«Η ιστορία ενός κάδου…»

Επιστολή του Δήμου Χαϊδαρίου στο Χαϊδάρι Σήμερα: “Με αφορμή ενός ακόμη άρθρου μιας συνδημότισσας παρακαλούμε να δημοσιεύσετε την απάντησή μας”.  

ΔΗΜΟΣ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ

Αφού σε κάποια συνδημότισσα, που «βομβαρδίζει» σχεδόν καθημερινά τα site και τις τοπικές εφημερίδες, με θέματα που αφορούν προβλήματα του Δήμου μας, αρέσει να ξεκινά τα άρθρα της με ιστοριούλες και παραμύθια, ας πούμε και εμείς μια ιστορία που όμως δεν είναι καθόλου παραμύθι.

Μια φορά και ένα καιρό λοιπόν, αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές, τέλη του 2014, αρχές του 2015, μια συνδημότισσα με πλατύ χαμόγελο, αγκαλιές και φιλιά, καθώς και με γλυκά στα χέρια, επισκέπτονταν συχνά πυκνά τα πρωινά, το Δημαρχείο.

Μετά τις πρώτες επισκέψεις, «ξεφούρνισε» και το αίτημα-απαίτηση.

«Να απομακρυνθεί ο κάδος από τη γωνία του σπιτιού της» -όπου εκ περιτροπής άλλαζε θέση κάθε 4 μήνες- και να «επιβαρύνει» μόνο τους άλλους περίοικους.

Μετά από πολλές συναντήσεις και αφού κατάλαβε ότι αυτό δε γίνεται δεκτό, άλλαξε εντελώς συμπεριφορά.

Τα καλά λόγια, τα φιλιά και οι αγκαλίτσες έγιναν… φαρμάκι και δηλητήριο. Για ένα κάδο…

Όλα στο Δήμο μας ήταν στραβά και ανάποδα.

Τίποτα καλό. Έκλεισε τα μάτια στην ομαλή λειτουργία των Παιδικών Σταθμών, στις βελτιώσεις των Σχολικών εγκαταστάσεων, στην επαναλειτουργία του Κολυμβητηρίου και των Πολιτιστικών Τμημάτων, στις μειώσεις των δημοτικών τελών, στην κοινωνική πολιτική του Δήμου μας, στην αντιπλημμυρική θωράκιση, στο Κοινωνικό Φροντιστήριο, στις δεκάδες μικρές και μεγάλες παρεμβάσεις που έγιναν και γίνονται καθημερινά.

Παρέβλεψε δε και το γεγονός της δραματικής μείωσης του Προϋπολογισμού του Δήμου, όπως και την απογύμνωση του από προσωπικό και μηχανήματα.

Το μίσος της για τη μη απομάκρυνση του κάδου, είναι τέτοιο, που εμείς φταίμε για την ανυπαρξία πεζοδρομίων στην πόλη, για την έλλειψη πάρκινγκ, για την κακοποίηση των δέντρων, για τη χρόνια ασυδοσία των καταστηματαρχών, για την έλλειψη φρεατίων, αντιπλημμυρικών έργων, χώρων αθλητισμού και πολιτισμού κλπ.

Αλήθεια, ποιοι ήταν στη Διοίκηση του Δήμου όταν διαμορφώθηκαν αυτές οι στρεβλώσεις στην πόλη μας;

Ποιοι ήταν Δήμαρχοι πριν από 30, 20, 10 χρόνια;

Ποιοι αντέδρασαν στο να έρθει το Μετρό στο Χαϊδάρι;

Ποιοι είχαν σε πολιτική ομηρία τους εργαζόμενους που δούλευαν στο Δήμο;

Ποιοι αξιοποιούσαν τις κλαδικές για ρουσφετολογικές προσλήψεις;

Ποιοι έδωσαν το πράσινο φως για να κοπούν 5.000 δέντρα στο Στρατόπεδο και 5.000 δέντρα στα Όρη Αιγάλεω και Ποικίλο για τη Σιδηροδρομική Γραμμή;

Ποιοι επέτρεψαν να καταστραφεί ο Ελαιώνας, οι φυστικές, να οικοπεδοποιηθεί οικτρά το Άνω Δάσος;

Ποιοι φταίνε που δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, ελεύθεροι χώροι και πάρκινγκ;

Για όλα αυτά κουβέντα η συνδημότισσα. Για ένα κάδο…

Παίρνει τη φωτογραφική της μηχανή, καιροφυλακτεί ψάχνοντας εναγωνίως, πότε θα ρίξουν κάποιοι μπάζα, κλαδέματα, καναπέδες, στρώματα κλπ. για να αποτυπώσει την εικόνα.

Γράφει, γράφει και ξαναγράφει, αφιερώνοντας ώρες κάθε μέρα γι’ αυτά.

Εμείς, γνωρίζουμε πολύ καλά τα προβλήματα στην καθαριότητα και δίνουμε αγώνα, με τα ελάχιστα μέσα και το λιγοστό προσωπικό που διαθέτουμε, να καθαρίζουμε καθημερινά την πόλη.

Οι περισσότεροι συμπολίτες μας γνωρίζουν και αυτοί ποιοι απαξίωσαν και για ποιο λόγο την υπηρεσία καθαριότητας, φέρνοντας την σε αυτή την τραγική κατάσταση.

Για να την βγάλουμε όμως απ’ αυτήν τη δύσκολή θέση, σε 1-2 μήνες ο Δήμος μας θα διαθέτει νέο στόλο οχημάτων,

4 απορριμματοφόρα, 1 πλυντήριο κάδων

1 σκούπα , 1 φορτηγό

1 φορτωτή, 2 αγροτικά αυτοκίνητα

που θα αλλάξουν την εικόνα της πόλης μας.

Αυτό όμως που δεν πρόκειται να αλλάξει, είναι η θέση του κάδου.

Όχι από γινάτι, αλλά γιατί έτσι είναι το σωστό.

ΥΓ: Πιθανόν σε επόμενο κείμενο του Γραφείου Τύπου να αναφερθούμε και σε άλλη ιστοριούλα…