“Είναι η κοινωνική επανένταξη, ηλίθιε”
Ο Μανώλης καταφέρνει να κάνει όνειρα για το μέλλον, κόντρα σε κύματα – βουνά που πήγαν να βουλιάξουν τη ζωή του. Είναι εδώ, αντιστέκεται και ζητάει ένα πολύ μικρό σωσίβιο. Όμως, χωράει ανθρωπιά στη δημόσια διοίκηση; “Είναι η κοινωνική επανένταξη, ηλίθιε”, θα μπορούσε να πει κανείς στον γραφειοκράτη, παραφράζοντας τη γνωστή φράση για την οικονομία. Δυστυχώς το δημόσιο αντιμετωπίζει τέτοια ταπεινά αιτήματα σαν πάρεργο, με άλλοθι το ψυχρό μάτι του νόμου, αυτό που κοιτάζει με στοργή την… οικονομία.
Ο κ. Μανώλης Δελαβίνιας ιστόρησε την οδύσσειά του στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 29ης Ιανουαρίου (ναι αυτή, που κατάφερε, παρόλα όσα ακούστηκαν για τα βάσανα συμπολιτών μας, να ξεπέσει σε κοκορομαχίες, ειρωνείες και ανόητες συγκρούσεις μέχρι τα ξημερώματα).
«Δεν υπάρχει διέξοδος για εξεύρεση εργασίας»
Ο κ. Δελαβίνιας είναι ψυχικά ασθενής από το 1997. Έχει νοσηλευτεί σε διάφορα νοσοκομεία και τα τελευταία χρόνια ήταν στο Δρομοκαΐτειο, στο στάδιο της επαγγελματικής και ψυχοκοινωνικής επανένταξης. «Μέχρι ένα σημείο είναι καλά τα πράγματα στο ψυχιατρικό ίδρυμα. Σε προσέχουν και σου κάνουν θεραπείες. Όταν όμως αρχίσεις να ψάχνεις μια δουλειά για να επανενταχθείς, δεν υπάρχει ούτε μία διέξοδος», υποστήριξε. Ανέφερε με παράπονο πως στο πλαίσιο εργοθεραπείας απασχολήθηκε για οκτώ χρόνια στο κυλικείο του νοσοκομείου, χωρίς ωστόσο να του κολλήσουν ούτε ένα ένσημο και με αποδοχές για 22εξάωρα το μήνα, 120 ευρώ… “Αυτό είναι δουλεία, όχι εργασία”, είπε. Μετά από αυτό έκανε διάφορες αιτήσεις για δουλειά, ενώ παράλληλα πήγαινε στην Πανελλαδική Ένωση για την Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση και την Επαγγελματική Επανένταξη (ΠΕΨΑΕΕ), όπου μιλούσε με εργασιακό σύμβουλο. Πρόσθεσε πως είχε προτείνει στη διοίκηση του Δρομοκαΐτειου να συστήσουν συνεταιρισμό ανακύκλωσης και διαχείρισης απορριμμάτων, πρόταση όμως που δεν εισακούστηκε. Το 2017 προσλήφθηκε στην κοινωφελή εργασία του Δήμου Αθηναίων με οκτάμηνη σύμβαση. Μετά από αυτό είναι άνεργος. Θέλει να παντρευτεί την σύντροφό του, που είναι και αυτή ομοιοπαθής του.
«Φοβάμαι την υποτροπή»
Αυτή τη στιγμή ζει με ένα επίδομα αναπηρίας 313 ευρώ. Όμως θέλει ένα πραγματικό εισόδημα, που θα τον στηρίξει οικονομικά, αλλά κυρίως θα τον βοηθήσει να σταθεί στα πόδια του ψυχολογικά. Ο Μανώλης ζητάει την επανέκδοση της άδειας μικροπωλητή που ποτέ δεν την δούλεψε, γιατί ποτέ δεν βρήκε θέση σε κανέναν Δήμο. «Μόνο δύο μόνο τετραγωνικά μέτρα θέλω, στον πεζόδρομο της Καραϊσκάκη, όπου μένω τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Αν αυτή τη στιγμή δεν βρω κάτι να απασχοληθώ, φοβάμαι ότι θα πάθω υποτροπή». Θα πουλάει χειροποίητα κεριά, μια και στο πλαίσιο της θεραπείας του παρακολούθησε σεμινάρια όπου έμαθε να φτιάχνει κεριά και χαλιά.
Στη λιτή απάντησή του ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής, Φώτης Θεοδωρακόπουλος, είπε πως η Κοινωνική Υπηρεσία έχει συντάξει σχετική έκθεση, για να δουν αν μπορεί να γίνει κάτι. Το Τμήμα Αδειών είναι αρμόδιο να αποφασίσει για την ανανέωση της άδειάς του ή όχι. Υποσχέθηκε ακόμα πως για την περίπτωση του, θα μιλήσουν και με την Περιφέρεια.
