Ο διασώστης του ΕΚΑΒ που σακατεύτηκε σε μια μοιραία βάρδια, έχει ένα πικρό παράπονο…

“Η γραμμή μεταξύ του είμαι όρθιος, ζωντανός και του έχασα τη ζωή μου ή με έχει αφήσει εγκεφαλικά νεκρό είναι πολύ λεπτή”, λέει ο άτυχος πρωταγωνιστής μιας συγκλονιστικής υπόθεσης, Παναγιώτης Φούντας. Μιλάει στο “Χαϊδάρι Σήμερα” για τη μοιραία βάρδια του σε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, που σημάδεψε τη ζωή του.

Το έργο του διασώστη είναι ιερό, όσο και ο άνθρωπος που το επιτελεί, προσφέροντας το πρώτο και κρίσιμο χέρι βοήθειας στον συνάνθρωπο που κινδυνεύει. Κι όμως, ένας 42χρονος διασώστης έπεσε κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στη Σαλαμίνα θύμα μιας αδικαιολόγητης και σοκαριστικά βίαιης επίθεσης από τον ίδιο τον περιθαλπόμενο. Και μετά, επί 6 ολόκληρους μήνες παλεύει για να ξεπεράσει τα βαριά τραύματά του, σωματικά και ψυχικά. Το χειρότερο είναι ότι τώρα αντιμετωπίζει και την ψυχική φθορά από μια ακατανότητη εισήγηση της εισαγγελικής αρχής για την περίπτωσή του.

Όταν τον περασμένο Ιούλιο αναδημοσιεύσαμε τη δραματική ανάρτηση του Παναγιώτη Φούντα, με αφορμή ένα σοβαρό χειρουργείο στο Αττικόν, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι είναι Χαϊδαριώτης, ένας δικός μας άνθρωπος με σημαντική προσφορά σε διάφορους κοινωνικούς χώρους στην πόλη μας. Τον συνάντησα για να μιλήσει στο “Χαϊδάρι Σήμερα” σχετικά την απίστευτη περιπέτειά του, πρωτοφανή στα χρονικά του ΕΚΑΒ σε βιαιότητα και μένος, αλλά η επαφή μας συνέπεσε με μια εξέλιξη που τον έχει θλίψει βαθιά.

Κάθεται απέναντί μου ένας νέος άνθρωπος, οικογενειάρχης με δύο παιδιά, που δεν μπορεί να κουνήσει σωστά τα χέρια του. Ούτε καν για να σηκώσει το φλιτζάνι τού καφέ ή για να φορέσει το μπουφάν του. Ναι, τα χέρια που άπλωσε για να βοηθήσει, το “εργαλείο” της δουλειάς του, όπως λέει ο ίδιος, είναι τσακισμένα. Έχει πολύ άγχος για το μέλλον του, καθώς οι γιατροί δεν του εγγυώνται ακόμη την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του. Είναι όμως και πολύ στενοχωρημένος. Πιο σωστά, πικραμένος, με έντονο αίσθημα αδικίας. Διότι μόλις έλαβε την είδηση ότι αντιεισαγγελέας του Πειραιά εισηγήθηκε την μετατροπή της κατηγορίας για τον θύτη του από βαριά σκοπούμενη βλάβη (κακουργηματικού χαρακτήρα) σε απλή βλάβη, δηλαδή πλημμέλημα. Η υπόθεση θα κριθεί στο Τριμελές. Σημειώνουμε ότι ο κατηγορούμενος έχει κάνει μέχρι τώρα δύο αιτήσεις αποφυλάκισης, που έχουν απορριφθεί.

Η μετατροπή του κατηγορητηρίου θεωρείται από τον κ. Φούντα “αδιανόητη, ανυπόστατη, ηθικό πλήγμα. Έκλαψα γι’ αυτό”. Τονίζει ότι η προανάκριση δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη και ότι η πρόταση του αντιεισαγγελέα ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. “Το “βαριά και σκοπούμενη” βλάβη, που αποδόθηκε ομόφωνα από ανακριτή και εισαγγελέα αμέσως μετά την βιαιοπραγία, προέρχεται από πολύ συγκεκριμένα στοιχεία της δικογραφίας”, τονίζει ο κ. Φούντας. “Πώς η αντιεισαγγελέας εκτίμησε την πραγματική κατάσταση της υγείας μου; Γιατί προσπέρασε τα πραγματικά περιστατικά, που επιβεβαιώνουν αυτόπτες μάρτυρες που προσήλθαν αυτοβούλως και τους οποίους δεν έχει δει;”, αναρωτιέται.

Αξίζει όμως να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, όπως μας τα διηγείται ο ίδιος:

“Το απόγευμα της Κυριακής 15 Μαΐου είχα 24ωρη βάρδια στη Σαλαμίνα. Μας ειδοποίησε η Αστυνομία για άτομο στο έδαφος υπό την επήρεια μέθης σε κεντρικό σημείο, οδός Αιαντείου κι ενώ είχε ήδη φτάσει περιπολικό της Αστυνομίας. Ξάπλωσα τον άνθρωπο σε πλάγια θέση στο ασθενοφόρο, όπως επιβάλλεται στη μέθη. Aφού τον τοποθετήσαμε στο φορείο για να μεταφερθεί στο Κέντρο Υγείας Σαλαμίνας, μου είπε ότι θέλει να κάνει εμετό και όταν τον πλησίασα για να τον βοηθήσω, δέχτηκα χαστούκι και κατόπιν τράβηγμα στα μαλλιά, ενώ άρχισε να μου χτυπάει με δύναμη το κεφάλι σε τοίχο που βρισκόταν δίπλα μου.

