Η κοινωνία αντιμετωπίζει την κακοποίηση ως μείζον πρόβλημα;
Yannis Almpanis
Η αδιανόητη (αλλά όχι ασυνήθιστη) τραγωδία της 19χρονης στην Ηλιούπολη συνοψίζει όχι μόνο το μείζον πρόβλημα της σεξουαλικής κακοποίησης στην ελληνική κοινωνία, αλλά και τον σκανδαλώδη τρόπο με τον οποίο η αστυνομία και η Πολιτεία (δεν) αντιμετωπίζουν το ζήτημα.
Συνοψίζω:
– Ένα πλέγμα ελεεινής σεξουαλικής βίας που ξεκινάει από τον πατέρα-αφέντη-κακοποιητή και καταλήγει στον αστυνομικό – απαγωγέα – προαγωγό, με τη συνενοχή των ευυπόληπτων πελατών. Πλέγμα που δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί χωρίς τη σιωπή και την αδιαφορία της κοινωνίας.
– Ανυπαρξία δομών στη γειτονιά και το σχολικό περιβάλλον όπου θα μπορούσε να αποτανθεί μια κοπέλα που κακοποιείται.
– Ανυπαρξία δομών υποδοχής στην αστυνομία για τις κακοποιημένες γυναίκες, η οποία μετατρέπει την καταγγελία σε μια νέα κακοποιητική εμπειρία.
– Σκανδαλώδης στάση της αστυνομίας στη συγκεκριμένη περίπτωση η οποία αντί να περιθάλψει την κοπέλα, την αντιμετώπισε στην πραγματικότητα περισσότερο σαν κατηγορούμενη παρά ως θύμα -ενδεικτικά όσα κατήγγειλε χτες βράδυ η δικηγόρος της 19χρονης Antonia Legaki, τα οποία επισυνάπτονται.
Δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς τι θα είχε συμβεί αν το ζήτημα δεν είχε δημοσιοποιηθεί, δεδομένου ότι ο κατηγορούμενος είναι αστυνομικός (σε διαθεσιμότητα, αλλά όχι αποταγμένος).
Αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι η διευρυνόμενη φεμινιστική αλληλεγγύη, που συνέβαλε στην αποκάλυψη της φρικιαστικής ιστορίας.
Είναι προφανές ότι η κατάσταση που ανέδειξε η υπόθεση της 19χρονης, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Είναι επείγον να πολλαπλασιαστούν οι συμβουλευτικές δομές για την κακοποίηση. Είναι εξίσου επείγον να υπάρξουν ανάλογες δομές μέσα στην αστυνομία.
Νομίζω όμως ότι το μείζον είναι να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία την κακοποίηση ως μείζον πρόβλημα, φέρνοντας τη στις πρώτες θέσεις της πολιτικής ατζέντας και απαιτώντας άμεσες λύσεις. Είναι πολλές οι ζωές που αφαιρούνται βίαια και απειλούνται, είναι ο ίδιος ο πυρήνας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που καταρρακώνεται.
