Ο Μιχάλης, το ακορντεόν του, οι κομπανίες με τα χάλκινα και ο Χρήστος Νικολόπουλος (βίντεο)
Η νεανική σχέση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη με το ακορντεόν, την παραδοσιακή μουσική και το τραγούδι
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης επισκέφθηκε το γραφείο του “Χαϊδάρι Σήμερα”, όπου μιλήσαμε για τις εκλογές της 21ης Μαΐου και όσα προωθεί για τη Δυτική Αθήνα όπου είναι υποψήφιος. Κάποια στιγμή τον ρωτήσαμε για το… ακορντεόν. Η μαγική λέξη ξεκλείδωσε έναν άλλο άνθρωπο -“παρακαλώ να με λέτε Μιχάλη“- που επέστρεψε με νοσταλγία στα παιδικά του χρόνια, στον κάμπο της λίμνης των Γιαννιτσών… Όταν νέο παιδί στο χωριό του έπαιζε σε λαϊκή κομπανία με χάλκινα, την οποία γνώρισε στον χωριανό του Χρήστο Νικολόπουλο, οπότε και προέκυψε ένας σπάνιος δίσκος!
Συνέντευξη στον Μάριο Μπούλη
Άρχισα σιγά σιγά να παίζω σε κοινωνικές εκδηλώσεις για να βγάζω κάποιο μεροκάματο. Ήμουν εξαιρετικός μουσικός και είχα καλή φωνή, όμως δεν μου άρεσε αυτού του είδους η έκθεση. Δεν είχα στη σκέψη μου το δρόμο της μουσικής. Αργότερα ο Χρήστος Νικολόπουλος με καλούσε στην Αθήνα και δούλευα στο στούντιο και γράφαμε δίσκους.
Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξής του στο xaidarisimera.gr ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης μας μίλησε για πιο προσωπικά ζητήματα. Βρήκαμε όμως το “ευαίσθητο κουμπί του” όταν τον ρωτήσαμε για το ακορντεόν του. Θυμήθηκε πολλά. Αξίζει δε να παρακολουθήσετε και το σχετικό βίντεο με την αποκάλυψη του για το πώς βοήθησε ώστε να δημιουργηθεί ένας σπάνιος δίσκος.
- Ας αφήσουμε τον πολιτικό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και ας μιλήσουμε για τον άνθρωπο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Όταν βρίσκετε ελεύθερο χρόνο, πώς τον περνάτε;
«Βασικά με τα παιδιά μου. Ο χρόνος του πολιτικού είναι λίγος, αλλά και επώδυνος. Ο πολιτικός που ασκεί διοικητικές αρμοδιότητες αντιλαμβάνεστε με πόση αγωνία ασκεί τα καθήκοντα του. Όταν περισσεύει λίγος χρόνος, αυτό που απαλύνει την ψυχή μου είναι τα παιδιά μου, με τα οποία βγαίνω έξω, παίζω, τρώμε μαζί. Είναι κάτι το οποίο μου αλλάζει όχι μόνο την ψυχολογία, αλλά καθαρίζει και την πνευματική μου κατάσταση»
- Πώς αντιλαμβάνεται η οικογένειά σας τη δραστηριότητα σας στην πολιτική;
«Πάρα πολύ δύσκολα. Ο πολιτικός είναι περίπου σαν το μοναχό στο μοναστήρι. Πρέπει να σας πω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο, ειδικά όταν ασκείς διοίκηση να “απαλλαγείς” από τα καθήκοντά σου. Ο πολιτικός πρέπει να έχει συνέχεια το πνεύμα, τη σκέψη και τα αντανακλαστικά τεταμένα».
- Έχετε μια ιδιαίτερη σχέση το ακορντεόν. Πώς γεννήθηκε;
Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα χωριό που λέγεται Νησί, μία νησίδα στην πρώην λίμνη Γιαννιτσών. Ήταν ένα μικρό χωριό με κάποιες καλύβες ψαράδων και όταν ο Βενιζέλος αποξήρανε τη λίμνη, δημιουργήθηκε κάμπος και εγκαταστάθηκαν εκεί, εκτός από τους ντόπιους, και πρόσφυγες. Μαζί και η δική μου οικογένεια. Ο ένας παππούς μου ήταν Πόντιος από την Τραπεζούντα και ο άλλος Μικρασιάτης, από τη Μαγνησία της Σμύρνης. Εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα σε οικογένεια γνήσια αγροτική και δουλεύω από 7 ετών.
Το ημιαστικό κέντρο ήταν η Αλεξάνδρεια. Σε αυτή την κωμόπολη υπήρχε ένας δάσκαλος, ο Γιώργος Μπράβος. Ήταν ο δάσκαλος του Χρήστου Νικολόπουλου, αλλά και ενός ξαδέρφου μου, που έφυγε νωρίς. Εκεί μαζί τους έμαθα και εγώ ακορντεόν. Άρχισα σιγά σιγά να παίζω σε κοινωνικές εκδηλώσεις για να βγάζω κάποιο μεροκάματο. Ήμουν εξαιρετικός μουσικός και είχα καλή φωνή, όμως δεν μου άρεσε αυτού του είδους η έκθεση. Δεν είχα στη σκέψη μου το δρόμο της μουσικής. Αργότερα ο Χρήστος Νικολόπουλος με καλούσε στην Αθήνα και δούλευα στο στούντιο και γράφαμε δίσκους. Επειδή ήμουν χαμηλού προφίλ δεν μου άρεσε αυτό το πράγμα. Όμως όλοι οι άνθρωποι τραγουδούσαν τότε».
Δείτε στη συνέχεια την αποκάλυψή του στο “Χαϊδάρι Σήμερα” για το πώς βοήθησε να δημιουργηθεί ένας σπάνιος δίσκος του Χρήστου Νικολόπουλου:
(Πρόκειται για τον δίσκο “Χρήστος Νικολόπουλος με την Μπάντα της Φλώρινας – Κυκλάμινα του Ολύμπου)
