ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑΕΙΔΗΣΕΙΣΠΟΛΙΤΙΚΗΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ

Βασίλης Μπουρνάς: Το… ραδιοφωνάκι του χωριού μου και οι αγώνες για τη δυτική Αθήνα

Η «Δύναμη Ζωής» είναι η Δύναμη των ανθρώπων της. Η τοπική αυτοδιοίκηση δυναμώνει την ποιότητα της ζωής μας

γράφει ο Βασίλης Μπουρνάς, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Δυτικού Τομέα Αττικής, Δύναμη Ζωής – Ρένα Δούρου, τ. Αντιδήμαρχος Πετρούπολης. Οικονομολόγος – Σύμβουλος Επιχειρήσεων & Πρόεδρος ΚΟΙΝΣΕΠ ΜΕΣΣΗΝΗΣ ΓΑΙΑ

Γεννήθηκα το 1954 στο Καστράκι Αρκαδίας. Ένα μικρό χωριό της Γορτυνίας, στριμωγμένο ανάμεσα στον ποταμό Λάδωνα και το ξεροπόταμο Τουθώα ή Λαγκαδινό ή Ποταμάκι.
Το Καστράκι ή Ρένεσι, κατά την παλαιά του ονομασία, αριθμούσε τότε περί τους 200 με 250 κατοίκους (σήμερα 35 ηλικιωμένοι φυλάττουν Θερμοπύλες)
Φτωχό χωριό. Φτωχοί μα φιλόδοξοι άνθρωποι. Το ρεύμα σε εμάς έφτασε στα 1970. Ενώ το πρώτο αυτοκίνητο  πάτησε τον φρεσκοσκαμμένο δρόμο γύρω στα 1960. Μέχρι τότε η επικοινωνία με τα γύρω κεφαλοχώρια γίνονταν με τα ζώα.
Στο χωριό τότε οι γονείς μου διατηρούσαν το πιο μικρό “πολυκατάστημα” που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Εκεί που σε έναν χώρο 25 τ.μ. κάθε βράδυ στοιβάζονταν 35 με 40 θαμώνες, άνδρες βέβαια. Η χειραφέτηση της γυναίκας, στα μέρη μας, άργησε βλέπεις.
Εκεί το καφενείο, εκεί το καπηλειό, εκεί το παντοπωλείο, εκεί το κρασοπουλειό,  εκεί η χαρτοπαιχτική λέσχη εκεί το τηλεφωνείο, εκεί… εκεί… εκεί τα πάντα.
Μα πάνω απ’ όλα, εκεί η ζωντανή ψυχή του χωριού, οι άνθρωποι.
Εκεί από παιδάκι 5 χρονών έμαθα ακούγοντας κάθε μέρα, κάθε βράδυ ιστορίες διάφορες. Τέντωνα το αυτί μου να ακούσω. Ιδιαίτερα όταν, αραιά και που, ξεκίναγε καμιά πολιτική συζήτηση, ο εμφύλιος βλέπεις ήταν αρκετά κοντά και τα σημάδια του αρκετά νωπά.
Εκεί υποδεχόμασταν κάθε 4 χρόνια κάποιους καλοκουστουμαρισμένους κυρίους που τα ρούχα τους είχαν μια αλλιώτικη μυρωδιά, αργότερα έμαθα για την ναφθαλίνη.
Αυτοί οι κύριοι ήταν οι πολιτευτές της ΕΡΕ, της Ένωσης Κέντρου, μέχρι εκεί. Αριστερό πόδι πολιτευτή στο χωριό δεν είχε πατήσει.
Εκεί σε εκείνον τον «πολυχώρο-πολυκατάστημα» υπήρχε και λειτουργούσε το μοναδικό, στην αρχή, στο χωριό, ραδιόφωνο, φερμένο από κάποιον μετανάστη από τον Καναδά και αγορασμένο από τον πατέρα μου. Με μπαταρία βέβαια.
Από εκεί άκουσα το 1963 και το 1964 τις πολιτικές εξελίξεις. Το Βασιλικό Πραξικόπημα κλπ.

Από εκεί άκουσα τα εμβατήρια που προανήγγειλαν τον ερχομό της επάρατης Χούντας. Από εκεί άκουσα, δειλά στην αρχή και κρυφά στη συνέχεια, την Ντοιτσε Βελε.

