ΕΙΔΗΣΕΙΣΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ

Κώστας Σκίκος – Αποχαιρετισμός σε έναν αφανή ήρωα

Του Χρήστου Τσούνη

Εκείνη την εποχή στην υποβαθμισμένη συνοικία της Αγίας Γρηγορούσας το να είσαι έφηβος ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Φτώχεια, ναρκωτικά, μεγάλη εγκληματικότητα και βία παντού γύρω μας. Στο Χαϊδάρι δεν υπήρχε το αθλητικό κέντρο στο Δάσος ούτε το κολυμβητήριο. Διέξοδος μόνο μία: Το ποδόσφαιρο. Η ίδρυση του Θριάμβου Χαϊδαρίου, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ήταν ευλογία για τη συνοικία μας. Εκείνη την εποχή τα παιδιά κυκλοφορούσαν έξω όλη μέρα σε παρέες. Χασομερώντας στην πραγματικότητα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν ήταν δύσκολο να μπλέξεις κάπου…

Ευτυχώς υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που μας μάζεψαν και μας έβαλαν σε ένα υποτυπώδες αθλητικό πρόγραμμα. Μεγάλοι ποδοσφαιριστές σίγουρα δεν γίναμε. Ωστόσο γίναμε καλοί άνθρωποι. Αυτό δεν ήταν δεδομένο!

Κώστας Σκίκος - Αποχαιρετισμός σε έναν αφανή ήρωα 3

Ένας από αυτούς ήταν ο κυρ Κώστας! Πατέρας και ο ίδιος δυο πολύ καλών παιδιών, ανέλαβε έφορος της εφηβικής ομάδας του Θριάμβου Χαϊδαρίου. Προβληματική γειτονιά η Αγία Γρηγορούσα,  όπως σας εξήγησα πιο πάνω. Αναπόφευκτο ήταν να «γεννήσει» παιδιά με πολλά προβλήματα. Ο κυρ Κώστας ήταν τέτοιος άνθρωπος όμως. Έπρεπε να εμπλακεί προσωπικά στα προβλήματα των «παιδιών του»! Πίστεψε σε εμάς όταν κανείς άλλος δεν το έκανε! Το εκτιμήσαμε αυτό και δεθήκαμε μαζί του. Πόσοι άλλοι θα ενδιαφέρονταν για παιδιά που δεν ήταν δικά τους; Ακόμα και όταν μεγαλώσαμε λίγο τον επισκεπτόμασταν σχεδόν καθημερινά στο ανθοπωλείο, που διατηρούσε τότε στην οδό Φαβιέρου. Αρκετές φορές άνοιγε και το σπίτι του για μας. Μαζί με τη σύζυγό του, την κυρία Κατερίνα, μας πρόσφεραν απλόχερα ό,τι είχαν. Μας άκουγε! Μας μιλούσε και μας συμβούλευε. Τον Αλέκο, τον Λευτέρη, τον Κώστα, τον Γιώργο, τον Σταύρο, τον Χρήστο… και τόσους άλλους! Όσο μας μίλαγε εμείς του αδειάζαμε και κάνα δυο πακέτα από τα τσιγάρα του. Από τα πολλά που είχε πάντα. Αχ βρε κυρ Κώστα με αυτό το τσιγάρο! Θυμάμαι ότι κάπνιζε ακόμη και στον πάγκο της ομάδας κατά τη διάρκεια των αγώνων! Ίσως από την αγωνία του…  Μας φρόντιζε. Προσπαθούσε να μη μας λείπει τίποτα. Όταν δεν παίζαμε καλά, «τα ακούγαμε». Όταν κερδίζαμε, χαιρόταν πρώτος. Ήταν εκεί μαζί μας ό,τι κι αν γινόταν!

Όμως, έτσι γίνεται πάντα! Όταν προσφέρεις σε κάποιους το καλό που έχεις στην καρδιά σου, αυτοί το μεταδίδουν γύρω τους σε πολλούς άλλους, για όσο ζουν. Η παρουσία του στις ζωές μας, μας έχει σημαδέψει… Και αυτό που μας πρόσφερε, «βγαίνει» από μέσα μας  κάθε μέρα σε ότι κι αν κάνουμε! Είναι μέρος του εαυτού μας.

Πέρασαν τόσα χρόνια. Μεγαλώσαμε όλοι ομαλά. Μεταδίδοντας «το καλό» στον περίγυρό μας. Γίναμε τίμιοι και χρήσιμοι. Όσοι έγιναν γονείς, μεγαλώνουν πολύ καλά παιδιά. Βοηθάμε όλα τα παιδιά να μπουν και να μείνουν στον αθλητισμό. Δείχνουμε σε όλους τους νέους ότι έχουν επιλογές. Ακολουθούμε το παράδειγμα που μας έδωσε!  Πόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε ο κυρ Κώστας σ’ αυτή την εξέλιξή μας;

Καλό ταξίδι κυρ Κώστα, θα ζεις για πάντα μέσα από τις πράξεις μας!

Σε ευχαριστούμε για όλα…

Παρόμοια Άρθρα

Back to top button