Το “Χαϊδάρι Σήμερα” στην εφημερία του Αττικού. Διαρκής επιδείνωση της υγείας του πολύτιμου νοσοκομείου

Ρεπορτάζ Γιώργος Παπαπαναγιώτου

Δευτέρα 8 Απριλίου, ώρα
τρεις το μεσημέρι. Κοσμοσυρροή μέσα και
έξω από το “Αττικό”. Σε μία περιπλάνηση στους διαδρόμους διαπιστώνουμε
«ιδίοις όμασι» ότι οι θάλαμοι είναι υπερπλήρεις. Το νοσηλευτικό προσωπικό “καταθέτει” όλες του τις δυνάμεις -όσες έχουν μείνει από τις αλλεπάλληλες υπηρεσίες λόγω υποστελέχωσης-, ωστόσο είναι ανθρωπίνως αδύνατο να ανταποκριθεί σε όλες τις ανάγκες.

Τα ράντσα έχουν αρχίσει να
γεμίζουν με ασθενείς στους διαδρόμους των παθολογικών κλινικών. Κάποια άλλα, είναι
ήδη στρωμένα περιμένοντας τις υπόλοιπες
εισαγωγές, που αναμένονται λόγω τής εφημερίας.

Στο μεταξύ, κάτω στην Εφημερία τα χαρτάκια για αναμονή
δίνουν και παίρνουν, ωστόσο τα νούμερα “περνάνε” στα ιατρεία με αργούς ρυθμούς. Όποτε ανοίγει μια πόρτα, ο κόσμος κοιτάζει με αγωνία για να δει αν πλησιάζει η σειρά του. Μερικοί κάθονται στις καρέκλες τους για ώρες, άλλοι βυθίζονται στην κούραση και τη σιωπηλή απογοήτευση, ενώ άλλοι είναι εκνευρισμένοι και “ψάχνουν” για φασαρία με τους γύρω τους ή το προσωπικό. Ξεχνούν όμως πως απέναντί τους βρίσκονται ακόμα πιο κουρασμένοι εργαζόμενοι (με κουτσουρεμένες αποδοχές και απλήρωτες εφημερίες μηνών) και όχι η Τρόικα ή ηγεσία του Υπουργείου…

Στο Ακτινολογικό
η κατάσταση είναι αφόρητη. Τραυματίες
στα Έκτακτα Περιστατικά προσπαθούν με
ένα παυσίπονο να διώξουν τον πόνο τους
πάνω στο φορείο ή στην αναπηρική
καρέκλα. Η στωικότητά τους είναι άξια θαυμασμού κι ας υποφέρουν… κι ας μην τους ταιριάζει τέτοια μεταχείριση… Τους περισσότερους τους έχει
μεταφέρει κάποιος οικείος τους, μια που
οι τρεις τραυματιομεταφορείς της
βάρδιας, δεν προλαβαίνουν να εξυπηρετούν. «Περιμένω εδώ και πέντε ώρες για μία
ακτινογραφία», μάς λέει κάποιος ασθενής, δείχνοντας πολύ αγχωμένος και φοβούμενος ότι έχει υποστεί σοβαρό τραυματισμό από πτώση. Θα χρειαστεί το λιγότερο ακόμα μία… Περικοπή σπατάλης, το λέει αυτό η κυβέρνηση και κερδίζει πόντους έναντι τής Τρόικας ο κ. Στουρνάρας.

Ίδια κατάσταση και στα εξωτερικά ιατρεία
του Παθολογικού Τμήματος. Ίδια και
απαράλλακτη και στα υπόλοιπα τμήματα.

Μετά την αυτοψία στους διαδρόμους, πηγαίνουμε στο γραφείο του Σωματείου, για συζήτηση με τον πρόεδρο των εργαζομένων, κ. Γιάννη Πλαγιανάκο.

Όπως μάς λέει, η εφημερία
ξεκίνησε στις 8 το πρωί με ελάχιστα διαθέσιμα κρεβάτια και θα τελειώσει στις οκτώ το
πρωί της επόμενης ημέρας. «Ο αριθμός
προσελεύσεως ασθενών σε κάθε εφημερία
μας ξεπερνάει τους χίλιους.
Παράλληλα γίνονται περίπου 160 – 200 εισαγωγές
σε κάθε εφημερία, από τις οποίες οι
80-100 θα περάσουν τη νοσηλεία τους σε
ράντζα, που κάποιοι τα αποκαλούν “επικουρικές κλίνες”. Τα ράντζα είναι
φορεία, που προορίζονται για μεταφορά
ασθενών. Όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα,
στη διάρκεια του ύπνου πάνω σε αυτά,
πολλοί ασθενείς, ενώ προσπαθούν να γυρίσουν σε ένα πλάτος 45 εκατοστών, πέφτουν στο πάτωμα και τραυματίζονται. Η αθλιότητα και η επικινδυνότητά τους δεν περιγράφονται», μάς λέει ο κ.
Πλαγιανάκος.

