Ήρωες στα αζήτητα: Τελέστηκε το μνημόσυνο των εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς στον Διομήδειο Κήπο
Την επέτειο των 80 ετών από την εκτέλεση ηρώων της Αντίστασης σε μια ρεματιά του Διομήδειου Κήπου, τίμησαν σήμερα ολιγάριθμοι μνήμονες*.
Μια ομάδα 59 αγωνιστών, κρατούμενων στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου (μεταξύ τους και ένας συνεργάτης των Γερμανών) θανατώθηκαν από τους κατακτητές στις 8 Σεπτέμβρη του 1944, μόλις ένα μήνα πριν την απελευθέρωση. Μεταξύ τους και η Λέλα Καραγιάννη, η “Μπουμπουλίνα τής Κατοχής”.
Στο σημερινό μνημόσυνο, το οποίο διοργάνωσε το Σωματείο Συγγενών Εκτελεσθέντων “Η Μνήμη” με τη βοήθεια της διοίκησης του Διομήδειου Κήπου, παραβρέθηκαν:
– Από τον Δήμο Χαϊδαρίου οι αντιδήμαρχοι Κατερίνα Βελέντζα, Θερμού Ελένη και Ναουάφ Δαουάχερ.
– Από τον Δήμο Αιγάλεω ο αντιδήμαρχος Μπογράκος Δημήτριος.
– Οι δημοτικοί σύμβουλοι του Δήμου Χαϊδαρίου, Πανόπουλος Άρης και Χρήστος Νικολάου.
– Εκπρόσωποι του Πατριωτικού Σωματείου ” Η Μνήμη” καθώς και του Συλλόγου “Λέλας Καραγιάννη”.
– Ο ηθοποιός Θωμάς Κινδύνης που ανέγνωσε το κείμενο της αντιστασιακής δράσης των εκτελεσθέντων.
– Υπηρεσιακοί παράγοντες του Βοτανικού κήπου Ι. & Α. Ν. Διομήδους.
– Πολίτες που παρευρέθηκαν για να τιμήσουν την μνήμη των πεσόντων.
(* Κατά τα άλλα, τα πατριωτιλίκια και οι μεγαλοστομίες για το μεγαλείο του έθνους, καλά κρατούν… Η θυσία της Λέλας Καραγιάννη και των άλλων αγωνιστών, που ο καθένας κρύβει συγκλονιστικές ιστορίες αυτάρνησης, έχει σχεδόν ξεχαστεί. Πριν από 6 χρόνια το Χαϊδάρι Σήμερα σημείωνε:
Ήρωες στα “αζήτητα”
“Η Λέλα Καραγιάννη, αμέσως μετά τον πόλεμο, τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το Βραβείο Αρετής και Αυτοθυσίας. Ωστόσο η θυσία τής ίδιας και των άλλων 58 του Χαϊδαρίου έπεσε στη λήθη. Το Μνημείο που βλέπει κανείς στον Διομήδειο Κήπο ανεγέρθηκε με δαπάνες των συγγενών των θυμάτων και όχι του ελληνικού κράτους. Επί δεκαετίες, τα μόνα στεφάνια που κατατίθονταν κάθε 8 Σεπτέμβρη στον τόπο τής θυσίας ήταν επίσης των συγγενών και εκπροσώπων του Πανεπιστημίου της Αθήνας, ίδρυμα του οποίου είναι ο Διομήδειος Κήπος. Καθώς ένας – ένας, αδέλφια και παιδιά των ηρώων φεύγουν από τη ζωή, αραιώνουν και τα στεφάνια. Η μία και μοναδική φορά που έγινε επίσημη τελετή ήταν το 2000, όταν έγιναν τα εγκαίνια του Μνημείου και ήρθε στον Διομήδειο Κήπο ο τότε πρόεδρος τής Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος.
Είναι απορίας άξιον γιατί ούτε η Πολιτεία ούτε ο Δήμος Χαϊδαρίου προχώρησαν στην καθιέρωση μιας επίσημης τελετής στον χώρο της θυσίας των 59, κάθε 8 Σεπτέμβρη. Νομίζουμε ότι η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική τοποθέτηση των εκτελεσθέντων: Δεν ήταν μέλη αριστερών οργανώσεων και, χωρίς πάντως να υπάρχει ακριβής προσδιορισμός, ανήκαν στον δεξιό χώρο. Έτσι η μεν Αριστερά δεν αισθάνθηκε το καθήκον να τους εντάξει στο δικό πλούσιο και συνεπές καλεντάρι επετειακών εκδηλώσεων για την Αντίσταση, η δε Δεξιά, απορροφήθηκε αμέσως μετά τον Εμφύλιο από την “επαγγελματική εθνικοφροσύνη” και το “γκουβέρνο” και δεν είχε χρόνο και ενδιαφέρον για εκδηλώσεις μνήμης αληθινών ηρώων.)