Από εκεί  άκουσα για πρώτη φορά Θεοδωράκη. Από εκεί άκουγα για μια Γυναίκα που γύριζε όλον τον κόσμο και τραγουδούσε και φώναζε πως ήταν Ελληνίδα και ότι η χούντα, ό,τι και να έκανε, δε μπορούσε να της το στερήσει. Ήταν βέβαια η Μελίνα. Από εκεί άκουσα ένα βράδυ τον Σεφέρη να διαβάζει το γνωστό στη συνέχεια κείμενο διαμαρτυρίας ενάντια στη χούντα.
Τότε διάλεξα στρατόπεδο.
Ένιωθα πιο κοντά με τους φτωχούς, τους κατατρεγμένους, τους εξόριστους, τους μαλλιάδες νεαρούς φοιτητές, τους ατίθασους μα τίμιους φίλους μου.
Ένιωθα απέχθεια για τους ανθρώπους που καταπίεζαν τους άλλους εκμεταλλευόμενοι κάποια θέση που κατείχαν, απέχθεια για τους χαφιέδες, τους οπαδούς της ” επανάστασης”, απέχθεια για τους άλκιμους νέους της χούντας.
Ως φυσική συνέπεια  ήρθε η οργάνωση στην Αριστερά παρά και ενάντια στις συμβουλές των οικείων. Μην ανακατεύεσαι, άστους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Σχολείο πραγματικό η Αριστερά εκείνης της εποχής του Χαρίλαου, του Λεωνίδα και των άλλων. Εκεί έμαθα για την αναγκαιότητα της συλλογικής δράσης. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά για την αλληλεγγύη των λαών, για την ανάγκη υπεράσπισης των δικαιωμάτων του Ανθρώπου, των φτωχών, των προλετάριων,  των αδύναμων, των μαύρων, των κίτρινων  και όλου μα όλου του κόσμου.
Εκεί έμαθα, από τα μέσα, για τους θανάτους ανθρώπων που θυσίασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι  μέχρι τέλους τις ιδέες τους και τα ιδανικά τους.
Μεγάλο πραγματικά Σχολείο. Έμαθα σπουδαία πράγματα από σπουδαίους Ανθρώπους.
Καθένας από εμάς, τους τότε νέους τους νεοενταγμένους στην Αριστερά, τάχτηκε εκεί που υπήρχε ανάγκη. Δε διαλέγαμε. Μας διάλεγε η τύχη.Εμένα μου ‘λαχε  να ασχοληθώ με την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Ο Δήμος Πετρούπολης.
Ως Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου το πρώτο χρόνο (1983) και ως Αντιδήμαρχος στη συνέχεια (1984-1994). Τα προβλήματα της πόλης τεράστια, μα το μεράκι μεγαλύτερο. Έπρεπε πρώτα απ’ όλα  να μάθω τον Δήμο, την Ιστορία του, τους ανθρώπους που δημιούργησαν τούτη την πόλη. Τους αγώνες που χρειάστηκαν για να μετατραπεί το βουνό σε κατοικημένη περιοχή.
Μήνες ολόκληροι στα υπόγεια της Κ. Βάρναλη όπου στοιβάζονταν τα αρχεία του Δήμου. Διάβασα όλα τα έγγραφα από 1948 μέχρι το 1983. Έμαθα πράγματα τα οποία στη συνέχεια με βοήθησαν αφάνταστα. Στη συνέχεια ακολούθησαν καθημερινοί αγώνες για:

  • Τη διάσωση του Ποικίλου. Τελεσίδικη απόφαση σε βάρος μου, φυλάκισης 8 μηνών για την προάσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα του Ποικίλου όρους.

  • Για τη διάσωση εκτάσεων και οικοπέδων εντός του αστικού ιστού από τα χέρια επίδοξων καταπατητών.

  • Την προστασία του Άλσους από τους δήθεν ιδιοκτήτες και η ανάπτυξη εντός αυτού δικτύου πυροπροστασίας.

  • Την ανασυγκρότηση των υπηρεσιών του Δήμου με την πρόσληψη κατάλληλου προσωπικού. Για πρώτη φορά σε επίπεδο ολόκληρης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εφαρμόζονται κριτήρια τα οποία στη πορεία υιοθετήθηκαν από την πολιτεία (ΑΣΕΠ).

