γράφει ο Κώστας Ασπρογέρακας

«Κακώς υποδέχτηκε ο Μιχάλης Σελέκος τον Πρόεδρο της Γερμανίας στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου; (Άρθρο του Μενέλαου Χρόνη, «Χαϊδάρι σήμερα», 14/10/18).

Φίλε Μενέλαε,

Το γνωρίζεις και έχουμε συμφωνήσει σ΄ αυτό, ότι η «η πολιτική είναι σύγκρουση» κατά τον Αριστοτέλη. Θα έλεγα, λοιπόν, σήμερα και πάλι, «φίλος ο Μενέλαος, φιλτάτη η αλήθεια». Κάτι που είχα πει στο παρελθόν για τον πολιτικό – προσωπικό μου φίλο Φώτη Κουβέλη. Και αυτό, γιατί, είναι ολοφάνερο απ΄ την τοποθέτηση σου στο θέμα της υποδοχής και ξενάγησης του Γερμανού Προέδρου, όχι στους δρόμους της Αθήνας, αλλά στο «Μπλόκ 15» απ΄ τον κομμουνιστή Δήμαρχο Μιχ. Σελέκο, ότι ο «απογαλακτισμός σου» ή η διαγραφή σου, απ΄ την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας του αείμνηστου Κ. Μητσοτάκη προφανώς δεν είναι «τέλειος». (Ας θυμηθούμε το σχετικό τραγούδι του Μ. Θεοδωράκη «Είσαι Έλληνας»).

Τοποθετήθηκα και για το «θεσμικό» ή «ιδιωτικό ατόπημα» του Δημάρχου. Τοποθέτηση που φιλοξένησες στην εφημερίδα σου και σε κάθε περίπτωση εμμένω και επιμένω σ΄ αυτήν. Ξεκινάω απ΄ τα μελοδραματικά του άρθρου σου για την «εμφανή συγκίνηση» της συζύγου του Γερμανού Προέδρου και την «ευτυχία» που ένιωσες για την υποδοχή και ξενάγηση του Προέδρου απ΄ τον Δήμαρχο. «Ανακάλυψες» όψιμα ότι «πολιτική δεν γίνεται με πανό διαμαρτυρίας, μανιχαϊκές (άσπρο-μαύρο) απολυτότητες, και κομματικές… ιδεοληψίες».

Σαφώς και δεν θα «αγνοείς» την ρήση του Κλαούζεβιτς ότι «η πολιτική είναι η συνέχιση του πολέμου, με άλλα μέσα», δηλαδή όσον αφορά την χώρα μας «την οικονομική κατοχή» της από τη Γερμανική Ευρώπη, για την οποία «κατοχή» έχει μερίδιο και ο Γερμανός Πρόεδρος αντικειμενικά, αλλά και για την «σιγή ιχθύος» που τήρησε όσον αφορά το θέμα των αποζημιώσεων, που δεν τις εκλιπαρούμε αλλά τις απαιτούμε.

Ο αείμνηστος μεγάλος Ούγγρος κομμουνιστής κοινωνιολόγος και φιλόσοφος Τζώρτζ Λούκατς έγραψε ότι «ακόμη και ο τρόπος που περπατάς και μιλάς είναι πολιτικός και «δείχνει» το προοδευτικό ή αντιδραστικό φορτίο που κουβαλάς». Στα χρόνια της δικτατορίας στην Ελλάδα, ένας αείμνηστος θείος μου, επονίτης – μακρονησιώτης, είχε καταφέρει να βρεθεί, πριν την δικτατορία, στην Γερμανία, στην πόλη Fulda, και να «στήσει» ένα μαγαζί – μπυραρία, που το ονόμαζε «Ακρόπολη». Η αφήγησή του ήταν πως όταν οι Γερμανοί πελάτες του μαγαζιού του έπιναν λίγο παραπάνω και έρχονταν σε σχετική ευθυμία, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ανασήκωναν το πέτο του σακακιού που φορούσαν και επιδείκνυαν το κρυμμένο «σηματάκι» με τον Χίτλερ, που είχαν καρφιτσώσει σ΄ αυτό.

