“Ενώνω τη φωνή μου με τη βοή που ακούγεται στην πόλη”

Από την
επομένη των εκλογών ένιωθα ότι ήταν
υποχρέωσή μου, σε μένα που γεννήθηκα
και ζω 56 χρόνια στο Χαϊδάρι και έχω την
γνωστή σε πολλούς από τους αναγνώστες
της ιστοσελίδας αυτής, επαγγελματική
πορεία, αρχικά επί 31 χρόνια σαν Αξιωματικός
των Ενόπλων Δυνάμεων και κατόπιν σαν
τοπογράφος μηχανικός, να μη σιωπήσω
ευρισκόμενος στην ησυχία του καναπέ
μου.

Γράφει ο Κώστας Αργυρός 

Τι έχω
πράξει υπέρ των Χαϊδαριωτών συμπολιτών
μου από τις διάφορες μέχρι τώρα θέσεις
μου στον Στρατό και στην Διοίκηση της
Εκκλησίας, αλλά και ως απλός πολίτης και
ενορίτης, το γνωρίζουν μόνο εκείνοι που
πρέπει και δηλώνω ότι ποτέ δεν θα θελήσω
να το εξαργυρώσω καθ’ οιονδήποτε τρόπο.

Επειδή
όμως σε αυτή την πόλη, όπου έζησαν και
πέθαναν οι γονείς μου, ζω και εγώ και
θα ζήσουν και τα παιδιά μου, έχω υποχρέωση
απέναντι τουλάχιστον σε αυτά να μη
σιωπήσω.

Οφείλω
να πω ότι με πρόλαβε ο άγνωστος σε μένα
κ. Σαφράς του οποίου το προχθεσινό
κείμενο (“Μιλάει ένας δεξιός: Σελέκο… ασφαλώς”), με κάλυψε σχεδόν εξ ολοκλήρου.

Γνωρίζω
επίσης ότι θα εκτοξευθεί η γνωστή λάσπη
εναντίον μου κατά τα ελληνικά πλέον
πρότυπα, αλλά και εγώ όπως δήλωσε και ο
παραπάνω (κ. Σαφράς) δεν πρόκειται να
απαντήσω.

Ενώνω
λοιπόν την φωνή μου και εγώ ως ένας απλός
πολίτης που είμαι του Χαϊδαρίου, μαζί
με την φωνή των άλλων ανωνύμων και
επωνύμων, που ακούγεται σαν βοή αυτές
τις μέρες στην πόλη μας, αλλά δεν μπορούν
δεν θέλουν ή δεν έχουν τον χρόνο να την
καταγράψουν στο διαδίκτυο δημόσια για
να πω ότι: όλοι οι αποκαλούμενοι (κακώς
βέβαια) συντηρητικοί, νοικοκυραίοι
άνθρωποι της σκεπτόμενης και δημοκρατικής
κεντροδεξιάς, που δεν έχουν ανάγκη
διορισμών ή κάποιου άλλου ρουσφετιού
αυτοί και τα παιδιά τους και δεν
αισθάνονται υποχρεωμένοι σε κανένα από
αυτούς τους Μαυρογιαλούρους, που τυχόν
τώρα τους τηλεφωνούν για να τους θυμίσουν
την ιδεολογική τους ταυτότητα, στις
εκλογές της Κυριακής 25 Μαΐου 2014, να
ψηφίσουν με γνώμονα μόνο το συμφέρον
της πόλης, εκλέγοντας Δήμαρχο τον ΜΙΧΑΛΗ
ΣΕΛΕΚΟ.

Ναι
τον αριστερό ΜΙΧΑΛΗ ΣΕΛΕΚΟ και τον
συνδυασμό του.

Δεν
πρέπει να εγκλωβιστούμε στα πολιτικά
μας μαντριά, όσον αφορά την τύχη της
πόλης μας και επομένως ημών των ιδίων. Άλλωστε έχουμε την ευκαιρία να εκδηλώσουμε
τις πολιτικές μας προτιμήσεις στην
κάλπη των ευρωεκλογών.

Είναι
γνωστή σε όλους μας η χαϊδαριώτικη,
αγωνιστική, διάφανη και τίμια πορεία
του Μιχάλη Σελέκου στα πράγματα της
πόλης μας και ουδόλως με απασχολεί η
κομματική του ταυτότητα.

Πρόκειται
για έναν προσηνή, λιτό, χαμηλών τόνων
και υψηλού ήθους άριστο οικογενειάρχη, που τόσο αυτός όσο και η οικογένειά του
έχουν δώσει τα πρέποντα δείγματα
γραφής εδώ και πολλά χρόνια στο Χαϊδάρι.
Δεν πρόκειται να αναφέρω εδώ,
τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει
κατά την άποψή μου να ψηφιστεί την
επόμενη Κυριακή η γνωστή σύμπραξη των
δύο άλλων υποψηφίων (κ.κ. Μποζίκα και
Χαλκιά).

Αυτούς τους λόγους τους γνωρίζουν
καλώς όλοι όσοι ζουν και αναπνέουν στην
πόλη μας.

Τέλος, για να ευθυμήσουμε λίγο, σας γράφω
παρακάτω τους στίχους από σατιρικό
ποίημα του Γεωργίου Σουρή, που άκουσα
σε καφενείο κωμόπολης της Πελοποννήσου
στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές,
το οποίο γράφτηκε στις αρχές του
προηγούμενου αιώνα (και βεβαίως ουδεμία
σχέση έχει με πρόσωπα και
πράγματα της σήμερον και ιδιαιτέρως
στον Δήμο μας) και είναι οι παρακάτω:

“Τ’ αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά
λιβάνι,

οι γύφτοι
γίναν δήμαρχοι κι οι κλέφτες καπετάνιοι”

Γεώργιος
Σουρής