Καμπανάκι επιστημόνων: Η απόσταση των δύο μέτρων δεν είναι αρκετή
Η απόσταση των 2 μέτρων σε εποχή κορωνοϊού δεν είναι ασφαλής όταν οι αθλούμενοι βρίσκονται ο ένας πίσω από τον άλλο. Aυτός που ακολουθεί περνά μέσα από ένα σύννεφο σταγονιδίων που αφήνει πίσω αυτός που προηγείται.
Όταν κάποιος βρίσκεται σε κίνηση τα σταγονίδια που αφήνει με την αναπνοή, το φτάρνισμα ή τον βήχα μένουν πίσω του και αιωρούνται, με αποτέλεσμα αυτός που ακολουθεί να περνάει μέσα από το «σύννεφο» σωματιδίων και να εκτίθεται σε κίνδυνο.
Οι μελετητές των πανεπιστημίων KU Leuven (Φλάνδρα, Βέλγιο) και TU Eindhoven (Ολλανδία) έκαναν προσομοίωση αξιοποιώντας υπολογιστικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται κανονικά για τη βελτίωση απόδοσης των αθλητών. Τοποθέτησαν τα δίδυμα των αθλούμενων σε τρεις διαφορετικές θέσεις (ο ένας δίπλα από τον άλλο, ο ένας πίσω από τον άλλο σε γραμμή και διαγωνίως πίσω) και σε διαφορετικές αποστάσεις, και υπολόγισαν το βαθμό έκθεσής τους στα σταγονίδια.
Στα γραφικά φαίνεται πως τα σταγονίδια από άτομα που βήχουν ή φταρνίζονται στη διάρκεια της άσκησης (σ.σ. απεικονίζονται με κόκκινες κουκίδες) εκπέμπονται με μεγαλύτερη δύναμη, αλλά και πέφτουν πιο γρήγορα στο έδαφος. Τα μικρότερα, που μένουν πίσω ακόμα και με την αναπνοή τον αθλούμενο που προηγείται, μπορούν επίσης, να εκθέσουν σε κίνδυνο αυτόν που ακολουθεί. «Όταν περνάτε μέσα από αυτό το σύννεφο, μπορούν αυτά να πέσουν πάνω σας», προειδοποιεί ο καθηγητής Bert Blocken, του Πανεπιστημίου του Αϊντχόφεν.
Από τις προσομοιώσεις προκύπτει ότι η προτεινόμενη απόσταση του 1-2 μέτρων μεταξύ δύο αθλούμενων θεωρείται ασφαλής όταν αυτοί ασκούνται ο ένας δίπλα στον άλλον, καθώς τα σταγονίδια προσγειώνονται πίσω από το δίδυμο. Όταν βρίσκονται διαγώνια ο ένας πίσω στον άλλο ο κίνδυνος είναι μικρότερος, ενώ αυξάνεται σημαντικά όταν ο ένας ακολουθεί τον άλλο σε ευθεία γραμμή.
