Κριτική στο νέο Πολεοδομικό Σχέδιο Χαϊδαρίου: Ώστε αυτό θεωρείται “ριζοσπαστισμός”;
γράφει ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΟΥΛΙΟΣ
σχετικό άρθρο: Αυτό είναι το ριζοσπαστικό σενάριο για το νέο πολεοδομικό σχέδιο του Χαϊδαρίου
Νομίζαμε (όπως συμβαίνει στις πόλεις του κόσμου που έχουν θέσει σκοπό την βιωσιμότητά τους και για αυτό τον λόγο θεωρούνται προηγμένες) ότι ριζοσπαστισμός σημαίνει άλλα πράγματα, όπως ο περιορισμός της κίνησης Ι.Χ. οχημάτων, με πλήρη παροχή διευκολύνσεων και ενίσχυση όλων των άλλων εναλλακτικών μορφών μετακίνησης, η προστασία στο μέγιστο δυνατό των φυσικών χώρων που υπάρχουν γύρω από τις αστικές περιοχές αλλά και η διαφύλαξη όσων έχουν μείνει μέσα σε αυτόν, είτε ως ελεύθερες είτε με αραιή δόμηση, με άλλου είδους χρήσεις και η αύξησή τους, σε μια προσπάθεια διάσπασης της θάλασσας τσιμέντου που δημιουργήθηκε άναρχα κατά τις περιόδους έντονης αστικοποίησης. Και πολλά άλλα.
Μαθαίνουμε όμως εδώ ότι ριζοσπαστισμός είναι να φτιάχνεις αυτοκινητόδρομους μέσα σε δασικές περιοχές που θα συνδέσουν δύο συνοικίες του Δήμου που συνδέονται ήδη με μια εθνική οδό τεσσάρων λωρίδων καθώς και με άνετο και ασφαλή πεζόδρομο που δημιουργήθηκε με την μετατόπιση του ορίου του Ψ.Ν.Α (ο οποίος εύκολα μπορεί να συμπληρωθεί με ποδηλατόδρομο).
Μαθαίνουμε επίσης ότι ριζοσπαστισμός είναι η δόμηση χώρων που ανακουφίζουν την πόλη από την ασφυκτική πολεοδομική πυκνότητα όπως των δύο ψυχιατρικών νοσοκομείων, σε ένα εκ των οποίων τα νεοκλασικά κτήρια, ανακαινίστηκαν με χρήματα της Ε.Ε.
Μαθαίνουμε επίσης ότι θα δημιουργηθούν τεχνολογικά πάρκα σε παρυφές φυσικών χώρων, που διαθέτουν μάλιστα δασική βλάστηση συνδεόμενη άμεσα με τα οικοσυστήματα του Ποικίλου όρους. Όχι για να θέσουν υπό μια περιβαλλοντική κανονικότητα διάσπαρτες ή άναρχες εγκαταστάσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν (όπως σωστά έχει γίνει προσπάθεια να γίνει κάτι τέτοιο σε περιοχές που ήδη υπάρχουν).
Και μαθαίνουμε επίσης ότι ριζοσπαστισμός σημαίνει φαραωνικά έργα σε άξονες ήδη επιβαρημένους, όπου ο μελετητής μας αφήνει να φανταζόμαστε ότι κάποτε θα παίζουμε μπάλα, θα κάνουμε ποδήλατο και πικ νικ στην υπογειοποιημένη εθνική οδό, σε ένα απώτατο μέλλον, μέχρι την έλευση του οποίου όλοι οι χώροι που αυτά θα μπορούσαν να γίνουν από εχθές, θα έχουν χαθεί.
Αν και από καιρό δεν είμαι οπαδός της στείρας άρνησης, ο ευτελισμός εννοιών (ριζοσπαστισμός) και η παράδοσή τους στο (σχεδόν πάντα) αποτυχημένο ελληνικό παράδοξο, είναι ενοχλητικός.
