Παραλίες στου Μνημονίου τον καιρό: Ψάθα – Πόρτο Γερμενό

Για Ψάθα – Πόρτο Γερμενό δεν ισχύει το «πετάγομαι για μια βουτιά» (σε σχέση με την Κινέτα με τον προαστιακό της), είναι μια ωραία ημερήσια εκδρομή. Πιο μακριά – πιο ακριβά – αμέτρητες στροφές. Αν θέλετε να σώσετε την ταπετσαρία του ΙΧ σας εφοδιάστε με μπολάκι τα πιτσιρίκια σας και ανοίξτε τα παράθυρα για να μην πλαντάξει ο σκύλος σας (τα αυτιά που ανεμίζουν στην ευθεία της Οινόης είναι μια από τις παντοτινά εντυπωμένες καλοκαιρινές εικόνες μου). Αλλά, μόλις φτάσετε, θα ανταμειφθείτε για τις θυσίες.

Γλιτώνετε χιλιόμετρα αν στρίψετε αριστερά από Αγία Αθανασία (βοήθειά μας). Κατεβαίνοντας στην πλαγιά που βλέπει στον Κορινθιακό, θα κολυμπήσετε στο μοσχομυριστό πευκοδάσος, σε πείσμα των εμπρηστών που έχουν χύσει ιδρώτα, αλλά αυτό ξαναγεννιέται μανιωδώς.

Στην κατηφόρα, μετά το Πουρνάρι, θα βρείτε τη διασταύρωση: αριστερά Ψάθα, δεξιά Πόρτο. Αν στρίψετε αριστερά, θα αντικρίσετε από ψηλά 2,5 χιλιόμετρα παραλίας με βότσαλο μέσα-έξω και απολύτως διάφανα νερά. Σε πόσες θάλασσες μπορείς να βλέπεις βυθό στα 15 μέτρα; Προσοχή, τα νερά στην Ψάθα είναι πολύ βαθιά και παγωμένα.

Αν θελήσετε να διανυκτερεύσετε, πάρτε μαζί σας μερικά κιλά Αουτάν, γιατί τα διπλανά έλη παράγουν εκατομμύρια αιμοδιψή κουνούπια. Ακόμη, οπλιστείτε με ιώβεια ανοχή στα σκουπίδια, που μερικές φορές είναι πολλά. Ψαροταβέρνες και μπαράκια θα σας καλύψουν για τα after.

Ειδοποίηση: Επειδή ο Κιθαιρώνας δεν το έχει σε τίποτε να συγκεντρώσει μαύρα σύννεφα, μην τα χάσετε αν στα καλά του καθουμένου, μέσα στο απογευματινό κάμα, ακούσετε βροντές και έρθει η μπόρα. Απλά, απολαύστε το!

Αν προτιμήσετε Πόρτο Γερμενό, κάνατε διάνα. Οπωσδήποτε κάνουμε στάση στο πλάτωμα με τα κιόσκια για τη θέα που κόβει την ανάσα και του πιο αναίσθητου: αριστερά ο Πατέρας, δεξιά ο Κιθαιρώνας, στο βάθος του γαλανού ορίζοντα τα Καλάνησα, γύρω σας αναρίθμητα τζιτζίκια κρατούν τον ρυθμό του καλοκαιριού.

Μετά το ρομαντζάρισμα, διαλέγετε παραλία. Στο κέντρο βότσαλο και νερά να τα πιεις στο ποτήρι. Δεξιά το τιρκουάζ Προσήλι και τα βραχώδη λιμανάκια του. Αριστερά ο Άγιος Νικόλαος με τις άφθονες υποθαλάσσιες, κρύες πηγές γλυκού νερού που ενώνουν τα νερά του Κιθαιρώνα με τον Κορινθιακό.

Ο Έλληνας όμως το κάνει και πάλι το θαύμα του: αμέτρητες γόπες ανάμεσα στα λευκά βότσαλα. Όσο για τις παραλιακές ταβέρνες ελάχιστα βελτιώθηκαν από τη δεκαετία του 1970. Μερικές μοιάζουν με παραγκοκατασκευές πάνω από τη θάλασσα.

Πρόταση: Περνώντας από Βίλια, αγοράστε χωριάτικο ψωμί ψημένο σε ξυλόφουρνο, κατσικίσιο τυρί από τον Πλούμπη και ένα κιλό ντομάτες. Ακολούθως, βρείτε ένα λιμανάκι στο Πόρτο και μην κουνάτε ρούπι. Απομονωνθείτε όλη την ημέρα και απολαύστε τη θάλασσα και τσακίστε το συγκλονιστικό ψωμοτύρι. (Θα σας έρθει και πολύ φτηνά.)

Το αρχαίο κάστρο αποζημιώνει το μάτι μας με ένα από τα πιο εντυπωσιακά πελεκητά τείχη που έχουμε αντικρίσει.

Στην επιστροφή περνάμε οπωσδήποτε από Βίλια, για να φάμε παϊδάκι ή Αρβανίτικο «χοντρό». Απαραιτήτως και στο ζαχαροπλαστείο του Ρούσση για την κορυφαία αμυγδαλόπιτα ever.

Όποια από τις δύο παραλίες επιλέξετε Ψάθα – Πόρτο Γερμενό, θα βρείτε πεντακάθαρη θάλασσα με γαλανά νερά, τόσο κοντά και τόσο μακρυά μας.