“Καταστράφηκα”. Η κραυγή απόγνωσης του ιδιοκτήτη μιας μοναδικής ελληνικής βιομηχανίας, με έδρα τον Σκαραμαγκά
Το διπλό χτύπημα του χείμαρρου
Το Studio Aronis, βιομηχανία κατασκευής γυάλινων και κεραμικών διακοσμητικών πλακιδίων, με έδρα τον Σκαραμαγκά, χτυπήθηκε δεύτερη φορά από τον χείμαρρο που κατεβαίνει ορμητικά τη Λεωφόρο Σχιστού και πλημμυρίζει την οδό Κοιμήσεως Θεοτόκου, κάθε φορά που βρέχει δυνατά. “Το νερό έφτασε τα δύο μέτρα ύψος!“, μάς είπε ο κ. Βουλγαράκης, ιδιοκτήτης άλλης βιοτεχνίας στον ίδιο δρόμο. Αυτή τη φορά η επιχείρηση του κ. Αρώνη δέχτηκε τελειωτικό χτύπημα, καθώς το νερό έφτασε στο 1,60 μ. στο ημιυπόγειο που στεγάζει πανάκριβα μηχανήματα.
 |
| “Μέχρι εδώ έφτασε το νερό. Σκέπασε τα πάντα” |
Μια μοναδική “καλλιτεχνική βιομηχανία”
 |
| Πίνακας του Μποτιτσέλι, ζωγραφισμένος σε σύνθεση πλακιδίων, με την καλλιτεχνική επιμέλεια του Νίκου Αρώνη. Τα πλακάκια επισμαλτώνονται σε ειδική μηχανή. |
Η επιχείρηση ήρθε στο Χαϊδάρι το 1981. Ο Νίκος και η Μαρία Αρώνη εγκατέστησαν στον Σκαραμαγκά μια πρότυπη βιομηχανία, μοναδική του είδους στην Ελλάδα, που έφτιαχνε διακοσμητικά πλακάκια. Όλα ζωγραφίζονταν στο χέρι και επισμαλτώνονταν σε ειδικά μηχανήματα, στους 1.020 βαθμούς. Τα σχέδια ήταν ειδικές παραγγελίες ή έργα του κ. Αρώνη. Σταδιακά, μέχρι το 2000, οι εργαζόμενοι έφτασαν τους 50, όλοι με ειδικά προσόντα. Πελάτες τής επιχείρησης ήταν οι μεγάλοι εισαγωγείς πλακιδίων (Κρέστας, Λακιώτης, Ραβένα), που ανέθεταν εδώ τις δύσκολες ειδικές κατασκευές, για να διακοσμήσουν στη συνέχεια ιδιωτικά και δημόσια κτήρια.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ήρθαν τα πρώτα προβλήματα, μαζί με τα κοντέινερ από την Κίνα, που έφερναν πολύ φτηνά παρόμοια προϊόντα. Ο Νίκος Αρώνης έκανε τεράστια προσπάθεια να διατηρήσει το πελατολόγιό του. Τότε ήρθε η πρώτη πλημμύρα, που έφερε πίσω την επιχείρηση. Με σκληρή προσπάθεια, χωρίς καμιά κρατική βοήθεια, αλλά μόνο με δάνεια από τις τράπεζες έγινε η προσπάθεια ανασυγκρότησης. Μετά ακολούθησε η κρίση. Το ηλικιωμένο ζεύγος Αρώνη επέμενε να αγωνίζεται. Μα όχι πια… Η καταστροφή τής 22ης Φεβρουαρίου τούς αφαίρεσε κάθε ελπίδα να μείνουν ζωντανοί στην αγορά, αφού τα πολύτιμα μηχανήματά τους αχρηστεύθηκαν εντελώς.
6.000 ευρώ το χρόνο δημοτικά τέλη… για το τίποτα
 |
| Μαρία Αρώνη |
Πλησιάζοντας μεσημέρι, μπαίνει στο γραφείο εξουθενωμένη η κ. Μαρία Αρώνη. Καθώς τη χαιρετάω βλέπω ότι από κάθε χέρι λείπουν τα περισσότερα δάχτυλα. Το ίδιο και από τον σύζυγό της. “Τα καλά της δουλειάς μας“, μου λέει.
