“Καλό ταξίδι Παναγιώτη Γιαννομήτρο, θα θυμόμαστε πάντα όσα έκανες για την πόλη”!
Γράφει ο Νώντας Σταμάτης, πρώην διευθυντής του Δήμου Χαϊδαρίου
Έμαθα και εγώ με αρκετή καθυστέρηση, ομολογώ, το πολύ δυσάρεστο γεγονός του θανάτου του πρώην Διευθυντή του Δήμου Χαϊδαρίου Παναγιώτη Γιαννομήτρου. Αισθάνθηκα την πραγματική ανάγκη –και όχι απλά την υποχρέωση- να εκφράσω την αληθινή θλίψη μου και τις μνήμες μου για αυτόν τον άνθρωπο με δυό κουβέντες που θα μοιραστώ μαζί σας.
Γιατί του Π. Γιαννομήτρου δεν του άρεσαν τα πολλά λόγια και γιατί ο Τρύφωνας ο Δάρας που προηγήθηκε με μια ακριβέστατη παρουσίαση της πορείας του, κάλυψε το θέμα σε όλες του τις διαστάσεις.
1983… Νέος υπάλληλος στον Δήμο Χαϊδαρίου συνεργάστηκα αποδοτικά μαζί του και έμαθα πάρα πολλά, γιατί είχα την τύχη να βρεθώ δίπλα σε έναν πραγματικά ενημερωμένο και ακούραστο υπάλληλο και ένα καταξιωμένο Διευθυντή! Γιατί ο Γιαννομήτρος δεν ήθελε να τον φοβούνται οι υπάλληλοι, ήθελε να τον παραδέχονται. Είχα χρεωθεί τότε τον τομέα του Δημοτικού Συμβουλίου, κάτι που θεωρούσε πολύ κρίσιμο για την λειτουργία του Δήμου. “Αν θέλεις να μάθεις, πρέπει να περάσεις από όλα τα στάδια που έχουν σχέση με το Δημοτικό Συμβούλιο”, μου είπε. “Δηλαδή;” τον ρώτησα. “Θα ξεκινήσεις μοιράζοντας τις προσκλήσεις στα σπίτια των Δημοτικών Συμβούλων”, μου απάντησε χαμογελώντας κάτω από τα γυαλιά του, “και τα βράδια θα είσαι και στα Δημοτικά Συμβούλια, θα κρατάς πρακτικά και θα γράφεις και αποφάσεις συνέχισε”.
Πτυχιούχος ων και κομματικός… “αξιωματούχος” έκανα μια χαρά τον κλητήρα για δυο χρόνια, μεταξύ των άλλων καθηκόντων μου. Και έμαθα… και έτσι άρχισε μια πολύ γόνιμη συνεργασία… Και μετά από αρκετά χρόνια βρέθηκα στη θέση του!
Αλλά πάντα θυμόμουνα. Τον σεβόντουσαν και σεβότανε τους πάντες –από Δημαρχαίους με τα… “περιβάλλοντά”, τους μέχρι “σκουπιδιαραίους” και κλητήρες. Και ήταν τυπικός και αυστηρός μερικές φορές, για να προστατεύσει τους ίδιους πρωτίστως και τον εαυτό του. Το κριτήριο του ήταν πάντα να γίνεται σωστά η “δουλειά” και να εξυπηρετούνται οι Δημότες. Ήταν εξίσου “καλό κουμάντο” και με 15 εργαζόμενους, τα πρώτα χρόνια, και με 350 όταν τα πράγματα έγιναν πιο σύνθετα και στο Δήμο γίνονταν ταυτόχρονα 50 έργα! Διαγωνισμοί, εντάλματα, δικαστήρια, με μικρά και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, νέες αρμοδιότητες και καινούργιες Υπηρεσίες.
Τα αντιμετώπιζε όλα με γνώση και επάρκεια, αλλά δούλευε και ομαδικά, ενέπνεε και καθοδηγούσε και αναγνώριζε τη δουλειά και την προσπάθεια των εργαζομένων. Πάντα βοηθούσε τους νέους, ιδιαίτερα, υπαλλήλους και ήταν πάντα εκεί για όλους. Σεβάστηκε το χρήμα των Χαϊδαριωτών μέχρι υπερβολής και, όταν χρειάστηκε, δεν δίστασε να συγκρουστεί γι’ αυτό. Τίμιος και “καθαρός”, ευτυχώς που είδε τον Δήμο και σε πολύ καλές στιγμές, το δικαιούτο.
Δεν τον ξέχασα ποτέ και όταν βρισκόμαστε –συνταξιούχοι όντες πια- είχαμε πολλά να θυμηθούμε. Ένα μόνο δεν κατάφερα –και κάνω την αυτοκριτική μου, αν και προσπάθησα επανειλημμένα- να έρθει στο Δήμο να τον τιμήσουμε Διοίκηση και εργαζόμενοι σε μια σεμνή τελετή όπως του άξιζε. Αρνιόταν επίμονα, αν και τον παρακάλεσα, γενικά δεν ήθελε να έρχεται στο Δήμο από τότε που έφυγε.
Δυστυχώς το Χαϊδάρι δεν τιμάει τους ανθρώπους όπως και όταν πρέπει… Τώρα πια δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία και αν δεν θέλουν να τον τιμήσουν μόνο ως εργαζόμενο στο Δήμο, ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να τον τιμήσουν ως ένα σπουδαίο Δημότη που η πόλη του Χαϊδαρίου του χρωστάει πολλά! Και ο Π. Γιαννομήτρος θα είναι κάπου εκεί και θα μας ακούει και θα μας κοιτάει… χαμογελώντας κάτω από τα γυαλιά του.
Καλό ταξίδι Παναγιώτη Γιαννομήτρο, θα σε θυμόμαστε πάντα!
