Επικίνδυνα δέντρα στο Χαϊδάρι: Να ποντάρουμε για πάντα στην καλή μας τύχη;
Να που τα πεύκα μας μπαίνουν στον πυρήνα των ενδιαφερόντων μας όχι γιατί μας χαρίζουν δροσιά και αρωματισμένο αέρα, αλλά γιατί κάποιες φορές απειλούν περιουσίες και ζωές.
Ακόμη δεν μπορεί να συνέλθει η κοινή γνώμη της πόλης από το σοκ των εικόνων από το προχτεσινό περιστατικό στο κέντρο του Δάσους, με το μεγάλο δέντρο ξαπλωμένο πάνω σε παρκαρισμένο αυτοκίνητο και στο δρόμο. Αν περνούσε εκείνη την ώρα ένα αυτοκίνητο με οδηγό και επιβάτες; Ή αν ακόμη χειρότερα ξεριζωνόταν λίγο πριν – λίγο μετά, όταν ο δρόμος θα ήταν γεμάτος παιδιά από το διπλανό δημοτικό;
Έχουμε σταθεί πολλές φορές τυχεροί σ’ αυτή την πόλη με πάρα πολλές πτώσεις δέντρων, σε στιγμές έντονων καιρικών φαινομένων ή και απρόοπτες, όπως προχτές. Είδαμε λεύκα να πέφτει πάνω σε κινούμενο ταξί στην Κολοκοτρώνη και ευτυχώς να βγαίνουν όλοι σώοι. Είδαμε πεύκα να πέφτουν φαρδιά πλατιά στη μέση της Καραϊσκάκη και ευτυχώς να μην ανοίγει ρουθούνι. Κανένας όμως δεν εγγυάται ότι η καλή τύχη θα συνεχιστεί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα πέσουν κι άλλα δέντρα και κάτι πρέπει να γίνει γι’ αυτό. Χρειάζεται πρόληψη.
Το γιατί πέφτουν τα δέντρα με τόσο πυκνούς ρυθμούς θα το δούμε πιο κάτω. Σε πρώτο στάδιο ας εστιάσουμε στην ευθύνη για το χτεσινό συμβάν, με δεδομένο ότι το δέντρο βρισκόταν μέσα σε ιδιωτικό χώρο. Αυτό μεταφέρει αμέσως την ευθύνη της διαχείρισής του στον ιδιοκτήτη. Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες σε αντίστοιχες περιπτώσεις ξερών ή κεκλιμένων πεύκων δεν κάνουν πάντα το καθήκον τους, είτε για λόγους κόστους (η κοπή ενός μεγάλου δέντρου κοστίζει εκατοντάδες ευρώ, αν χρειάζεται καλαθοφόρο, συν τα έξοδα για την έκδοση άδειας μικρής κλίμακας από την Πολεοδομία) είτε από άλλη αδυναμία, όπως συνέβαινε στην περίπτωση των ανθρώπων που κατοικούν στο σπίτι της οδού Ηρώων Πολυτεχνείου. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Περιμένουμε το δέντρο να πέσει… “κι όποιον πάρει ο χάρος”;
Ο Δήμος δεν έχει δικαίωμα να δράσει αυτοβούλως, δηλαδή να μπει και να κόψει. Όμως, οφείλει να ενεργήσει. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με όσα καταφέραμε να μάθουμε, από τη στιγμή που θα ενημερωθεί ο Δήμος για το πρόβλημα (σχετικά με το προχτεσινό διάβασε εδώ: “Είχα στείλει δύο επιστολές για το επικίνδυνο πεύκο – Τελικά έπεσε”) πρέπει να κάνει αυτοψία και εκτίμηση κινδύνου. Πρέπει επίσης να ζητήσει εκτίμηση της Πυροσβεστικής και της Πολεοδομίας. Αν και αυτές οι υπηρεσίες επίσης κρίνουν ότι υπάρχει επικινδυνότητα, σε περίπτωση που ο ιδιώτης έχει αδυναμία να ενεργήσει ή αδιαφορεί στις έγγραφες κλήσεις, ο Δήμος διά της Νομικής Υπηρεσίας του ζητάει εισαγγελική άδεια για να παρέμβει σε ιδιωτικό χώρο. Αφού το κάνει, βεβαιώνει το κόστος της επέμβασης στον υπόχρεο. Για παράδειγμα, αυτά που αναφέραμε έχουν εφαρμοστεί για λόγους υγειονομικούς και για κοπή δέντρων, δύο φορές σε σπίτι στην οδό Ρόδου, παρουσία εισαγγελέα.
Δυστυχώς στο Χαϊδάρι υπάρχουν πάρα πολλά δέντρα με εμφανή επικινδυνότητα, τόσο σε δημόσιο χώρο όσο και σε αυλές, και αυτό βάζει δύσκολα στις δημοτικές υπηρεσίες. Ωστόσο περιθώρια αδράνειας δεν υπάρχουν, γιατί ο κίνδυνος καιροφυλακτεί.
Όσον αφορά τον μεγάλο αριθμό δέντρων που είναι επισφαλή, αυτό οφείλεται πρώτα πρώτα στο ότι απλά στο Χαϊδάρι υπάρχουν πάρα πολλά και μερικά από αυτά φτάνουν φυσιολογικά στο τέλος της ζωής τους. Επίσης υπάρχει κακομεταχείρηση των φυτών, όπως είναι η καταστροφή των ριζών τους από δημόσια έργα κτλ.
Στο άρθρο αυτό υπάρχουν πολλά στοιχεία από δασονόμο του Δασαρχείου Αιγάλεω: “Ήρωες τα πεύκα της Καραϊσκάκη που στέκουν ακόμη όρθια!”
Για να μην γινόμαστε μάρτυρες επικίνδυνων περιστατικών ή για να μην γίνονται “δουλειές του ποδαριού” με εσπευσμένες “ηρωικές” παρεμβάσεις χωρίς τήρηση των νόμιμων διαδικασιών ή σποραδικές αποφάσεις του Δ.Σ. για κοπές (μερικές φορές επισύρουν την υποψία για ρουσφέτια), απαιτείται μία τεκμηριωμένη μελέτη από ειδικούς για τα δέντρα που πρέπει να κοπούν ή να κλαδευτούν κατάλληλα. Υπάρχουν Δήμοι που το κάνουν αυτό.
Στο Χαϊδάρι ας αρχίσουμε από κεντρικά σημεία, όπως στην Καραϊσκάκη και άλλους μεγάλους δρόμους. Αυτή η μελέτη να έρθει στο Δημοτικό Συμβούλιο και να επικοινωνηθεί σωστά στους πολίτες, ώστε να γνωρίζουν τι συμβαίνει και όχι να ακούν ξαφνικά τα πριόνια στη γειτονιά τους.
Οργανωμένη δουλειά, λοιπόν, και ανοιχτές διαδικασίες. Αλλιώς πρέπει να “ποντάρουμε” μόνο στην καλή μας τύχη.
Φυσικά χρειάζεται και ένα επίσης σοβαρό πρόγραμμα αποκατάστασης – ανανέωσης της βλάστησης, για να μην γίνεται ελλειμματική η πόλη σε πράσινο, με την πάροδο του χρόνου. Και αυτό μελέτη χρειάζεται για το πού μπορούν να γίνουν φυτεύσεις εντός αστικού ιστού, με τι φυτά κτλ.
Μ.Χ.
