Προωθείται η καύση απορριμμάτων, στο προσκήνιο η Χαλυβουργική!
Έπειτα από δεκαετίες αδράνειας στη διαχείριση των απορριμμάτων, η κυβέρνηση έρχεται με συντονισμένες κινήσεις να βάλει φωτιά στα… σκουπίδια. Υιοθέτησε το καλοκαίρι του 2020 το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων βάζοντας την Ελλάδα να πετύχει την «εξαφάνιση» του υπολείμματος των απορριμμάτων το 2030, πέντε χρόνια πριν από την υπόλοιπη Ευρώπη! Από το 80% των σκουπιδιών που θάβονται σήμερα σε χωματερές, δηλαδή, θα πρέπει τότε να καταλήγει μόνο το 10%. Αυτό όμως επιτυγχάνεται μόνο με την καύση. Οι αέριοι ρύποι των εργοστασίων καύσης δεν θεωρούνται πρόβλημα καθώς παράγονται ταυτόχρονα ηλεκτρισμός και θερμότητα.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, έχει προδιαγράψει 4 εργοστάσια καύσης (ενεργειακής αξιοποίησης, όπως λέει) απορριμμάτων. Ποιος θα διασφαλίζει ότι οι μονάδες αυτές θα λειτουργούν με τον κατάλληλο τρόπο ώστε να μην οδηγούν τους περιοίκους στην αρρώστια σε ένα κράτος παραδομένο στα συμφέροντα και χωρίς ελεγκτικούς μηχανισμούς;
Πρέπει πάντως να τονιστεί ότι μέχρι και το τελευταίο ΕΣΠΑ η Ε.Ε. έδινε κονδύλια για τέτοια εργοστάσια, όπως κάνει αυτή τη στιγμή για επτά μονάδες στην Πολωνία. Ομως στο ερχόμενο ΕΣΠΑ δεν θα επιδοτούνται ούτε τα εργοστάσια καύσης ούτε και οι μονάδες επεξεργασίας απορριμμάτων (ΜΕΑ) στο σύνολό τους παρά μόνο συγκεκριμένα τμήματά τους όπως εκείνα που θεωρείται ότι συμβάλλουν στην ανακύκλωση-ανάκτηση υλικών.
Η έλλειψη γενναίας ευρωπαϊκής χρηματοδότησης ενισχύει τις απόψεις όσων στην κυβέρνηση λένε ότι δεν πρέπει να γίνουν τόσο μεγάλες επενδύσεις για καυστήρες. Υποστηρίζουν, λοιπόν, ότι πρέπει η δουλειά να δοθεί στους τσιμεντάδες!
Εάν αναλάβουν να καίνε εκείνοι τα καύσιμα από σκουπίδια (RDF), όχι μόνον θα γλιτώσουν το κόστος του ρεύματος αλλά θα πληρώνονται κι από πάνω. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ΑΓΕΤ προτείνει τιμή άνω των 50 ευρώ ανά τόνο για να καίει στο Αλιβέρι και μάλιστα όχι RDF αλλά ανεπεξέργαστο υπόλειμμα. Μια τέτοια τιμή θεωρείται όχι απλώς υψηλή αλλά και ασύμφορη καθώς οι δήμοι, εάν συνεχίσουν να τα θάβουν, θα πληρώνουν «περιβαλλοντικό τέλος» 35 ευρώ/τόνο ενώ θα γλιτώνουν και τη μεταφορά.
Στο μεταξύ, στην Ευρώπη είναι τεράστιες οι ποσότητες σκουπιδιών που γυρίζουν στην οικονομία ως χρήσιμα υλικά (γυαλί, χαρτί, μέταλλα, πλαστικά κ.λπ.) ή υποπροϊόντα (λίπασμα). Στην Ελλάδα, όμως, τέτοια πράγματα δεν γίνονται…
Για ποιους χτυπάει η καμπάνα;
Το ένα από τα τέσσερα σχεδιαζόμενα εργοστάσια καύσης απορριμμάτων το ένα συζητιέται να γίνει στην Χαλυβουργική (τα άλλα σε Κοζάνη, Μεγαλόπολη και Λάρυμνα)
Στις 5 Νοεμβρίου 2020 η «Εφ.Συν.» είχε αποκαλύψει με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα τις εισηγήσεις να χρησιμοποιηθεί το πρώην εργοστάσιο της «Χαλυβουργικής» στην Ελευσίνα για την καύση σκουπιδιών. Για ακόμα μια φορά η Δυτική Αττική προτείνεται να σηκώσει το βάρος, ενώ εδώ (Φυλή-Σχιστό) σχεδιάζονται τεράστιες μονάδες επεξεργασίας.
Με πληροφορίες από το ρεπορτάζ του Άρη Χατζηγεωργίου για την Εφημερίδα των Συντακτών, 6/7.
