Η συμμετοχή των Βιλλιωτών στον Αγώνα του Έθνους
Εκπολιτιστικός Λαογραφικός & Εξωραϊστικός Σύλλογος Βιλλίων
Η συμμετοχή των Βιλλιωτών στον Αγώνα του Έθνους.
Και βέβαια πως μπορούν να λείψουν από τον Αγώνα του Έθνους οι Βιλλιώτες.
Τα Βίλλια είναι ένα Αρβανιτοχώρι στις πλαγιές του Κιθαιρώνα και ένα από τα χωριά που αποτελούσαν το Μεγάλο Δερβένι.
Ανέδειξαν τρεις Οπλαρχηγούς:τον Αναγνώστη Στέφα, τον Σταμάτη Λούκο και τον Αθανάσιο Κριεμάδη, αλλά και πολλούς κατώτερους αξιωματικούς και πολεμιστές, που επάνδρωσαν μαζί με τους τρεις οπλαρχηγούς τον στρατό των τότε επικεφαλής Αρχηγών του Αγώνα.
Πολέμησαν μαζί με τους Δερβενοχωρίτες για να κρατήσουν τα στενά της Κάζας ελεύθερα και με τους Κουντουριώτες προασπίζοντας επιθέσεις των Τούρκων εκτός Κάζας.
Γεγονός είναι πως μαζί με τους Δερβενοχωρίτες της Μεγαρίδος έτρεφαν μεγάλο σεβασμό στους Υδραίους και Σπετσιώτες, μιλούσαν και την ίδια γλώσσα και όπως είναι φυσικό οι Υδραίοι τους μύησαν στην Φιλική Εταιρεία.
Ο Αθανάσιος Κων. Πλούμπης είναι ο πρώτος νεκρός ήρωας Βιλλιώτης. Μυημένος στην Φιλική Εταιρεία σε μάχη έξω από το χωριό και συγκεκριμένα στο Κρύο Πηγάδι με μικρή ομάδα από τον στρατό του Κιουταχή τραυματίστηκε και αφου δέχθηκε πολυάριθμες σπαθιές από τους Τούρκους στην συνέχεια το κατακρεουργημένο σώμα του το κρέμασαν σε ένα πεύκο για παραδειγματισμό των περαστικών.
Προσφέρουν για τον στρατό του Καραϊσκάκη εκτός από άνδρες μαχητές και πολεμικό υλικό (νέφτι, πίσσα, ρετσίνι) και τρόφιμα (ελιές, λάδι, κρασί, σφαχτά,) μεταφορικά ζώα και τομάρια για να φτιάχνουν τσαρούχια και τουλούμια για να μεταφέρουν υγρά. Ενίσχυαν τα ελληνικά στρατεύματα που πήγαιναν για βοήθεια στο Μεσολόγγι και έκαναν πλιάτσικο στο στρατό του Δράμαλη σαν γνήσιοι Αρβανίτες που ήξεραν καλά τον κλεφτοπόλεμο
Συγκροτημένο σώμα Βιλλιωτών με τους Γεώργιο Οικονόμου, Νικολό Σωτήρη, Αναγνώστη Στέφα, Αθανάσιο Κριεμάδη και Λουκά Στεφόπουλο έλαβαν μέρος στην πολιορκία της Κορίνθου και της Ακροκορίνθου. Επίσης έχουν συμμετοχή στην μάχη του Φαλήρου υπό τας διαταγές του Γεωργίου Καραϊσκάκη καθώς και στην πολιορκία των Αθηνών.
Όμως δέχθηκε πλήγμα και ο άμαχος πληθυσμος του χωριού στην προσπάθεια των Τούρκων για γρόσια. Αιχμαλώτιζαν τις γυναίκες των Βιλλιωτών και μετά ζητούσαν λύτρα.. Είναι γνωστή η ιστορία του Κώστα Λούκου όταν οι Τούρκοι του έκλεψαν γυναίκα και κόρη ζητώντας 300 γρόσια για την κάθε μιά. Μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε να μαζέψει μόνο για την μία και εδώ έπρεπε να αποφασίσει πιά θα πάρει πίσω. Προτίμησε την γυναίκα του, που ήταν το άλλο στήριγμα της οικογένειας και του σπιτιού. Ακόμη αντηχούν τα σπαρακτικά κλάματα της Μάρως και τα παρακλητικά της βλέμματα την ώρα του αποχωρισμού. Οι γονείς απομακρύνθηκαν. Την Μάρω δεν την ξαναείδαν ποτέ μα σίγουρα τον ύπνο τους θα τον τάραζαν για πάντα εφιάλτες… Ποιος ξέρει ποια ήταν η τύχη της στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής….
Κανείς ποτέ δεν έμαθε…
Υ. Γ Και έτσι με την αναφορά στους πατριώτες μας την ημέρα του εορτασμού της 25ης Μαρτίου η ιστορική αυτή αναδρομή ας μας κάνει όλους υπερήφανους για την καταγωγή μας!!! Αυτή την φάρα που έδωσε τα πάντα όταν την χρειάστηκε η Πατρίδα με λεβεντιά και ανιδιοτέλεια!!
Χρόνια πολλά Ελλάδα!!
Χρόνια πολλά Έλληνες!!!