Αν δε, δεν σε ικανοποιεί η ιστορία αυτή, να σου μεταφέρω και την ιστορική αλήθεια του Στρατάρχη Ζούκωφ, που πρότεινε στον Στάλιν, προκειμένου η τότε Σοβιετική Ένωση να έχει τον άμεσο έλεγχο του Γερμανικού ιμπεριαλισμού – μεγαλοϊδεατισμού, που αιματοκύλησε δύο φορές την ανθρωπότητα, οι μάνδρες της χώρας αυτής να μην είναι μεγαλύτερες από 40 πόντους, ώστε να καταστέλλουν, με τα σοβιετικά τανκς εύκολα την κάθε επικείμενη επιθετική πολεμική τους ενέργεια. Ο Στάλιν, όμως έχοντας υπογράψει την συμφωνία της «Γιάλτας», αρνήθηκε την ενδεχόμενη τιμωρία ενός ολόκληρου λαού 70 εκατομμυρίων ανθρώπων, όπως είπε.

Τέλος να σου θυμίσω, ότι ο Δήμαρχος δεν είναι «αυτοφυής» και δεν εκπροσωπεί ως «μονάρχης» την Πόλη. Την πόλη την εκπροσωπεί το Δημοτικό Συμβούλιο, που οι άνθρωποι της πόλης εξέλεξαν και το οποίο στην συγκεκριμένη περίπτωση γράφτηκε στο «παλαιότερα των υποδημάτων» του Δημάρχου που συμβαίνει να είναι και κομμουνιστής.

Κλείνοντας, με λόγο γνώσης και με ήσυχη την συνείδησή μου, για το πώς θα σκεφτείς και θ΄ αντιδράσεις, το μόνο που βρίσκω να πω είναι ένα μεγάλο ΚΡΙΜΑ για την τοποθέτησή σου.

Απάντηση 

Φίλε Κώστα, την απρονοησία του δημάρχου να ζητήσει την έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου για την υποδοχή του Γερμανού προέδρου την προσυπογράφω. Επιμένω όμως ότι η επιλογή του να μην κάνει κομματικό event -σε αυτά είναι “μανούλα”- αλλά υποδοχή του επίσημου προσκεκλημένου της χώρας, τιμά το Χαϊδάρι.

Όπως την τιμά και η παρουσία του κ. Σταϊνμάιερ, τα λόγια του, αλλά και η συγκίνηση μιας γυναίκας επισκέπτριας που έμαθε για κάποια μικρούλα Ηρώ Κωνσταντοπούλου στην πτέρυγα μελλοθανάτων του Χαϊδαρίου, για κάποια Λέλα Καραγιάννη…

Όσο για την αντίδρασή μου, νομίζω θα την βρεις αναμενόμενη. Θα σου χαρίσω το βιβλίο του Χάινριχ Μπελ, “Μπιλιάρδο στις 9.30” (1959). Είναι μια αριστοτεχνική ακτινογραφία της γερμανικής πραγματικότητας πριν και μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, της ανόδου του  ναζισμού και των ύστερων επιβιώσεών του. Κάπου εκεί θα συναντήσεις και τους Γερμανούς που έκαναν τιτάνιο αγώνα για την προσωπική και εθνική τους αξιοπρέπεια, απέναντι στο κακό. Τι στο καλό, δεν έπιναν μπύρες όσοι από αυτούς επέζησαν;

Όπως καλά γνωρίζεις, οι γενικεύσεις και οι απολυτότητες μου προκαλούν αλλεργία -είμαι οριστικά απογαλακτισμένος από αυτές. Πιστεύω ότι είναι, σε μεγάλο βαθμό, η ρίζα του κακού σ’ αυτόν τον κόσμο… Απρόσμενος αρωγός μου τα λόγια του Στάλιν, που παραθέτεις.

Μενέλαος Χρόνης

ΣΧΕΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

Κακώς υποδέχτηκε ο Μιχάλης Σελέκος τον πρόεδρο της Γερμανίας στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου;

 

Θεσμικό ατόπημα ή «ιδιωτική η υποδοχή» του προέδρου της Γερμανίας απ΄ τον κομμουνιστή δήμαρχο Χαϊδαρίου Μιχάλη Σελέκο;