Συνεχίζοντας τη συζήτηση, ο πρόεδρος του Σωματείου τονίζει: «Έχουμε ζητήσει επανειλημμένως από την Πολιτεία να
πάρει θέση και να βρει άμεση λύση για
το πρόβλημα των εφημεριών. Ο μόνος τρόπος είναι το
Υπουργείο Υγείας να μας βάλει να
συνεφημερεύουμε με άλλο νοσοκομείο ή
άλλα μικρά νοσοκομεία». Ρωτάμε γιατί δεν ικανοποιείται ένα τόσο απλό και λογικό αίτημα. «Στα
1.000 μέτρα είναι το “Αγία Βαρβάρα” με 140 κρεβάτια, το οποίο αντί
να το φέρουν να συνεφημερεύει μαζί μας,
το βάζουν σε υπηρεσία με το Νοσοκομείο
«Άγιος Παντελεήμων» της Νίκαιας, που
δεν είναι απαραίτητο να συνεφημερεύει
μαζί του, γιατί το συγκεκριμένο νοσοκομείο
δουλεύει μόνιμα με 80-85 % πληρότητα, ενώ το δικό μας έχει πάνω από 130% σε μόνιμη
βάση! Πάνω από 650 κλίνες είναι μονίμως
καταλυμένες στους θαλάμους και επιπλέον
120 επικουρικές στους διαδρόμους», μάς απαντάει.

Ο κ. Πλαγιαννάκος
συνεχίζει να μας παρουσιάζει ένα – ένα
τα σημεία της δυσλειτουργίας τού “Αττικού”. «Σοβαρότατο είναι η μεγάλη έλλειψη προσωπικού
ιατρικού, νοσηλευτικού, τραυματιομεταφορέων,
παρασκευαστών, τεχνολόγων, εργατοτεχνιτών,
διοικητικών. Αυτή τη στιγμή το Αττικό λειτουργεί με το 51% των προβλεπόμενων
θέσεων εργασίας! Στους νοσηλευτές οι
οργανικές θέσεις είναι 980 και αυτή τη
στιγμή δουλεύουνε μόνο 570 άτομα!

Πρόβλημα
υπάρχει και στο ιατρικό υλικό και ειδικά
στα αναλώσιμα, όπως σε όλα τα νοσοκομεία.
Παρά ταύτα δεν φτάσαμε σε σημείο να
ζητάμε να τα φέρνει ο ίδιος ο ασθενής.
Σοβαρή έλλειψη παρατηρείται και στα
φάρμακα, ειδικά σε αυτά των
καρκινοπαθών, που δίνουν καθημερινή
μάχη προκειμένου να τα εξασφαλίσουν
μέσω του ΕΟΠΥΥ. Στα Επείγοντα ο “Γολγοθάς” για ασθενείς και συνοδούς, είναι η μεγάλη
αναμονή. Πολλές οι προσελεύσεις και
πάνω από έξι ώρες η αναμονή για μια
εξέταση. Κανείς δεν έρχεται για πλάκα
στα Επείγοντα! Δίπλα μας, άλλα νοσοκομεία μένουν άδεια. Όταν
το Νοσοκομείο μας εφημερεύει ανά τέσσερις
μέρες, δεν εξετάζει μόνο κατοίκους από
τη Δυτική Αθήνα, εξετάζει και από τις
περιοχές του Πειραιά και από την
περιφέρεια, από νότο έως βορά!».

Τον ρωτάμε γιατί
παρατηρείται αυτή η έντονη κίνηση. «Ίσως
επειδή έχουμε εξειδικευμένες ειδικότητες.
Δυστυχώς όμως θέλουμε να εξυπηρετήσουμε
τον κόσμο και δεν μπορούμε. Είμαστε το
μοναδικό νοσοκομείο που βλέπει τόσους
ασθενείς. Κάθε μέρα από Δευτέρα έως
Παρασκευή προσέρχονται στα εξωτερικά
ιατρεία και στα εργαστήρια μας (όπως
στο ακτινολογικό, στις χημειοθεραπείες,
στη μονάδα τεχνητού νεφρού, στο
αιματολογικό, στις αιμοδοσίες), πάνω
από 1.300 πολίτες.

Δεν έχουμε μόνο την καλή
φήμη, έχουμε εξειδικευμένες ειδικότητες
και εργαστήρια που δεν τα έχουν άλλα
νοσοκομεία. Διαθέτουμε –μεταξύ άλλων-
μια από τις καλύτερες αλλεργιολογικές
μονάδες στην Ελλάδα και τρεις αξονικούς
τομογράφους που βρίσκονται σε λειτουργία.