  • Το Θέατρο Πέτρας, την Αθήνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα, πρωτεργάτης  ο Βολανάκης αμέριστη συμπαράσταση η Μελίνα, επιφανείς καλλιτέχνες με διεθνές κύρος  ο Μπρουκ, ο Στάιν, μεγάλες παραστάσεις, η εμφάνιση των Μπολσόι πάνω από όλα, διεθνείς προσωπικότητες Τρυντό  – Γκάντι. Το φεστιβάλ πέτρας καθιερώνεται, η πόλη αποκτά ταυτότητα, αποκτά το σήμα κατατεθέν της. Αλλάζει σελίδα.

  • Η επαναλειτουργία του ΣΙΝΕ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ  και η δημιουργία της κινηματογραφικής λέσχης συσπειρώνει νέους ανθρώπους φιλόδοξους  με μεράκι για την πόλη και τα προβλήματά της.

  • Τα συνοικιακά συμβούλια, η μεγάλη χαμένη ευκαιρία για ουσιαστική αποκέντρωση αρμοδιοτήτων στον ίδιο τον Λαό.

  • Για την αποχέτευση  ακαθάρτων, έργο τεράστιας οικολογικής σημασίας αλλά και μέγιστης σημασίας για την ποιότητα της ζωής των κατοίκων της πόλης.

  • Για την αποχέτευση όμβριων υδάτων  και την αντιπλημμυρική προστασία της πόλης. Για την Πετρούπολη ο εφιάλτης των πλημμυρών είχε τελειώσει στο μέσο της δεκαετίας του 1990.

  • Για την ανάπτυξη του Αθλητισμού και την διευκόλυνση της αθλούμενης νεολαίας με την κατασκευή του Κλειστού Γυμναστηρίου, με την λειτουργία έστω και υποτυπωδών εγκαταστάσεων  γηπέδων στα πρώην λατομεία Γρηγορίου (Αγία Τριάδα) και Αλκυών (Νεκροταφείο).

  • Για τον  σχεδιασμό για  την επίλυση του οξύτατου προβλήματος της  σχολικής στέγης, με την εύρεση και δέσμευση χώρων, γεγονός το οποίο αποτέλεσε παρακαταθήκη για την δράση των επόμενων Δημοτικών Αρχών.

  • Για την  καθιέρωση, το 1989, για πρώτη φορά της Δημοτικής Συγκοινωνίας.

Τέλος δεν έχει ο κατάλογος των έργων και παρεμβάσεων εκείνης εποχής.

Η διαδημοτική συνεργασία ανοίγει δρόμους, γέννημά τους ο ΑΣΔΑ, γέννημα του ΑΣΔΑ το ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.

Γεννάται βέβαια το ερώτημα:
Όλα καλά καμωμένα εκείνη την περίοδο ;
Απαντώ όχι. Και Λάθη γίνανε και παραλείψεις υπήρξαν.

Το μεγαλύτερο λάθος κατά την άποψή μου ήταν η μη δέσμευση και εξαγορά περισσότερων κοινόχρηστων χώρων για περισσότερο πράσινο, εντός του αστικού ιστού. Ευκαιρίες υπήρξαν αλλά…
Σε προσωπικό επίπεδο, πιστεύω, ότι η ενασχόλησή μου με την Τ.Α.  με ολοκλήρωσε ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα. Με βοήθησε στην κατοπινή μου πορεία.

