Ο σεφ Γιάννης Μπαξεβάνης “ανοίγει” τα ψυγεία μεγάλων ελληνικών ξενοδοχείων και καυτηριάζει

Στη φράση αυτή συνοψίζει ο Γιάννης Μπαξεβάνης, Χαϊδαριώτης σεφ διεθνούς φήμης, το μανιφέστο του για την χρήση ελληνικών προϊόντων από τα μεγάλα ελληνικά ξενοδοχεία. Σε μια εποχή αλματώδους ανάπτυξης του τουρισμού μας είναι κομβικής σημασίας για την ελληνική οικονομία η κατανάλωση τροφίμων εγχώριας παραγωγής. Είναι κάτι που ζητά άλλωστε και η πλειοψηφία των επισκεπτών μας, που γνωρίζουν την ποιοτική διαφορά του ελληνικού φαγητού.

Ο Γιάννης Μπαξεβάνης, υπεύθυνος κουζίνας σε μεγάλα ξενοδοχεία και εστιατόρια, ακούραστα αρθρογραφεί για την ανάγκη αυτή εδώ και χρόνια.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι πολύ αποκαλυπτικό για όσα περιέχονται στα ψυγεία ξενοδοχειακών μονάδων. Ο σεφ σχολιάζει με καυστικό τρόπο τις επιλογές συναδέλφων του και ιδιοκτητών ξενοδοχείων.

Μιλάω πρόσφατα με τον σεφ, τον διευθυντή τροφίμων και ποτών και τον ιδιοκτήτη ενός ακριβού ξενοδοχείου, χωρητικότητας 500 ατόμων. Στις ιδέες μου τους βρίσκω απολύτως σύμφωνους: και αυτοί σκέπτονται το ίδιο και προσπαθούν να βοηθήσουν την χρεοκοπημένη χώρα μας, τους γύρω μας και να μην φεύγουν τα λεφτά στο εξωτερικό κτλ…

Περνάω ένα πρωινό στην αποθήκη του ξενοδοχείου. Φορτηγά το ένα μετά το άλλο ξεφορτώνουν τρόφιμα. Δεκάδες, εκατοντάδες κιλά τα τρόφιμα που μπαίνουν καθημερινά μέσα στο ξενοδοχείο και παρατηρώ την προσέλευση των προϊόντων. Με μία απόκλιση 10%-15% συμβαίνει το ίδιο -ας μην έχουμε αυταπάτες- σε όλα τα ξενοδοχεία της χώρας, είτε είναι φτηνά, είτε είναι ακριβά: Τα φτηνά ψωνίζουν φτηνά εισαγόμενα, τα ακριβά ακριβότερα εισαγόμενα.

– Έτσι λοιπόν, στο ξενοδοχείο αυτό, φτάνει το φορτηγό κατάψυξη και κατεβάζει ψάρια, κρέατα, λαχανικά και φρούτα: 100% εισαγόμενα.

– Τα γαλακτοκομικά έρχονται μόλις μετά: 80% ξένα. Φτηνιάρικα τυριά, γκούντα, έμμενταλ, τσένταρ και -δήθεν καλά και επομένως ακριβά- μπλε, μπρι, καμενμπέρ, σεβρ, παρμεζάνα, μοτζαρέλα,… Ευτυχώς η φέτα είναι ελληνική αλλά το γιαούρτι γερμανικό «auf griechische Art”(!!!)». Υπήρχε επίσης ένα κεφάλι κασέρι (δείγμα δηλαδή) και ένα κεφάλι (κακή) γραβιέρα Κρήτης.

– Έπειτα, ήρθαν κατεψυγμένα ψωμιά και κρουασάν, 100% γαλλικά, προψημένα αλλά παίρνουν και 2 καρβέλια από τον φούρναρη, για να δείξουν ότι έχουν ελληνική γωνία.

– Τα λαχανικά και φρούτα, ευτυχώς, κατά 70% ελληνικά. Δεν λείπουν όμως τα ακριβά, δήθεν πολυτελείας, φραμπουάζ, μπλούμπερι και λοιπά φρούτα του δάσους, ανανάδες, μάγκο, παπάγιες, αλλά και αρωματικά εισαγωγής: δυόσμο, βασιλικό, σπανάκι μπέιμπι, μίνι ρόκα, αβοκάντο, πράσινα λεμόνια… Οι μισές ντομάτες ήταν Ιταλίας (στην Ελλάδα , Αύγουστο μήνα…) γιατί είχαν ωραίο σχήμα και χρώμα και τις βάζουν σε πλατό με μοτζαρέλα. Αυτό μας αποδείχνει ότι το ξενοδοχείο έχει την ευχέρεια να αγοράσει και ακριβότερα προϊόντα.

– Έρχεται η μπακαλική. Εκεί, καταστροφή: 80% εισαγωγής, όλα ξένα, όσπρια, ντοματάκια, το μέλι, τα δημητριακά, το πλιγούρι, τα ζυμαρικά, οι κονσέρβες, τα σπορέλαια, ακόμα και η ρίγανη είναι Αλβανίας. Το θαλασσινό αλάτι Ιταλίας, τα γάλατα μακράς διαρκείας, οι κρέμες … Το ελαιόλαδο και τα αλεύρια ευτυχώς ελληνικά.

