“Νέο άλλοθι ψάχνει η διοίκηση Β. Ντηνιακού για τη τσιμεντοποίηση της πλατείας του Δάσους!”
Του Χρήστου Δρούγκα*
Αφού πήρε όψη η καταστροφική ανάπλαση της πλατείας του Δάσους και φάνηκε πως δεν αφήνει χώρο για τα τραπεζάκια των φημισμένων της καφέ, η διοίκηση του Δήμου βγήκε να πει πως οραματίζεται μέσα από αυτή να δώσει μία άλλη διάσταση στον όρο “take away”.
Και έτσι, οι νέες τσιμεντένιες κερκίδες που κατασκευάστηκαν στους ελευθέρους της χώρους, που χρησιμοποιούσαν οι καταστηματάρχες και έπαιζαν ανέμελα τα μικρά παιδιά, θα χρησιμοποιούνται από τους δημότες για να πίνουν τον “take away” καφέ τους, στο κέντρο της πλατείας.
Τόσο απλά!
Γιατί αποκάλυψαν, όμως, τόσο αργά τον οραματισμό τους;
Γιατί δεν είπαν από την αρχή την αλήθεια για να γνωρίζουν οι δημότες και οι μαγαζάτορες τι τους περιμένει;
Άλλωστε, η φράση “take away” και επιχειρηματικότητα έδειξε από την αρχή των σχεδιασμών της παρούσας διοίκησης να μη συνάδει στις βλέψεις της, για αυτό και φάνηκε «ασυνάρτητη» με την πολιτική της, όταν επανήλθε σε δημόσιο διάλογο.
Είναι έτσι, όμως;
Να θυμίσω εδώ άλλο ένα δηλωμένο “μεγάλο όραμα” της διοίκησης Βαγγέλη Ντηνιακού που ήταν η μεταφορά της Δημοτικής Βιβλιοθήκης από τον χώρο που στεγάστηκε (Αίθριο) σε άλλο κτήριο, σε εύθετο χρόνο, λόγω ακαταλληλότητας του παρόντος και στην θέση της να γίνει και πάλι καφέ.
Αυτό δεν έγινε ποτέ. Όπως, ποτέ δεν σκέφτηκε το ενδεχόμενο να φτιαχτεί εκεί ένας μικρός χώρος μόνο για take away, ώστε να δοθεί αέρας στη σωστή ανάπτυξη της Βιβλιοθήκης προς όφελος της νεολαίας και της επιχειρηματικότητας.
H διοίκηση Βαγγέλη Ντηνιακού, τότε, στάθηκε άκαμπτη στο αφήγημα: «Ή καφέ να κάθεται ο κόσμος, ή τίποτα».
Τι ενοχλούσε άραγε να εκτελεστεί ο οραματισμός της κάπου στη μέση, και να υπάρχει όφελος και στην αυτομόρφωση των παιδιών και στην επιχειρηματικότητα;
Μήπως γιατί δεν εξυπηρετούνταν δικά της οφέλη;
Το σκεπτικό του take away της πλατείας του Δάσους φαίνεται πως στήθηκε “αιφνιδιαστικά” πάνω σε αυτά, για να μην ανατραπούν οι νέοι οραματισμοί της Διοίκησης που ακούν στο όνομα «Θεαθήναι».
Και έτσι, φάνηκε πως με όλα τα παραπάνω υπήρχε απόλυτη συνάρτηση. Η διοίκηση έκαψε στον βωμό των δικών της συμφερόντων 2 «οράματα» για να οδηγηθεί σε ένα και «καλό»
Άλλωστε, την ώρα που κλείνουν τα καταστήματα της πλατείας του Δάσους -με δική της υπαιτιότητα- το θέμα της κατασκευής μιας νέας καφετέριας για το/στο «Θεαθήναι» μόνο άνθιση της επιχειρηματικότητας για την πόλη θα μπορούσε να φέρει.
Έτσι δεν είναι;
Η «υπαιτιότητα» καλύφθηκε από την βιοκλιματική ανάπλαση που θα παρέχει η νέα πλατεία του Δάσους για να προσαρμόζεται αρμονικά με το φυσικό περιβάλλον, οπότε και η «γκρίνια» μπροστά στην πράσινη πολιτική, πρέπει να σταματήσει.
Ποιος θα πάει κόντρα στα σχέδια για το κλίμα;
Στα νέα σχέδια της διοίκησης για το «Θεαθήναι» όμως πήγαν πολλοί. Ή καλύτερα οι περισσότεροι.
Το δημοτικό συμβούλιο της πόλης αρνήθηκε να προσυπογράψει ένα ακόμα όραμα χωρίς πρόταση, χωρίς σχεδιασμό ακόμα και χωρίς τις απαιτούμενες μελέτες που ποτέ δεν έγιναν, και έτσι δεν της χαρίστηκε και το ανάλογο πολιτικό άλλοθι.
Γιατί αυτό αναζητούσε ο Δήμαρχος της πόλης. Πολιτικό άλλοθι σε ένα ακόμη άναρχο του λάθος.
Αλλιώς, θα χρησιμοποιούσε ξανά τις γνωστές του μεθόδους μέσα από την εργαλειοποίηση των επιτροπών του Δήμου και το «όραμά» του θα περνούσε.
Όσο και αν ωρύεται σήμερα πως η πλειοψηφία πάει κόντρα στο συμφέρον αυτού του τόπου, λέει ξανά την μισή αλήθεια. Γιατί η διοίκηση Β. Ντηνιακού ποτέ δεν είχε σχέδιο για την πόλη και τους πολίτες της, είχε μόνο τους δικούς της σχεδιασμούς που προέκυπταν μέσα από τις δικές της εμμονές.
Ποτέ δεν ήταν απλά «πολιτικά ασυνάρτητη», απλώς οι αντιφάσεις της πάντα συναρτούσαν αυθαίρετα γεγονότα και καταστάσεις για δικό της όφελος, μέσω του χάους.
Από τα παραπάνω, ακόμα και ο πιο καλόπιστος δημότης μπορεί να το καταλάβει. Όπως και το ότι κρίνονται πλέον επικίνδυνοι για το δημόσιο συμφέρον και πρέπει να φύγουν!
*Ο Χρήστος Δρούγκας είναι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με τον συνδυασμό «Ώρα Χαϊδάρι» έχοντας διατελέσει πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου και της Δημοτικής Επιχείρησης του Δήμου Χαϊδαρίου.