Στη διάρκεια μιας εφημερίας, δεχόμαστε
πάνω από 150 τηλεφωνικές κλήσεις για
ασθενοφόρο. Η μεγάλη έλλειψη για μας
παρατηρείται στην ειδικότητα των
τραυματιομεταφορέων. Για το θέμα αυτό
έχουν γίνει ακόμα και επερωτήσεις στη Βουλή, από βουλευτές διαφόρων κομμάτων. Με τρία άτομα πώς θα
βγάλουμε τη βάρδια 3-11 το βράδυ, εκ των
οποίων ο ένας συνάδελφος είναι έξω για
όλο το νοσοκομείο;», αναρωτιέται. «Άλλα νοσοκομεία δουλεύουν με πάνω από δέκα
άτομα αυτής της ειδικότητας, σε κάθε
βάρδια».

Ο κ. Πλαγιανάκος
σημείωσε ακόμη πως ιδιαίτερα αυξημένη
κίνηση παρατηρείται στα τμήματα παθολογικό, χειρουργικό, καρδιολογικό,
ακτινολογικό. «Ζητάμε να συνεφημερεύουμε
με γειτονικό νοσοκομείο προκειμένου, όταν γεμίζει το δικό μας, να φεύγουν τα
έκτακτα περιστατικά στο εφεδρικό
νοσοκομείο. Να σταματήσει η αθλιότητα
με τα ράντζα. Πέρα από τους κίνδυνους
που υπάρχουν (μολύνσεις, διακοπή
παροχής οξυγόνου, τραυματισμός), δεν
είναι αξιοπρεπής αυτή η κατάσταση, δηλαδή
να νοσηλεύεται ο πολίτης πάνω σε ένα
φορείο εν έτει 2013!

Υπάρχουν και κλειστά
τμήματα. Η ουρολογική κλινική δεν άνοιξε
ποτέ. Η μονάδα παίδων, η μοναδική στη
Δυτική Αθήνα, τον Πειραιά και τα νησιά, που στεγάζεται σε πολυτελές συγκρότημα
με άρτιο νέο εξοπλισμό παραμένει κλειστή, με αποτέλεσμα να σκουριάζουν τα κρεβάτια. Αιτία η έλλειψη προσωπικού. Από την
άλλη, δεκάδες παιδάκια ψάχνουν να βρουν
ένα κρεβάτι μονάδας. Στη μονάδα νεογνών
από τα 22 κρεβάτια, λειτουργούν μόνο τα
τέσσερα, επίσης λόγω έλλειψης προσωπικού, και
είναι για κλείσιμο. Έχουν μείνει μόνο
τρεις γιατροί σε αυτή τη μονάδα, που
κάνουν αναγκαστικά 48ωρη εφημερία. Στη
Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) από τα
27 κρεβάτια διαθέσιμα είναι μόνο τα 14,
λόγω λήξης συμβάσεως προσωπικού».

Σε ερώτηση μας αν εξ
αιτίας των πολλών ελλείψεων σε ανθρώπινο
δυναμικό θα γίνει κάποια πρόσληψη, μας
απαντάει. «Πρόσληψη δεν πρόκειται να
γίνει. Θα φέρουν επικουρικό προσωπικό
16 άτομα μέσω της Β’ ΔΥΠΕ. Συγκεκριμένα
προβλέπονται έξι νοσηλεύτριες, πέντε
βοηθοί νοσηλευτών και πέντε
τραυματιομεταφορείς. Από τα 150 άτομα
της Β΄ ΔΥΠΕ, θα σταλούν στο Αττικό μόνο
16, και αυτά με δωδεκάμηνη σύμβαση».

Σε αυτό το σημείο εξηγεί το
θέμα των μακρόχρονων αδειών προσωπικού,
που κατά καιρούς έχουν ακουστεί. «Το
νοσοκομείο μας άνοιξε το 2003 με 350 άτομα
που προσλήφθηκαν με διαφανείς διαδικασίες
μέσω ΑΣΕΠ. Επόμενο ήταν (καθότι νέοι
άνθρωποι), ότι κάποια στιγμή θα έπαιρναν
ειδικές άδειες, όπως λοχείας ή μητρότητας.
Σήμερα 80 – 90 συνάδελφοι βρίσκονται σε
μακροχρόνιες. Θα απαγορεύσουμε στον κόσμο
να κάνει παιδιά;».

Τουλάχιστον, καλό το συσσίτιο

Η συζήτηση έκλεισε με μία ευχάριστη νότα, κόντρα στη μίζερη εικόνα του Νοσοκομείου. «Δεν έχουμε
πρόβλημα με τη σίτιση των ασθενών. Δεν
μειώθηκε σε καμία περίπτωση η ποσότητα
και η ποιότητα της διατροφής τους, λόγω
κρίσης».