Πώς θα τα βγάλει πέρα το Χαϊδάρι με ένα μεγάλο έργο αναπλάσεων 9.000.000 ευρώ στις κεντρικές γειτονιές του;
Ο τίτλος του άρθρου ίσως φαίνεται εκ πρώτης όψεως οξύμωρος, αφού η πόλη έχει τεράστια ανάγκη βελτίωσης των δρόμων, των πεζοδρομίων και των κοινόχρηστων χώρων της. Ωστόσο τέτοιου μεγέθους παρεμβάσεις δεν είναι εξ ορισμού “ευλογία” και εύκολα μπορούν να μεταβληθούν σε εστίες γκρίνιας, ακόμη και σε “πεδία μάχης”. Διότι οι μελέτες δεν αποδεικνύονται πάντοτε εύστοχες και επαρκείς, χώρια τα προβλήματα που καιροφυλακτούν με τους εργολάβους… Αλλά και η απλή αλλαγή συνήθειας σε μερικούς πολίτες προκαλεί αλλεργία.
Όλα αυτά αναδείχτηκαν στην πρόσφατη παρέμβαση της οδού Φαβιέρου. Επίσης στην Πλατεία του Δάσους. Παλιότερα στην οδό Αρεοπόλεως. Κι αν σε περιορισμένης έκτασης έργα, όπως τα προηγούμενα, ανέκυψαν τόσα προβλήματα, πώς θα φτάσουμε ομαλά στο τέλος σε μια πολύ μεγαλύτερη και σύνθετη παρέμβαση, από την Καραϊσκάκη μέχρι τα Κουνέλια; Η οποία μάλιστα -για να έχει ουσία- θα απαιτήσει πιθανότητα σε κάποια σημεία και δραστικότερες αλλαγές, όπως μονοδρομήσεις, πεζοδρομήσεις, διαπλάτυνση πεζοδρομίων κτλ.;
Η λύση είναι ο δημόσιος διάλογος. Τρία πράγματα απαιτούνται: Πραγματική ενημέρωση των δημοτών, διαβούλευση παρατάξεων – φορέων – κατοίκων, ανοικτό πνεύμα από τη διοίκηση του Δήμου. Η συζήτηση να γίνει σε θεσμικό επίπεδο, να αναπτυχθεί στο διαδίκτυο, αλλά και -κυρίως- δρόμο δρόμο στις γειτονιές. (Διάβασε και αυτό: Δημόσια ερωτήματα σε σημαντικά ζητήματα του Χαϊδαρίου, για ένα αξιοπρεπές μέλλον).
Έγινε στο παρελθόν “δημόσια διαβούλευση” και για κάποια από τα έργα που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Αλλά εξαντλήθηκε σε μια τυπική διαδικασία, χωρίς καμία πραγματική προσπάθεια να φτάσει ο λόγος στον πολίτη. Έμοιαζε με υπεκφυγή και εύκολη “ξεπέτα” της υποχρέωσης…
Στην οδό Φαβιέρου, για παράδειγμα, ξεκίνησαν οι εργασίες και μόνο τότε έγινε αντιληπτό από τους περιοίκους πώς επηρεάζεται ο καθένας και έτρεχαν κατόπιν εορτής να διορθώσουν ό,τι δεν πήγαινε καλά. Ήταν τόση η άγνοια του κόσμου, που για μεγάλο διάστημα νόμιζαν ότι θα γίνει μονοδρόμηση και είχαν βγει από τα ρούχα τους! Ας μην ξαναζήσουμε τέτοιες παρωδίες.
Τον Ιανουάριο του 2021, με αφορμή μεγάλη, ανοιχτή διαβούλευση στον Δήμο Νίκαιας για ανάλογο έργο αστικής ανάπλασης σημειώναμε: “Η σύγκριση με “τα δικά μας” είναι απογοητευτική. Στο Χαϊδάρι επίκειται η ανάπλαση της οδού Φαβιέρου και δεν έχει ιδέα κανείς, είτε μαγαζάτορας είτε κάτοικος, τι πρόκειται να φτιαχτεί. Στην Αρεοπόλεως κατασκευάστηκε πεζόδρομος ερήμην των κατοίκων, που αντιδρούν σφοδρά, αλλά κανενός δεν ιδρώνει το αφτί. Ανακοινώνεται ανάπλαση στην πλατεία του Δάσους, μέσα στο πλήρες σκοτάδι… Έχουν οι ηγεσίες της πόλης τόση εμπιστοσύνη στο αλάθητό τους; Ό,τι και να συμβαίνει, η δημόσια διαβούλευση είναι και δημοκρατικά επιβεβλημένη και θεσμικά προβλεπόμενη και χρηστικά απαραίτητη. Ο πολίτης πληρώνει, ο πολίτης χρησιμοποιεί, ο πολίτης δικαιούται τον λόγο.”
Τρία χρόνια μετά από την παρέμβαση αυτή αισθανόμαστε δικαιωμένοι. Η σημερινή δημοτική αρχή, λοιπόν, δεν έχει κανένα λόγο να πάρει το ρίσκο τού “πάμε κι όπου βγει”. Αντίθετα, μετά από όσα συνέβησαν πρόσφατα στα δημόσια έργα στο Χαϊδάρι (που πιστεύουμε ότι είχαν συμβολή στο εκλογικό αποτέλεσμα του Οκτωβρίου) έχει κάθε λόγο να επιδιώξει τη μέγιστη δυνατή συμμετοχή του κόσμου στο έργο “Βιοκλιματικές παρεμβάσεις αναβάθμισης στο κεντρικό Χαϊδάρι”, το οποίο μπήκε σε φάση διαγωνιστικής διαδικασίας.
Είναι μεγάλη και επίπονη δουλειά. Ας ξεκινήσει καταγραφή των προβλημάτων, αναγκών και απόψεων γειτονιά γειτονιά, όσο είναι καιρός…