Μετά το Δήμο ήρθε ο ΑΣΔΑ. Αντιπρόεδρος για το χρονικό διάστημα 1995-1998.
Και εκεί, παρέα με τον Πάνο τον Σπηλιόπουλο, πρώην Δήμαρχο Αιγάλεω, είχαμε, πιστεύω, μια δημιουργική τετραετία.
Η ανάπτυξη του κόμβου ιντερνέτ στον ΑΣΔΑ  και η παροχή δυνατότητας δωρεάν διασύνδεσης όλων των επιχειρήσεων της Δυτικής Αθήνας, η προσπάθεια να πειστούν οι επαγγελματίες για την εφαρμογή του ηλεκτρονικού καταστήματος και εμπορίου, οι παρεμβάσεις στο Ποικίλο με δενδροφυτεύσεις και κατασκευή των δικτύων άρδευσης, οι παρεμβάσεις σε συνεργασία με τους επί μέρους Δήμους, για πλατείες και αναπλάσεις, για τη μελέτη και προώθηση διαδημοτικών προβλημάτων.
Αναφέρθηκα προηγουμένως στην συμβολή του ΑΣΔΑ, διαχρονικά στην κατασκευή του Νοσοκομείου ΑΤΤΙΚΟΝ. Και από εδώ πήρα εμπειρίες και γνώσεις. Κυρίως πώς να σκέφτεσαι με γνώμονα το σύνολο μιας περιοχής και όχι στενά τα συμφέροντα του Δήμου ή της γειτονιάς που κατοικείς. Λόγω του περιορισμένου του χώρου δεν επεκτείνομαι σε άλλες παρεμβάσεις στον ΑΣΔΑ.

Η τιμητική μου παρουσία στο ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού το 1995 και του ΣΥΡΙΖΑ το 2005 αποτελούν για εμένα προσωπικές στιγμές δικαίωσης.
Το ενδιαφέρον μου για τα κοινά και για την πόλη δεν έπαψε στα μετέπειτα χρόνια της αποχής μου, με προσωπική μου επιλογή, από την ενεργό πολιτική σκηνή.
Εκεί όπου μου ζητήθηκε βοήθεια την προσέφερα απλόχερα. Οι λήπτες το γνωρίζουν.

Σήμερα, αποδεχόμενος την ιδιαιτέρως τιμητική πρόταση από την Περιφερειάρχη Αττικής σ. Ρένα Δούρου να πάρω μέρος στο ψηφοδέλτιο της ΔΥΝΑΜΗΣ ΖΩΗΣ – ΔΥΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ, νιώθω πιο έτοιμος από ποτέ να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις στην περαιτέρω ολοκλήρωση της προσπάθειας για την ανόρθωση της περιφέρειας Αττικής που ξεκίνησε το 2014 από την Ρένα και του συνεργάτες της.

Μια πορεία δημιουργική, με αρχές, με ήθος, με χαμηλούς τόνους, δίχως φανφάρες και τυμπανοκρουσίες.

Μία προσπάθεια με διαφάνεια η οποία σεβάστηκε το Δημόσιο Χρήμα.

Μία προσπάθεια που έταξε ως στόχο της την βελτίωση των συνθηκών της ζωής των κατοίκων της Αττικής και ο οποίος καθημερινά υλοποιείται.

Μία προσπάθεια που θα αντιμετώπιζε όλους τους Δήμους της Περιφέρειας, άρα και όλους τους κατοίκους της σε βάση ισοτιμίας και ισονομίας, δίχως να εξετάζεται η κομματική ή η ιδεολογική τοποθέτηση του Δημάρχου και της πλειοψηφίας.

Μία προσπάθεια η οποία βοήθησε και βοηθάει στην περίοδο της κρίσης στην διατήρηση της κοινωνικής συνοχής  με την υλοποίηση προγραμμάτων στήριξης των κοινωνικά ασθενέστερων και οικονομικά αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας .

Μία προσπάθεια που βοήθησε στην αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης , με σεβασμό στην ανθρώπινη προσωπικότητα και αξιοπρέπεια.

Μία προσπάθεια η οποία συνετέλεσε στην υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας και της παιδείας με την επένδυση κεφαλαίων για την αγορά εξοπλισμών και υπηρεσιών που προωθούσε τον εν λόγω σκοπό.

Μία προσπάθεια που έβαλε στο στόχαστρό της την αναπτυξιακή λογική με την υιοθέτηση προγραμμάτων και την χρηματοδότηση δράσεων που εξυπηρετούν την επιχειρηματικότητα , την καινοτομία, την νεανική επιχειρηματικότητα και την εξωστρέφεια των οικονομικών μονάδων της Περιφέρειας Αττικής.

Μια προσπάθεια η οποία συμβάλλει στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος .  

Σήμερα όλο και περισσότερο επιβάλλεται  να συνεχιστεί αυτή η πολιτική , να διευρυνθεί ο κοινωνικός τομέας των δράσεων της περιφέρειας .

