Καμαρώνουμε για τα δάση μας, αλλά πού είναι οι εθελοντές του Χαϊδαρίου;
Στα λόγια “χτίζουμε ανώγια και κατώγια”, αλλά όταν έρθει η ώρα της ατομικής προσφοράς, κοιτάζουμε αλλού… Καμαρώνουμε που ζούμε στο “πιο πράσινο προάστιο”, γκρινιάζουμε για ό,τι δεν κάνει με επάρκεια ο Δήμος, μα ξεχνάμε ότι χρειάζεται και η δική μας εθελοντική προσφορά για την ασφάλεια των ωραίων δασών που περιβάλλουν την πόλη μας.
Τις επόμενες μέρες έρχονται υψηλές θερμοκρασίες και το ζήτημα της πυροπροστασίας μπαίνει ψηλά στην ατζέντα. Δυστυχώς, όπως έχουμε και πάλι αναφέρει πρόσφατα (Εθελοντισμός και Χαϊδάρι), ο Δήμος δεν μπορεί μόνο με τις δικές του δυνάμεις (κάτι λιγότερο από 20 άτομα) να καλύψει όλες τις ανάγκες της Πολιτικής Προστασίας, δηλαδή να επανδρώσει οχήματα πυρασφάλειας με οδηγούς για όλες τις βάρδιες, καθώς και να έχει κόσμο σε όλα τα πόστα της επιτήρησης κτλ. Άλλωστε παντού και πάντα εθελοντές συμπληρώνουν το έργο των δημόσιων υπηρεσιών σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, πυρασφάλειας κοκ, δεν λέμε κάτι καινούργιο.
Παντού και πάντα, αλλά όχι στο Χαϊδάρι! Η μόνη ομάδα που προσφέρει φέτος ώρες επιτήρησης – περιπολιών είναι η Λέσχη Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων Αττικής, που παίρνει δουλειά στο Ποικίλο. Ουδείς άλλος. Ούτε οι πρόσκοποι ούτε οι εθνικοτοπικοί σύλλογοι ούτε οι αθλητικοί σύλλογοι… Κανένας δεν παίρνει πρωτοβουλία και έτσι μένουν ακάλυπτα σημεία όπως το Σχιστό, όπου υπάρχει σοβαρός κίνδυνος φωτιάς, το Θεαθήναι και αλλού. Το ενεργό δίκτυο επιτήρησης είναι η βάση της επιτυχίας, καθώς η ταχεία επέμβαση είναι το άλφα και το ωμέγα της αντιμετώπισης μιας πυρκαγιάς.
Είναι ζήτημα φιλότιμου για τους πολίτες αυτής της πόλης, όπως και για τους συλλόγους που όλο και κάτι ωφελούνται από τον Δήμο (νοίκια κτλ). Είναι όμως και ουσιαστική ανάγκη του τόπου μας. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, κάποιοι να βγούν μπροστά!