ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ

Παλατάκι – το αφοδευτήριο των σκύλων

Υπάρχει στο
γρασίδι, στο Παλατάκι, ανατολικά του
ιστορικού κτιρίου, μία παλιά πινακίδα
με ζωγραφισμένα δύο σκυλιά και ειδική
σήμανση, που σημαίνει απαγόρευση
κυκλοφορίας σκυλιών στο χώρο αυτό.


Παλατάκι - το αφοδευτήριο των σκύλων 1



Γράφει ο Δημήτρης Κάσσιος

Με ρωτά συνεχώς
το εγγονάκι μου, όταν το πηγαίνω βόλτα,
να του εξηγήσω τι γράφει η πινακίδα. Αν
του εξηγήσω ακριβώς τη σημασία της
πινακίδας θα του μείνει η απορία, γιατί
γύρω μας τριγυρίζουν, δεμένα ή λυμένα,
διάφορες ράτσες σκυλιών. Οι ιδιοκτήτες
των λυμένων τα παρακολουθούν από μακριά
και δίνουν παραγγέλματα. Έλα εδώ, κάτσε
κάτω, γύρνα πίσω…

Όλα, ανεξαίρετα,
αποπατούν στο γρασίδι. Μακριά δηλαδή
από το μπαλκόνι του ιδιοκτήτη και… όπου
βρουν. Όπως δηλαδή γίνεται με τα σκουπίδια.
Μακριά από το σπίτι μας και ας τα μυρίζει
ο γείτονας (πολλοί, μάλιστα, για να μην
πιάσουν το καπάκι του κάδου τα αφήνουν
κάτω ή, αν σπρώξουν το καπάκι για να
ανοίξει, δεν το ξανακλείνουν).

Το πάρκο στο
Παλατάκι είναι γεμάτο κοπριές, φρέσκες
και σιτεμένες. Μια κοπελιά, εξοπλισμένη
με πλαστικά γάντια και σακουλάκι –εξαίρεση του κανόνα- μόλις ο σκύλος
της έκανε τα κακάκια του πάνω στο γρασίδι,
τα μάζεψε και τα πέταξε στον κάδο. Όμως
η μόλυνση παραμένει στο γρασίδι, εκεί όπου τα μικρά παιδιά παίζουν μπάλα,
κυλιούνται χάμω, πιάνουν τα χορτάρια
και βάζουν τα χέρια στο στόμα. Επαινετή
η πράξη της κοπελιάς, αλλά μάταιη.

Δεν είναι μόνο
η μόλυνση του περιβάλλοντος, αλλά και ο
επαπειλούμενος κίνδυνος. Γιγαντόσωμα
σκυλιά, αιμοβόρικα στην όψη, τα κρατούν
από τις αλυσίδες οι ιδιοκτήτες τους με
μεγάλη δυσκολία και τα περιφέρουν στους
δρόμους του Χαϊδαρίου, δίπλα μας, χωρίς
φίμωτρα, αναγκάζοντάς μας να αλλάξουμε
πεζοδρόμιο.
Παλατάκι - το αφοδευτήριο των σκύλων 3Και όταν τα
συνοδεύουν έφηβοι, με κόπο τα κρατάνε.
Περνάνε δίπλα μας και η ψυχή μας πάει
στην Κούλουρη. Τα περισσότερα από αυτά,
τα κατευθύνουν στο μεγάλο πάρκο, στο
Παλατάκι και τα αφήνουν ελεύθερα να
τρέχουν. Τα φωνάζουν, αλλά εκείνα δεν
υπακούν. Τότε βλέπω και την αγάπη μερικών, που σ’αυτές τις περιπτώσεις εκδηλώνεται
με κραυγές και κάποιες ξυλιές… φυσικά
σε όλους τους δρόμους και τα πεζοδρόμια
αφήνουν το “επισκεπτήριό” τους.
Αν αυτά τα
ανυπάκουα μας επιτεθούν, εμείς πώς θα
αμυνθούμε και αν έχουμε και το μικρό
εγγονάκι μαζί μας, πώς θα το γλυτώσουμε
από τα δόντια τους; Θα πρέπει επομένως
να φύγουμε εμείς με τα παιδιά και να
μείνουν εκείνοι με τα σκυλιά. Μπάτε
σκύλοι αλέστε…Και αν υποθέσουμε ότι
το παιδάκι που συνοδεύουμε εμείς οι
παππούδες, οι γονείς, πάθει από τα
δαγκώματα μία ανεπανόρθωτη βλάβη της
σωματικής του ακεραιότητας; Θα ακούσουμε
ένα απλό συγγνώμη και η ζωή συνεχίζεται
στον ίδιο ρυθμό;
Μία μέρα, κάποια
κυρία κρατούσε το σκυλί δίπλα μας. Ρώτησα
ευγενικά αν δαγκώνει, γιατί κρατούσα
από το χέρι τον εγγονό μου. Όχι κύριε,
από τα σκυλιά δεν κινδυνεύουμε, μου
απάντησε θυμωμένη. Οι άνθρωποι είναι
επιθετικοί και κινδυνεύουμε να μας
κάνουν κακό! Θα σας παρακαλέσω να μάθετε
στο εγγονάκι σας να αγαπά τα ζώα! Άλλα
λόγια ν’ αγαπιόμαστε… Μετάνιωσα που
ρώτησα το αυτονόητο, γιατί αν και έγινα
παππούς, εξακολουθώ να φοβάμαι τα σκυλιά.
Όταν ήμουν μικρός, με είχε δαγκώσει και
στα δύο πόδια το σκυλί ενός φίλου μου,
που παίζαμε μαζί, το οποίο έκοψε το
σκοινί που ήταν δεμένο και μου επιτέθηκε…
Μέσω αυτού του
κειμένου, θα απαντήσω στην κυρία που
προανέφερα. Όλα τα ζώα, τα αγαπάμε, αλλά
οι ιδιοκτήτες τους θα πρέπει να παίρνουν
τα απαραίτητα μέτρα προστασία για το
συνάνθρωπό τους. Εξάλλου στα χωριά μας
μαζί με ζώα μεγαλώσαμε. Το σκύλο τον
είχαμε φύλακα και τον φροντίζαμε, η γάτα
μπαινόβγαινε στο σπίτι. Κάθε οικογένεια
είχε μια γίδα, ένα αρνί, ένα γαϊδούρι,
κότες, κλπ. Και θα συμβουλέψω και εγώ
την κυρία να αγαπά τους ανθρώπους
τουλάχιστον όσο αγαπά τα ζώα, ούτε
λιγότερο, ούτε περισσότερο.

Και από εδώ και
πέρα τι μπορεί να γίνει; Ασφαλώς τίποτα.
Δε νομίζω να μπορεί ο Δήμος να έχει έναν
Δημοτικό υπάλληλο δίπλα σε κάθε έξοδο “για το πιπί τους” τόσων σκύλων. 

Ας χαρακτηριστεί λοιπόν με Δημοτική
απόφαση το θαυμάσιο αυτό πάρκο στο
Παλατάκι “πάρκο αφοδευτήριο σκύλων”, να
τελειώνουμε μια και καλή και να κλείσουμε
μέσα στα διαμερίσματα, αντί για τα
σκυλιά, τα εγγόνια και τα παιδιά μας.

Παρόμοια Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button