Είμαστε για τα μπάζα
Ο Άρης Καρυδάκης ανέβηκε στο Ποικίλο. Περιπλανώμενος ανιχνευτής εικόνων με τη μηχανή του, που κι αυτή αγαπά τα βουνά. Η καρδιά του χτύπησε γρήγορα αντικρίζοντας τους όμορφους ορίζοντες και μάτωσε από τα έργα του σκουπιδένιου χεριού του ανθρώπου.
Μπάζα και φωτιές. “Πώς έγινε και μ’ ένα πέτρινο χέρι συγυρίσαμε / το σπίτι μας και τη ζωή μας;”, αναρωτήθηκε κάποτε ο Ρίτσος στο ποίημά του “Ο τόπος μας”.
“Είμαστε για τα μπάζα”, ήταν το μοναδικό σχόλιο με το οποίο συνόδευε την αποστολή των φωτογραφιών του ο Άρης Καρυδάκης.
Με τι καρδιά να ξαναανεβείς εκεί, στο πληγωμένο βουνό μας; Περνώντας τα χρόνια, οι λάτρεις του Ποικίλου διαπιστώνουν ότι αντί να διορθώνονται παλιά λάθη μιας ανώριμης περιβαλλοντικά εποχής, σήμερα αυξάνονται και μεγενθύνονται. Μήπως και τα βουνά μας χρειάζονται μια Γκρέτα; Πού είναι η οργή της δικής μας νεολαίας, για να ταρακουνήσει το “σύστημα” που παρακολουθεί σαν υπνωτισμένο την καταστροφή;
ΣΧΕΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ: Έγκλημα: Μαζικό πια το μπάζωμα στο Ποικίλο