Να  μεγαλώσει η προσπάθεια της οικονομικής ανάπτυξης.

Να ενισχυθούν οι προσπάθειες όσων ασχολούνται στο χώρο της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

Να διευκολυνθούν ακόμα περισσότερο  με ειδικά προγράμματα οι νέοι επιστήμονες, να δοθούν και κίνητρα για την επιστροφή όσων μετανάστευσαν στο εξωτερικό στα χρόνια της κρίσης και αποτελούν χρήσιμο εθνικό κεφάλαιο.

Να ολοκληρωθούν τα έργα υποδομών, οδοποιίας, αποχέτευσης, αναπλάσεων, υποδομών γενικά που θα συμβάλλουν στην καλυτέρευση της ζωής μας.

Να διευρυνθούν ακόμα περισσότερο οι προσπάθειες για την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής  γεγονός που θα συμβάλλει στο φράξιμο του δρόμου προς τον απομονωτισμό , τον εθνικισμό οι οποίοι τέλος καταλήγουν στην διευκόλυνση της διάδοσης φασιστικών ιδεών και αντιλήψεων.

Να ενισχυθεί η πολιτιστική δημιουργία και να ενισχυθούν οι δομές εκείνες που συμβάλλουν στην διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Για την δημιουργία συνθηκών για μία κοινωνία δικαιότερη  η οποία θα σέβεται την διαφορετικότητα του άλλου και θα κατοχυρώνει τα κοινωνικά – εργασιακά δικαιώματα.

Για μια πολιτική  η οποία θα αντιτάσσσεται στις αρχές του νεοφιλελευθερισμού -κήρυκα: της λιτότητας , της κοινωνικής και οικονομικής  απομόνωσης σημαντικών ομάδων του πληθυσμού , των ευκαιριών στους λίγους άριστους και αρεστούς, και θα συντάσσεται με τις δυνάμεις που προωθούν τις αρχές των ίσων ευκαιριών του σεβασμού της ανθρώπινης αξίας και ιδιαιτερότητας της διασφάλισης του δημόσιου χαρακτήρα   των κοινωνικών αγαθών τη δίκαιη διανομή του παραγόμενου πλούτου, της διαφάνειας και της αξιοκρατίας, της αλληλεγγύης . Ο άνθρωπος πάνω από όλα.

Για μια κοινωνία Δημοκρατική  και Δίκαιη, για μια κοινωνία των πολλών και όχι των λίγων.

Για αυτούς τους σκοπούς συντάσσομαι  με τη Ρένα την Δούρου και συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο της Δύναμης Ζωής.

Να μην επιτρέψουμε την παλινόρθωση του σάπιου συστήματος το οποίο οδήγησε τη χώρα στην κρίση και την χρεοκοπία.

Να μην επιτρέψουμε το λαμέ, το ιλουστρασιόν και το φαίνεσθαι να γίνει καθεστώς.

Η Αττική και οι κάτοικοι αυτής έχουν μέλλον και αυτό πρέπει να το κάνουμε καλύτερο.

Αυτό είναι το χρέος μας. Αυτή είναι και η δική μου δέσμευση. Για αυτό εκτίθεμαι ζητώντας την ψήφο σας.    

Ψήφο στη ΔΥΝΑΜΗ ΖΩΗΣ  σημαίνει ψήφο για μια ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ.

ΥΓ. Για κάτι το οποίο αισθανόμαστε  ιδιαίτερα υπερήφανοι, εγώ και η γυναίκα μου η Βασιλική Μπουρνά Κορμπή, είναι το ότι καταφέραμε  ως γονείς τα παιδιά μας να υιοθετήσουν αρχές και αξίες που δεν διαφέρουν από τις δικές μας.  

Με αυτές τις αρχές ο Θέμης Μπουρνάς –νυν Δημοτικός Σύμβουλος Πετρούπολης– συμμετέχει και ενισχύει την προσπάθεια του Μανώλη Μπουσούνη και άλλων νέων δυναμικών ανθρώπων  για μια Δημοτική Αρχή των πολιτών μέσα από τις τάξεις του Δημοτικού Συνδυασμού ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ.

Βασίλης Μπουρνάς

Παρόμοια Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button