ΑΠΟΨΕΙΣΑΡΘΡΑ

Στην εποχή του COVΙD-19 – Τι σημαίνει η νέα πραγματικότητα; Ποια ερωτήματα δημιουργεί;

γράφει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, Κοινωνιολόγος-ΜSc

Στα τέλη του Δεκέμβρη του 2019 ξεκίνησαν να προβάλλονται στις διεθνείς ειδήσεις, αλλεπάλληλες περίεργες πνευμονίες στην πόλη Wuhan της επαρχίας Χαμπέι της Κίνας. Ουδείς έδωσε ιδιαίτερη σημασία τότε, εκτός από την Ταϊβάν η οποία φοβούμενη μήπως βρεθεί μπροστά σε έναν καινούργιο SARS και σε επιπτώσεις αντίστοιχες με αυτές του 2003 που την ταλαιπώρησαν δύο με τρία χρόνια, έβαλε σε καραντίνα οποιονδήποτε έφτανε από την Κίνα και προχώρησε σε κλείσιμο των συνόρων της άμεσα. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά, ελάχιστα κρούσματα, ένας νεκρός. Στις αρχές του νέου έτους, η Κίνα ανακοίνωσε τον νέο κοροναϊό αλλά και πάλι δεν θορυβήθηκε ιδιαίτερα κανείς, ούτε καν -στον βαθμό που θα έπρεπε- ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.

Φτάσαμε λοιπόν στην χαοτική κατάσταση που όλοι μας βιώνουμε, με την Ιταλία να μετράει εκατοντάδες νεκρούς καθημερινά. Ποιος άραγε από μας φανταζότανε ότι θα φτάναμε στην σημερινή κατάσταση; Τι ακριβώς συμβαίνει; Ποιος άραγε φαντάζεται την συνέχεια; Πως θα είναι η καθημερινότητά μας εάν επιβληθεί μια απαγόρευση κυκλοφορίας; Γιατί υπάρχει τέτοια δυσκολία στο να τηρήσουμε τα μέτρα που ανακοινώνονται;

Απαντήσεις και απόψεις υπάρχουν πολλές και αντικρουόμενες. Ξενινάμε από τις επιστημονικές και πάμε από τον φολιδωτό μυρμηγκοφάγο μέχρι θεωρίες συνωμοσίας. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν μια πρώτης τάξεως αρένα για να πει την άποψή του με καλό ή επιθετικό τρόπο ο καθένας που θέλει να επικοινωνήσει ή να ξεσπάσει το θυμό του. Είμαι σίγουρος όμως ότι όλοι μας ξυπνάμε κάθε πρωί με την ίδια ελπίδα, να ακούσουμε πως να νούμερα των κρουσμάτων και των νεκρών πέφτουν, πως στην μάχη της αντιμετώπισης της πανδημίας ρίχτηκε ένα φάρμακο που αποτρέπει θανάτους, μια είδηση για το πολυπόθητο εμβόλιο.

Είναι μια περίοδος απομόνωσης που οι περισσότεροι δεν έχουμε ξαναβρεθεί. Περπατάς το βράδυ στην πόλη και είσαι μόνος σου. Εσύ και ο εαυτός σου. Η βασική επικοινωνία με τους δικούς μας ανθρώπους, πρέπει να είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα τηλέφωνα. Αποφεύγουμε την επαφή με ηλικιωμένους γιατί φοβόμαστε μήπως τους κολλήσουμε τον ιό και τους χάσουμε. Περπατάμε στην γειτονιά μας για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες και παρατηρώ ότι με τρόμο αποφεύγει ο καθένας όποιον τον πλησιάζει σε απόσταση λιγότερη από δύο μέτρα. Ο διπλανός μας έγινε αυτός που θα μας μεταδώσει πιθανώς τον κοροναϊό και θα μας βάλει σε κίνδυνο. Γάντια, μάσκες αντισηπτικά, χλωρίνες, τρόφιμα στο σπίτι, πόλεμος είναι.

Πως άραγε διαχειρίζεται ο καθένας αυτή τη νέα πραγματικότητα; Πόσο εύκολο είναι να κάθεσαι όλη μέρα στο σπίτι σου και να βγαίνεις έξω μόνο για τα απαραίτητα; Πως διαχειρίζεσαι τα παιδιά σου μέσα στο σπίτι; Για πόσο μπορείς να αντέξεις όλη αυτή την κατάσταση; Πως θα είμαστε όλοι σε δύο μήνες; Με κατάθλιψη; Ασθενείς; Υγιείς; Θα έχουμε χάσει κάποιον δικό μας άνθρωπο; Θα έχουμε γίνει Ιταλία; Θα τα καταφέρει το σύστημα υγείας μας ή θα καταρρεύσει; Θα έχουμε βγει από την περιπέτεια; Θα ηρεμήσει η κατάσταση το καλοκαίρι και θα ξανάρθει το φθινόπωρο; Θα έχει βρεθεί ως τότε το εμβόλιο; Αν ναι θα είναι αποτελεσματικό; Δέκα μέρες έχουμε τα νέα μέτρα και διαβάζω για αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, για καταθλιπτικά επεισόδια, για οικονομικά προβλήματα και αναρωτιέμαι τι άλλο έρχεται.

Και κυρίως αναρωτιέμαι πώς θα είναι η εποχή μετά τον κοροναϊό. Πώς θα είναι οι σχέσεις των ανθρώπων; Θα μείνει και σε μας ως στοιχείο της κοινωνίας μας η μάσκα όπως έμεινε και στους κατοίκους της Ταϊβάν εδώ και δεκαεπτά χρόνια; Θα είναι μάλλον μια νέα εποχή.

Το μόνο που αυτή τη στιγμή οφείλουμε υπεύθυνα να πράξουμε, είναι να μείνουμε στο σπίτι μας, και αυτό σημαίνει ότι δεν βγαίνουμε για τίποτε άσκοπο έξω. Ακόμη και εάν νιώθουμε υγιείς, όσο δύσκολο και αν μας φαίνεται, δεν πάμε στο σπίτι των φίλων μας. Και κάνουμε υπομονή. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε, ότι όσο είμαστε υγιείς, ακόμη και μέσα στο σπίτι μας θα την παλέψουμε.

Παρόμοια Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button