Θέμα προσωπικότητας το δίλημμα των εκλογών: Μιχάλης Σελέκος ή Βαγγέλης Ντηνιακός;
Του Παναγιώτη Νιζάμη*
Αυτό που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο ως είδος, είναι η ικανότητα του να παρεμβαίνει στην διαμόρφωση της ζωής, κάτι που δημιουργεί την λεγόμενη «ενεργή κοινωνικότητα».
Η κοινωνία έχει αποδείξει πώς δεν είναι κάτι στατικό αλλά κάτι που αυτοπραγματώνεται σε κάθε στιγμή της ιστορίας, για αυτό και ξεχωρίζει από μία απλή ανθρώπινη συνάθροιση.
Δεν έχει προβλέψιμη συμπεριφορά για αυτό και χωράει μέσα της την έκφραση της προσωπικότητας, δια πράξεων και εκφράσεων.
Μια από τις κορυφαίες της εκφράσεις, πραγματώνεται μέσα από αυτό που όλοι ορίζουμε ως γιορτή της Δημοκρατίας.
Τις εκλογές.
Μέσα από αυτές, ο πολίτης διακινδυνεύει υπέρ της ανθρώπινης κοινωνίας που θέλει να δομήσει, ξεπερνώντας τους φόβους του με θάρρος, συγγενές του μέτρου, ικανό όμως, να υπερπηδήσει το μέτριο.
Έτσι και η κάθε κάλπη αποτελεί ένα ταμείο κατάθεσης της ποσότητας και της ποιότητας της κοινωνικής και πολιτικής ωριμότητας του κάθε τόπου.
Για το Χαϊδάρι τα αποτελέσματα της 1ης Κυριακής, αποτέλεσαν ένα περιοδικό τεστ για την πολιτισμική νοημοσύνη της κοινωνίας του, το οποίο και πέρασε με άριστα ξεπερνώντας κάθε μέτρια στατικότητα.
Γιατί μπορεί κάποιοι να βλέπουν σήμερα τους ίδιους αντιπάλους που έβλεπαν και στο παρελθόν, αυτοί όμως πλέον δεν χαρακτηρίζονται από τα ίδια ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά που διατηρούσαν κατά την προηγούμενη αναμέτρηση τους.
Με οδηγό των πολιτικών εξελίξεων τη θητεία Ντηνιακού, οι δημότες που πήγαν στην κάλπη συρρίκνωσαν τα ποσοστά του 10 ολόκληρες μονάδες, βάζοντας ακόλουθό του –και μάλιστα ενισχυμένο- τον προηγούμενο δήμαρχο (Μιχάλη Σελέκο), αλλά και μια νεοσύστατη παράταξη (Ώρα Χαϊδάρι) με επικεφαλής τον Άρη Πανόπουλο, που απέδειξε σε μικρό σχετικά διάστημα πως θα μπορούσε να γίνει «διοικούσα», αν κατάφερνε να κερδίσει την διαφορά 190 περίπου ψήφων.
Και αν υποθέσει κανείς πώς η αποχή προκύπτει από την αγανάκτηση των δημοτών προς το «παλιό», το ποσοστό του 47,56 % που δεν ψήφισε και θα μπορούσε να δώσει στο «καινούριο» την ψήφο του, τη δεύτερη Κυριακή πάλι θα απέχει, αφού η τελική αναμέτρηση αφορά δύο υποψήφιους που έχουν αποτύχει στους βασικούς στόχους τους.
Ο θυμόσοφος λαός όμως φαίνεται πως δεν θέλει να οδηγηθεί στο «δις εξαμαρτείν» χωρίς να θέσει τους δικούς του (στόχους) και είναι έτοιμος να θυσιαστεί υπέρ κάποιου που μπορεί να τον ξεπερνά, αλλά δείχνει πώς η διάδοχη πορεία του θα φωτίσει το κοινωνικό μέλλον του τόπου του.
Άλλωστε το θέμα για τον Χαϊδαριώτη δεν δείχνει να είναι πολιτικό άλλα προσωπικό με την παρούσα διοίκηση.
Με σκακιστικούς όρους την πρώτη Κυριακή ο δημότης πέτυχε Σαχ Ματ ( άμεση απειλή στον Βασιλιά) τη δεύτερη οδεύει για Ρουά (ο βασιλιάς είναι νεκρός!)
Με όρους πολιτικούς μια ήττα του Βαγγέλη Ντηνιακού θα μπορούσε ή να τον οδηγήσει στην μόνιμή έξοδο του από το Δημοτικό συμβούλιο της πόλης ή να τον θέσει ως αξιωματική αντιπολίτευση τουλάχιστον για τα επόμενα 10 χρόνια, αφού οι πολίτες είναι πιο εύκολο να δώσουν μια πρώτη ευκαιρία στον επόμενο διάδοχο του δημαρχιακού θώκου παρά μια δεύτερη στον ίδιο ή μια τρίτη ακόλουθη στον Μιχάλη Σελέκο.
Μια ήττα για τον Μιχάλη Σελέκο θα ήταν απλά μια διαχειρίσιμη κομματική ήττα αφού η «προσωπική» του δεν θα έχει ανακτηθεί.
Θητεία διαχείρισης προβλέπεται και για τους δύο αν εκλεγούν, αφού η πόλη έχει μείνει πίσω να κοιτάει τις εξελίξεις ως ένα απέραντο εργοτάξιο με έργα που ζητούν την ολοκλήρωση.
Το δίλημμα λοιπόν για αυτές τις εκλογές δεν είναι το έργα η στασιμότητα, ούτε Ευρώπη ή απομόνωση. Η δίλημμα είναι Μιχάλης Σελέκος ή Βαγγέλης Ντηνιακός και αγγίζει στο προσωπικό.
Γιατί ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να κρυφτούν και οι δυο τους πίσω από «έργα» και η κοινωνία του Χαϊδαρίου πολύ μικρή για να κρυφτούν από τον ίδιο τους τον εαυτό.
Πηγές περί εκλογικής διαδικασίας : Μ. Δανέζης, Κ. Αντωνάκης
*Ο Παναγιώτης Νιζάμης είναι Δημοσιογράφος έχοντας στο ενεργητικό του πάνω από 20 χρόνια γραφής στο τοπικό τύπο του Χαϊδαρίου.
