Τάσος Χαλκιάς για το “viπ καλά γεράματα”: Η υποδοχή από τον κόσμο είναι παραπάνω από τις προσδοκίες μας!
Ο Τάσος Χαλκιάς μίλησε για τα επαγγελματικά του, το αν η τέχνη έχει όριο ηλικίας και αποκάλυψε για την επιτυχία του ρόλου του Σάκη του υδραυλικού στη σειρά «Λαβ Σόρρυ».
Ο ηθοποιός έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή «Weekenders» το Σάββατο 19 Οκτωβρίου.
– Σας βλέπω πιο ωραίο από ποτέ! Τι δερματάκι είναι αυτό;
– Παναγία μου! Είναι επειδή είμαι φρεσκοξυρισμένος.
– Τι μάς έχετε κάνει με το “viπ καλά γεράματα”; Τεράστια επιτυχία, μπράβο!
– Για τη δουλειά αυτή είχαμε μια αίσθηση ότι θα αρέσει, αλλά μια τέτοια υποδοχή από τον κόσμο, σε μια “πίτα” τεράστια, από την οποία ο καθένας περιμένει να πάρει ένα κομμάτι ικανοποιητικό, προκειμένου να συντηρηθεί η δουλειά του, αλλά και να αγαπηθεί αυτή από τον κόσμο, ήταν παραπάνω από τις προσδοκίες μας!
Για την ηλικία, είπε: «Τα δικά μου γεράματα… τα ζω, δεν τα φαντάζομαι. Η τέχνη έχει το προνόμιο να σε κρατάει πραγματικά πιο ζωντανό. Δηλαδή ένας άνθρωπος ο οποίος έχει ασχοληθεί με την αγροτική ζωή όλα τα χρόνια, έχει κουραστεί πάρα πολύ, ένας 70αρης. Σε αυτή την ηλικία είμαι γύρω και γω, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Σίγουρα φαίνομαι πιο ξεκούραστος και ας είναι πιο σκληρή και δύσκολη η ζωή της πόλης».
Σχετικά με μια εκδήλωση θαυμασμού που θυμάται μέχρι σήμερα, ο ηθοποιός περιέγραψε: «Όταν κάναμε τη σειρά «Θα σε δω στο πλοίο» μαζί με τον Γιώργο Παρτσαλάκη, μας είχε δει πολύ ντουέτο ο κόσμος. Έτσι λοιπόν είχαμε τελειώσει το γύρισμα και πηγαίναμε προς το αυτοκίνητο μας. Ήταν μια μητέρα, αρκετά νέα γυναίκα, η οποία σταμάτησε με τα παιδιά μόλις μας είδε, τα άφησε από τα χέρια, «α, ο Χαλκιαλάκης» λέει και τρελαθήκαμε και γω και ο Γιώργος που μας έκανε ένα»».
Για τον ρόλο του στο «Λαβ Σόρρυ», ο Τάσος Χαλκιάς σχολίασε: «Το μεγαλύτερο σουξέ το είχα σαν Σάκης ο υδραυλικός. Δεν ξέρω αν εκείνη την εποχή ήθελαν οι γυναίκες έναν άνδρα σαν τον Σάκη τον υδραυλικό αλλά ξέρω ότι είχε μεγάλη πέραση και σουξέ τόσο στις γυναίκες όσο και στους υδραυλικούς, οι οποίοι με έκαναν επίτιμο μέλος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των υδραυλικών». Όταν έκαναν τον ετήσιο χορό τους, τους είπα «παιδιά, να ξεκινήσετε, μην με περιμένετε γιατί θα έρθω μόλις τελειώσω την παράσταση». «Δεν υπάρχει πιθανότητα να ξεκινήσουμε τη γιορτή αν δεν έρθεις εσύ» μου έλεγαν και πήγαν δυο ώρες μετά όλο το πρόγραμμα τους».