Απογοήτευση και οργή. Αυτή είναι η συναισθηματική της κατάσταση. Δε φτάνει που καταστράφηκε, πρέπει να τρέχει και στις υπηρεσίες για να το βεβαιώσει! Μιλάει γεμάτη ένταση.
“Μας έχουν εντελώς παρατημένους. Μας άφησαν να χαθούμε, ενώ πληρώνουμε 6.000 € το χρόνο δημοτικά τέλη. Δηλαδή, από τότε που ήρθαμε σχεδόν 180.000 €! Και τι πήραμε; Υποδομές μηδέν! Το δρόμο τον καθαρίζουν τρεις φορές το χρόνο: Πάσχα – Δεκαπενταύγουστο – Φώτα, όταν έρχεται ο κόσμος στο Μοναστήρι της Κοιμήσεως. Τα παρατημένα σκουπίδια του παζαριού φράζουν τους αγωγούς, αλλά ποιος νοιάζεται;“. Η κ. Μαρία είναι χειμαρρώδης. Και δεν σταματά εδώ. “Έφτιαξαν ένα δημαρχείο – βιτρίνα, αξίας εκατομμυρίων. Τώρα φτιάχνουν πανάκριβο κήπο απ’ έξω. Και εμείς οι επιχειρήσεις εδώ, πνιγόμαστε σαν τα ποντίκια. Και ξέρετε τι μας είπε ένας μηχανικός του Δήμου που πέρασε, όταν του είπαμε ότι θα τα γράψουμε στην εφημερίδα; Μας είπε ότι διαφήμιση θα τους κάνουμε!. Ντροπή!”
Το όνομα του μηχανικού είναι στη διάθεση της εφημερίδας. Πόσο θράσος μπορεί να έχει κάποιος για να μπορεί να ειρωνεύεται δύο κατεστραμμένους ανθρώπους, μεγαλύτερους στην ηλικία από αυτόν;
“Ακόμα τα φρεάτια είναι ακαθάριστα!”
| Οδός Κοιμήσεως Θεοτόκου. Άλυτο πρόβλημα οι πλημμύρες, καταστρέφουν σημαντικές επιχειρήσεις. Η ψηλή μάντρα του Ναυπηγείου φράζει το δρόμο του νερού προς τη θάλασσα, ενώ το αποχετευτικό είναι ανεπαρκές. |
Το βράδυ της 1ης Μαρτίου οι επιχειρηματίες που έχουν τα καταστήματά τους στην οδό Κοιμήσεως Θεοτόκου, στον Σκαραμαγκά, βρίσκονταν επί ποδός. Όχι χωρίς λόγο. Η ΕΜΥ είχε εκδώσει δελτίο καιρού που προέβλεπε ισχυρές βροχοπτώσεις και όλοι ήλθαν για να προστατέψουν την περιουσία τους. Ο κ. Αρώνης μας κάλεσε στο τηλέφωνο: “Ακόμη και τώρα, μια εβδομάδα τη μεγάλη πλημμύρα ο Δήμος δεν έχει έρθει να καθαρίσει τις λάσπες από το δρόμο, ενώ τα φρεάτια είναι ακόμη φραγμένα!. Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας;”
Ευτυχώς η ΕΜΥ έπεσε έξω. Μέχρι την επόμενη φορά, που ο ουρανός θα ανοίξει…
Αυτό είναι το “επιχειρηματικό κλίμα” στην Ελλάδα. Αυτή είναι η αντιμετώπιση επιχειρήσεων που πληρώνουν χιλιάδες ευρώ στον Δήμο Χαϊδαρίου. Πέφτει πολύ μακριά ο Σκαραμαγκάς για τον δήμαρχο Δ. Μαραβέλια; Δεν έχει αγωνία να δει με τα ίδια του τα μάτια όσα έχουν πάθει εκεί οι δημότες του; Να δει τι πρέπει να γίνει ώστε να μην ξαναπνιγεί ο κόσμος;
