Όρος Αιγάλεω: Το σπήλαιο του γέροντα Αιμιλιανού, ηγούμενου της Μονής Σίμωνος Πέτρας
ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΑΙΓΑΛΕΩ
Πριν από λίγες ημέρες επικοινώνησε μαζί μου μία μοναχή από τη γυναικεία μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στα Ορμύλια Χαλκιδικής και ζήτησε τη βοήθειά μου για τον εντοπισμό ενός σπηλαίου στο όρος Αιγάλεω, το οποίο αποτέλεσε για αρκετά χρόνια, κατά την δεκαετία του 1950, σύμφωνα με τις αφηγήσεις του ίδιου, το καταφύγιο απομόνωσης και περισυλλογής του νεαρού Αλέξανδρου Βαφείδη, κατοπινού Γέροντα Αιμιλιανού, καθηγούμενου από το 1973 και επί 27 επόμενα χρόνια της μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους.
Ο Γέρων Αιμιλιανός, επιφανής θεολόγος, γεννήθηκε το 1934 στη Νίκαια και κατά την διάρκεια των γυμνασιακών του κι ύστερα των φοιτητικών του χρόνων, πριν καρεί μοναχός, ανέβαινε, όπως έλεγε, συχνά στο βουνό γιατί του άρεσε η φύση, το βουνό, η θάλασσα, το αγνάντεμα του ορίζοντα.
Σύμφωνα με τα λόγια του, που μου μετέφερε η μοναχή, ο Γέροντας δεν είχε αγαπήσει τίποτε άλλο στον κόσμο εκτός από το Θεό, τα βουνά και τη θάλασσα, τα “λαμπρὰ ἐκμαγεῖα τοῦ θείου κάλλους” όπως τα αποκαλούσε. Είχε βρει στο όρος Αιγάλεω μία σπηλιά, κοντά στην κορυφή, όπου, με κοπιαστική πορεία, ανέβαινε και κάθονταν ώρες πολλές ατενίζοντας τον ορίζοντα:
“Ἐκεῖ ἔβλεπα τὸν Θεό, ἐκεῖ χαιρόμουν τοὺς ἀτέρμονες ὁρίζοντες, ἐκεῖ θαύμαζα τὰ μεγαλεῖα τῆς φύσεως, ἐκεῖ ἔβρισκα μέσα στὶς λαίλαπες ἀλλὰ καὶ στὸν κόπον καὶ στὸ μόχθον τὸν Θεόν. Ἐκεῖ ὁ Θεὸς μοῦ μιλοῦσε πιὸ εὔκολα, ἐκεῖ ὁ Θεὸς ἦταν πάντοτε πολὺ παραστατικός”, αφηγείτο ο Γέροντας ακόμη και στα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Μου ζητήθηκε λοιπόν η συνδρομή μου για τον εντοπισμό του σπηλαίου και για τη διαδρομή που ακολουθούσε ο Γέροντας για να φθάσει μέχρις εκεί ξεκινώντας από τον τότε μικρό προσφυγικό δήμο της Νίκαιας, προκειμένου να χρησιμεύσει στην συγγραφή της βιογραφίας του.
Από τις περιγραφές που μου έδωσε η μοναχή, όπως τις είχε ακούσει από τις αφηγήσεις του Γέροντα, κατάλαβα ότι επρόκειτο για το που έχει ονομαστεί “του τρωγλοδύτη”. Ο ζωγραφισμένος στο εσωτερικό του κόκκινος σταυρός είναι η μαρτυρία της εκεί παρουσίας του.
Μακάρι να γνωρίζαμε και άλλες ιστορίες για τα σπήλαια του βουνού που έτσι σα να ζωντανεύουν και να μας αφηγούνται τα όσα είδαν και άκουσαν στα περάσματα του χρόνου.