– Τα ποτά, 50%- 50%: Ελληνικά και ξένα κρασιά, ελληνικά και ιταλικά νερά (να είμαστε δήθεν…), αναψυκτικά ξένα ή ξένων συμφερόντων, μπύρες ελληνικές, αλλά και πολλές ξένες.

– Φτάνουν τα φρέσκα κρέατα για το αλά καρτ εστιατόριο: 80%- 90% εισαγωγής. Σταμάτησαν ένα καλό ελληνικό χοιρινό που βρήκαμε στα 5€/ κιλό γιατί ήταν ακριβό και αγοράζουν τώρα ένα Ολλανδίας με 3,5€/ κιλό, επειδή είναι φτηνό. Κόψανε επίσης το αρνάκι ελληνικό πεντανόστιμο, αν και σε καλή τιμή, δεν κατάλαβα τον λόγο (ίσως δεν βολεύει στο κόψιμο). Τα κοτόπουλα ελληνικά, ευτυχώς, τα κοκοράκια όμως Ιταλίας και ακριβότατα κρέατα: μοσχάρια Πικάνια- μπιφτέκια Φιορεντίνα, αμερικάνικο ριμπαί- φιλέτα σούπερ και αρνάκι… γαλλικής κοπής.

– Ήρθαν τα φρέσκια ψάρια ελληνικής ιχθυοτροφίας, αλλά δεν έλειπε ο σολομός εισαγωγής (αναρωτιέμαι πώς μπορέσαμε και ζούσαμε τόσες αιώνες χωρίς σολομό;) και δεν έλειπαν οι σαρδελίτσες, ο γαύρος και τα μύδια καταψυγμένα και εισαγωγής. 80% λοιπόν τα φρέσκα ελληνικά.

– Έφτασαν τα είδη ζαχαροπλαστικής: 100% εισαγωγής.

– Έφτασαν οι πατάτες: εισαγωγής κι αυτές, γιατί είναι φτηνές! Δεν λείπουν όμως και οι ακριβές καταψυγμένες εισαγωγής.

– Να και το καλό ψωμί για τα παιδικά χάμπουργκερ! Και για τα χοτ- ντογκ. Υπάρχει επίσης το μαύρο ψωμί για πιο υγιεινό χάμπουργκερ: είναι αμερικάνικο, ακριβό και πολύ μοδάτο. Απαραίτητα επίσης τα αμερικάνικα κουλούρια και ντόνατς. Και το ψωμί του τοστ;Εδώ μιλάει η ποιότητα, όλα με την αμερικάνικη σημαία να βγάζει το μάτι, ήρθε μάλιστα ο υπεύθυνος να μου τα δείξει περήφανος. Να και το ψωμί χωρίς γλουτένη… Απορώ πόσο φρέσκο και πόσο υγιεινό μπορεί να είναι με τόσα συντηρητικά για να ταξιδέψει από τόσο μακριά… αλλά δεν περιέχει γλουτένη!

ΚΑΙ αναρωτιέμαι: πόσα απ’ αυτά έπρεπε να είναι ελληνικά;

Γιατί πρέπει να είμαστε μόνο νεροκουβαλητές;

Όταν στο σπίτι βγάζεις 1.000€ και χαλάς 1.200€ στις αγορές, μια μέρα θα έρθει που θα σου πάρουν το σπίτι. Το ίδιο συμβαίνει και με την μικρή Ελλάδα μας: όταν από τα λεφτά που μπαίνουν στην χώρα από τον τουρισμό, το μεγαλύτερο μέρος πάει στα τρόφιμα πάλι πίσω στο εξωτερικό, όταν τα αεροπλάνα που τα κουβαλάνε είναι ξένα, όταν τα αεροδρόμια είναι (πλέον) ξένα, όταν τα καράβια και το λιμάνι είναι ξένα, όταν οι ξένοι τουρ οπερέιτορ πιέζουν τους ξενοδόχους για πάντα χαμηλότερες τιμές, όταν τα τουριστικά φτάνουν κοντέινερ από την Κίνα, όταν τα χρυσαφικά είναι ιταλικά, τι μένει όντως στην Ελλάδα από το τουρισμό που είναι η κινητήρια δύναμη της ελληνικής οικονομίας;;;

Μα, επιτέλους, η κάθε κυβέρνηση πρέπει να κάνει πλύση εγκεφάλου στον νεοέλληνα και παλιό Έλληνα με κάθε τρόπο, διαφημίσεις, εκπαίδευση στα σχολεία, κτλ. για τα ελληνικά προϊόντα αλλά και για το πραγματικό υγιεινό φαγητό.

Θυμάμαι εκείνη την πολύ πετυχημένη διαφήμιση του Παπακωνσταντίνου πριν πολλά χρόνια, ο Επιμένων Ελληνικά.

https://www.youtube.com/watch?v=il1cGcpEhlU

Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη για την χώρα.