Όταν οι Κινέζοι ενδιαφέρθηκαν για τον ΟΛΠ, ήρθαν στην Ελλάδα περίπου σαν Μεσίες. Στα μέσα της δεκαετίας του 201ο η εικόνα της χώρας φόβιζε τους διεθνείς επενδυτές και η αγορά του Λιμανιού του Πειραιά από την Cosco το 2016 ήταν η μεγαλύτερη ξένη επένδυση στην Ελλάδα για αρκετά χρόνια.
Μάλιστα τα επόμενα έτη ακούστηκε ότι η ίδια εταιρεία θα αγοράσει τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ότι θα “χτυπήσει” το μεγάλο logistic park της ΓΑΙΑΟΣΕ στο Θριάσιο και ότι θα αγοράσει τα ελληνικά τρένα, ώστε να ισχυροποιήσει στο μέγιστο βαθμό τη βάση εισαγωγής κινέζικων προϊόντων στην ευρωπαϊκή αγορά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα στις μέρες μας κάποιοι αποκαλούν “γέφυρα της Cosco”, την τρενογέφυρα του ΟΣΕ στην Κοιλάδα του Δαφνιού, παρόλο που δεν είχε καμία σχέση με αυτό το έργο. Επειδή η κινεζική λιμενοβιομηχανική πόλη ασφυκτιούσε μέσα στα όριά της, πριν από δύο χρόνια προσπάθησε να φτιάξει μεγάλο logistic hub στο Σχιστό μαζί με την Εκκλησία της Ελλάδος (!), ωστόσο το σχέδιο κατέρρευσε (βλέπε Ταφόπλακα στο “Green Σχιστό” – Ολική μεταστροφή Ιερώνυμου).
Η επεκτατική επενδυτική διάθεση των Κινέζων δεν πήρε σάρκα και οστά και έμειναν μόνο στον Πειραιά, σε κάθε περίπτωση πάντως η διαμορφωμένη κατάσταση στο μεγάλο Λιμάνι ενοχλεί την αμερικανική κυβέρνηση. Σε μια από τις πρώτες της δηλώσεις η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ τα είπε “έξω από τα δόντια”, χαρακτηρίζοντας ατυχές το γεγονός ότι το λιμάνι του Πειραιά πέρασε στα χέρια της COSCO και υπογράμμισε ότι υπάρχουν τρόποι να αντισταθμιστεί η κινέζικη επιρροή με αμερικανικές υποδομές σε άλλα λιμάνια.
Η ώρα της Ελευσίνας και του Ασπροπύργου
Βεβαίως κανένας δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα προτίθεται να έρθει σε σύγκρουση με την Κίνα για την Cosco, δεδομένου ότι η επένδυση του κινεζικού κολοσσού ήταν η μοναδική τέτοιου εύρους σε μια περίοδο που η χώρα ήταν πλήρως απαξιωμένη λόγω της χρεωκοπίας και των μνημονίων, αλλά και διότι έκανε τον Πειραιά ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου.
Υπάρχουν όμως ήδη συγκεκριμένα εναλλακτικά σενάρια. Διακηρυγμένος στόχος είναι η δημιουργία ενός ισχυρού εμπορικού και ενεργειακού κόμβου στην Ελευσίνα και στο Θριάσιο, ο οποίος θα λειτουργήσει ως αντίβαρο στην κινεζική επιρροή του Πειραιά.
Δεν κρύβεται το στρατηγικό σχέδιο αναβάθμισης του λιμανιού της Ελευσίνας, ως ευθέως ανταγωνιστικού προς τις δραστηριότητες της Cosco στις προβλήτες ΙΙΙ και ΙV του Πειραιά.
Το σχέδιο υποστηρίζεται από την αμερικανική ONEX, που αγόρασε τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, και την αμερικανική κυβέρνηση μέσω της Development Finance Corporation – DFC (αμερικανική κυβερνητική υπηρεσία ανάπτυξης για τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών επενδύσεων στο εξωτερικό) και πέραν του εναλλακτικού εμπορικού κόμβου, προβλέπει την ανάπτυξη ενός λιμένα πολλαπλών χρήσεων, με δυνατότητες υποδοχής και ελλιμενισμού εμπορικών και πολεμικών πλοίων.
Στην ίδια περιοχή -και πιο συγκεκριμένα στην παραλία Ασπροπύργου- εκκρεμεί και η κατασκευή λιμανιού και logistics hub από το επίσης αμερικανικό fund HIG.
Ποιο λιμάνι είναι καταλληλότερο για τη δουλειά;
Κατά σύμπτωση ο Οργανισμός Λιμένος Ελευσίνας έχει εκπονήσει master plan που προβλέπει τη μεταφορά του Λιμανιού στη θέση Βλύχα, σε έκταση 400 στρ. ακριβώς δίπλα στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, συμφερόντων ONEX.
Ωστόσο αποκτά ιδιαίτερη αξία και η πρόταση φορέων της Ελευσίνας για μεταφορά του Λιμανιού στο ακίνητο της πρώην Χαλυβουργικής, όπου ο χώρος είναι πιο πρόσφορος για την ικανοποίηση των νέων φιλόδοξων αμερικανικών σχεδίων (βλέπε αναλυτικά Νέο Λιμάνι Ελευσίνας: Η ιστορική ευκαιρία που φέρνουν οι κοσμογονικές εξελίξεις στη Χαλυβουργική). Οι μεγάλες μπίζνες που φέρνει στο προσκήνιο η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ μπορεί να αποδειχτούν δελεαστικές στην ομάδα πιστωτών και επενδυτών στους οποίους ανήκουν σήμερα τα 1.000 στρέμματα της πρώην Χαλυβουργικής. Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι οι ελληνικοί χρόνοι αδειοδοτήσεων τέτοιου είδους εγκαταστάσεων.