Δυστυχώς είχε ήδη απομακρυνθεί το περιπολικό της Αστυνομίας. Αν και προσπάθησα με τα χέρια μου να καλύψω το πρόσωπό μου, δέχτηκα δυνατά χτυπήματα με το γόνατό του στην κοιλιά και στο διάφραγμα, γεγονός που μου προκάλεσε πρόβλημα στην αναπνοή. Παράλληλα, συνέχισε να με χτυπάει με μένος σε όλο το σώμα με μπουνιές και κλωτσιές, εκστομίζοντας και απειλές κατά της ζωής μου.

Αν και προσπάθησαν κάποιοι να με απομακρύνουν από το σημείο αυτό και με έκρυψαν πίσω από σταθμευμένο όχημα, ο κατηγορούμενος συνέχισε να με καταδιώκει κι αφού με έριξε στο έδαφος με κλωτσιές μου έσπασε και τα δύο χέρια. Το αριστερό στον καρπό. Το δεξιό υπέστη τρία συντριπτικά κατάγματα στο βραχιόνιο και βαρύ εξάρθρωμα ώμου, με σπάσιμο οστού και εκεί (λείπει ακόμη ένα κομμάτι). Έσπασαν δόντια μου από τα χτυπήματα στο κεφάλι. Ξέφυγα για τρίτη φορά και με σπασμένα χέρια χτυπούσα τα παράθυρα αυτοκινήτων για να με βοηθήσουν. Με έβλεπαν σε αυτή την κατάσταση, γεμάτο αίματα στο πρόσωπο και τρόμαζαν. Έφευγαν. Ευτυχώς δύο νέα παιδιά άνοιξαν την πόρτα του αυτοκινήτου τους και με φυγαδεύσανε. Γλίτωσα. Είμαι σίγουρος ότι αν με ξανάπιανε θα με σκότωνε.“

Από εκείνη την ώρα ξεκίνησε για τον ίδιο και την οικογένειά του ένας Γολγοθάς. Η σύζυγός του, Κατερίνα Καγκιούζη, ειδοποιήθηκε για το τραγικό συμβάν και ότι ο Παναγιώτης μεταφέρεται στο Αττικόν. Τον περίμενε εκεί με τρομερή αγωνία που ο καθένας μπορεί να καταλάβει. Ξεκίνησε μια περιπέτεια χειρουργείων, θεραπειών και φυσικοθεραπειών. Έτρωγε με το καλαμάκι λόγω των χτυπημάτων στο πρόσωπο. Στο δεξιό χέρι έγινε πολύωρη επέμβαση με δύο λάμες και δεκάδες καρφιά (βλέπε φωτό), ενώ δυστυχώς ένα κομμάτι οστού αποσπάστηκε από τον δεξιό ώμο. Πρόκειται για σπάνιο και δύσκολο κάταγμα και μάλλον θα απαιτήσει νέο λεπτό χειρουργείο για οστεοσύνθεση, χωρίς εγγγύηση επιτυχίας, όπως του λένε οι γιατροί, πράγμα πολύ σοβαρό φυσικά για έναν νέο άνθρωπο με τόσες υποχρεώσεις. Εν τω μεταξύ λόγω της ακινητοποίησής του, όλα στην οικογένεια πήγαν πίσω. Ο μεγαλύτερος γιος παρακολουθείται από παιδοψυχολόγο.

“Δεν είναι βαριά βλάβη όσα μου έκανε; Δεν είναι σκοπούμενη, αφού με κυνηγούσε τόση ώρα και με κακοκοποιούσε ανήμπορο σε διαφορετικές φάσεις;”, αναρωτιέται.

Ο κ. Παναγιώτης Φούντας εργάζεται 13 χρόνια στο ΕΚΑΒ, με επαίνους από πολίτες, χωρίς κανένα πειθαρχικό και καμία ΕΔΕ. Ως διασώστης πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις και συμμετείχε σε ειδικά σεμινάρια για το κοινό. Στην περιπέτειά του έχει την ηθική στήριξη του υπουργού Υγείας, Θανάση Πλεύρη, όπως και του διοικητή του ΕΚΑΒ, Νικόλαου Παπαευσταθίου. Αγωνίζεται για την αποκατάσταση της υγείας του και θέλει να ξαναγυρίσει στη δουλειά του, την οποία αγαπάει με πάθος. Όνειρό του οι αεροδιακομιδές. Ωστόσο, μέσα στα τόσα σοβαρά προβλήματά του, προστέθηκε ένα ακόμη: Παρόλο που σακατεύτηκε ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει έναν συνάνθρωπο, τώρα του λένε ότι δεν έγινε και τίποτε σπουδαίο, κάτι σαν μια σφαλιαρίτσα έφαγε, βρε αδερφέ… Τελικά, μήπως δεν είναι και τόσο ιερό το έργο του διασώστη;

Μενέλαος Χρόνης