“Ο παππούς μου δώρησε το οικόπεδο του Χριστοδούλειου Ορφανοτροφείου στην Κατοχή!”
“Ο παππούς μου δώρησε το οικόπεδο του Χριστοδούλειου Ορφανοτροφείου και… δεν ήταν βοσκός!”. Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου βρισκόταν ο κ. Νικόλαος Λαγογιάννης, ο οποίος, διαβάζοντας στην εφημερίδα μας την ιστορία του Ιδρύματος, είδε ότι ο δωρητής του οικοπέδου αναφερόταν σαν βοσκός. Σήκωσε λοιπόν το ακουστικό και μας έδωσε τις σωστές πληροφορίες για ένα από τα κορυφαία φιλανθρωπικά ιδρύματα της Αθήνας”.
Στο δημοσίευμά μας «Μια φωλιά αγάπης για παιδιά, δίπλα μας. Το Χριστοδούλειο Ορφανοτροφείο προσφέρει αθόρυβα ανεκτίμητο κοινωνικό έργο» είχαμε γράψει ότι το Ίδρυμα έκανε τα πρώτα του βήματα στο Αιγάλεω, όταν στα χρόνια της Κατοχής ο φωτισμένος ιερέας Απόστολος Χριστοδούλου, με τη βοήθεια ενοριτισσών του, θέλησε να περιθάλψει στο σπίτι του κορίτσια που βασανίζονταν από την ορφάνια και την πείνα. Επειδή πολύ γρήγορα αυξήθηκε ο αριθμός των παιδιών, ο π. Απόστολος αναζήτησε νέα στέγη, την οποία βρήκε στο Χαϊδάρι, όπου κάποιος βοσκός με το όνομα Κατρανίδης, του δώρησε 2,5 στρέμματα για να χτίσει νέους ξενώνες για τα παιδιά.
Ο κ. Λαγογιάννης, λοιπόν, πρώην διευθυντής του 7ου Δημοτικού Σχολείου Χαϊδαρίου και διεθνής διαιτητής ΦΙΦΑ, μάς πληροφόρησε ότι ο δωρητής ονομαζόταν Ιωάννης Κατρανίδης και ήταν λυκειάρχης στον Πειραιά. Ήρθε στην Ελλάδα από τη Σινώπη του Πόντου το 1890, μέσω Οδησσού, μαζί με τη σύζυγό του Ευθαλία. Ίδρυσε το πρώτο ιδιωτικό σχολείο στα Καμίνια του Πειραιά, όπου και κατοικούσε. Σταδιακά ίδρυσε ακόμη τέσσερα σχολεία.
Γνώριζε τον π. Απόστολο Χριστοδούλου και εκτίμησε πολύ την προσπάθειά του να βοηθήσει τα παιδιά τού πολέμου. Έτσι, ο παππούς πια Ι. Κατρανίδης και η σύζυγός του αποφάσισαν να δωρίσουν στον ιερέα ένα μεγάλο οικόπεδο, που είχαν αγοράσει παλιότερα στο Χαϊδάρι, ώστε να στεγάσει το Ίδρυμα. Την ημέρα των υπογραφών τής δωρεάς, κάλεσαν όλα τα παιδιά τους, σύνολο 8, στο συμβολαιογραφείο Κουρκουλάκου, στον Πειραιά, για να υπογράψουν και αυτά.
Παππούδες, παιδιά και εγγόνια ήταν 15 άτομα. Έτυχαν ακριβώς την ημέρα του μεγάλου βομβαρδισμού του Πειραιά από τους Άγγλους, 11 Ιανουαρίου 1944. Στόχος της συμμαχικής αεροπορίας ήταν οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Αλλά ο βομβαρδισμός ξεπέρασε κάθε λογικό όριο. Ήταν αδικαιολόγητα ολοκληρωτικός και τυφλός. Η πόλη έγινε στάχτη και σκοτώθηκαν 5.500 Πειραιώτες και μόνο 8 Γερμανοί. Ο Πειραιάς σαρώθηκε από τρία διαδοχικά κύματα βομβαρδιστικών και έκανε πολλά χρόνια να ορθοποδήσει. “Παρόλο που οι βόμβες έσκαγαν γύρω μας, κανένας από την οικογένειά μας δεν έπαθε τίποτα. Σαν πιστοί χριστιανοί, οι γονείς μας το θεώρησαν θαύμα της Παναγίας, στην οποία οι παππούδες είχαν χαρίσει το κτήμα στο Χαϊδάρι”, θυμάται ο κ. Λαγογιάννης που, μικρό παιδάκι τότε, είχε βρεθεί με τους γονείς του στον Πειραιά εκείνη την ημέρα.
Ο κ. Λαγογιάννης θυμάται ακόμη ότι ένα μέλος της οικογένειας, ο Δημήτρης Κατρανίδης, αριστερών φρονημάτων, κρύφτηκε έναν ολόκληρο χρόνο στο Χριστοδούλειο Ίδρυμα στο Χαϊδάρι από τον π. Απόστολο, μετά τα Δεκεμβριανά του 1944.
Την μαρτυρία αυτή έδωσε στο “Χαϊδάρι Σήμερα” ο κ. Ν. Λαγογιάννης τον Ιανουάριο του 2013.
