δίχως «αντιρρήσεις» στα «κέρδη των αγορών που έπρεπε και πρέπει να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στις αποφάσεις τους».
Γιουγκοσλαβία – Ιράκ (εισβολή που ανάγκασε τον κορυφαίο και αείμνηστο Αμερικάνο συγγραφέα Νόρμαν Μέηλερ, που ούτε υποψία μπορεί να του αποδοθεί ότι εμφορούνταν από «αριστερές απόψεις» ν΄ αναρωτηθεί, με το τελευταίο βίβλο του «Γιατί κάνουμε αυτόν τον πόλεμο;», για να καταλήξει στο τραγικό συμπέρασμα ότι «Χριστός και Μάρξ συγκλίνουν και συμφωνούν στην θέση ότι το χρήμα, και μόνον αυτό, διυλίζει και εξαφανίζει κάθε άλλη αξία», Λιβύη και άλλες χώρες.
Εκείνο, που δεν κατάλαβαν οι Αμερικανοευρωπαίοι -και θ΄ αργήσουν πολύ να καταλάβουν- είναι ότι στον «σίγουρο και παγιωμένο» έναν αιώνα σχεδόν δικό τους και «αγαπημένο» καπιταλισμό, προβάλλει πλέον ως «αντίπαλο δέος» όχι το «φάντασμα του κομμουνισμού», αλλά ένας «άλλος καπιταλισμός» που σαν «νεοφώτιστος» (Κίνα, Ρωσία), είναι πιο φανατικός και πιο άγριος, πράγμα που δεν μπορούσαν να φανταστούν στον, όπως πίστευαν, «νοικοκυρεμένο ύπνο τους», καθισμένοι πάνω στον τεράστιο πλούτο τους, είτε αυτό αφορούσε και αφορά πλούτο από «φούσκες» είτε με την απομύζηση του συντριπτικού ποσοστού που παράγει ο ιδρώτας και το αίμα εκατομμυρίων εργαζομένων καθημερινά.
Όπως λένε οι μεγάλοι ποιητές, που μπορούν να βλέπουν και μέσα στο σκοτάδι: «κάποιοι που δεν καταλαβαίνουν, πεθαίνουν από απορία και έκπληξη».
Οι 800 βάσεις με τις οποίες έχει κυκλώσει ο «ελεύθερος κόσμος» τα βδελύγματα, κατ΄ αυτόν, Ρωσία και Κίνα, είναι φανερό ότι θα είναι ο «δρόμος που θα γίνει ο τάφος τους», όπως εύστοχα έγραψε ο Αλέκος Παναγούλης και μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Η ρήση του Μάο – Τσετούγκ, γίνεται σήμερα περισσότερο επίκαιρη από ποτέ, για αυτούς που ακόμη μπορούν να διαβάζουν των καιρών (που πέρασαν και των σημερινών) τα σημάδια.
