Για τα πεύκα που σπάνε στο Χαϊδάρι
Το αστικό και περιαστικό πράσινο στο Χαϊδάρι. Κίνδυνοι και προοπτικές
Τα πεύκα – σφραγίδες μέσα στην πόλη του Χαϊδαρίου μεγαλώνουν, γέρνουν και γερνάνε, ξεραίνονται, λυγίζουν και σπάνε και αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν. Πολλά ταλαιπωρήθηκαν και ταλαιπωρούνται από τον ανταγωνισμό ψηλότερων από αυτά κτιρίων που τους κρύβουν το φως. Έτσι ψηλώνουν ψάχνοντας ήλιο και αδυνατίζουν με αποτέλεσμα την θραύση, τον πρόωρο θάνατο. Άλλα πληγώνονται θανάσιμα από σύρματα που τα ζώνουν ή/και καρφωμένα σίδερα. Ανταγωνισμός για φως καταγράφεται και μεταξύ των δέντρων, π.χ. στο Άλσος Δαφνίου – Αφαίας αλλά και γύρω από το τουριστικό περίπτερο και τη Μονή Δαφνίου, στον Άγιο Χριστόφορο αλλά και στο Διομήδειο. Η τεχνητή φύτευση προ 100 ή και 50 ετών οδήγησε στο όμορφο αλλά επικίνδυνο για τον περιπατητή – επισκέπτη φαινόμενο ψηλόλιγνων πεύκων, που υπό συνθήκες σπάνε σαν ξυλάκια.
Γράφει ο Κίμων Ε. Φουντούλης
Τι μπορούμε να κάνουμε:
α) Μέσα στην πόλη, σε κάθε πλατεία και φαρδύ πεζοδρόμιο (όσα υπάρχουν!) φυτεύουμε πεύκα υπό την προϋπόθεση επαρκούς φωτισμού (ανοιχτά από ανατολικά – νότια – δυτικά). Έτσι π.χ. σε δρόμο διεύθυνσης Ανατολή – Δύση φυτεύουμε στο βόρειο πεζοδρόμιο εφόσον έχει επαρκές πλάτος ( πάνω από1,60μ.). Αντιστοίχως, σε κήπους με επαρκή έκταση και νότια έκθεση, φυτεύουμε πεύκα και προσπαθούμε να κρατήσουμε τη φυσιογνωμία της περιοχής μας.
Εκεί όμως όπου κλαδιά ή κορμοί γέρνουν και δεν υπάρχει δυνατότητα υποστήριξης, τότε κλαδεύουμε γενναία, τους χειμερινούς μήνες – όχι το καλοκαίρι, κι αν χρειάζεται προχωράμε σε κοπή. Η ασφάλεια των ανθρώπων αποτελεί πρώτη προτεραιότητα.
β) Γύρω από την πόλη, στα βουνά μας όπου ορισμένοι, διευκολυνόμενοι από αυτόκλητους «οικολόγους» προετοιμάζουν απελευθέρωση της χρήσης «αναψυχή», εκεί λοιπόν απαιτείται επειγόντως λήψη μέτρων γύρω από κοινόχρηστους χώρους (Άγ. Χριστόφορος, Τουριστικό, είσοδος Άλσους κ.ά.) και όχι μόνο. Μετά από μελέτη και έγκριση των δασικών υπηρεσιών. Με προγραμματισμό σταδιακής κοπής και αραίωσης στο τεχνητό δάσος και εν συνεχεία συμπλήρωση με νέες φυτεύσεις. Ανάλογη μελέτη και έγκριση από τις δασικές υπηρεσίες απαιτείται και για πάρκα, άλση, πλατείες, δενδροστοιχίες (πχ πεζόδρομος οδού Καραϊσκάκη), που προστατεύονται ως δάση σύμφωνα με το ΣτΕ και τις εγκυκλίους της Δασικής Υπηρεσίας.
Αυτό μπορεί να είναι έργο συγχρηματοδοτούμενο, έργο έντασης εργασίας, που απαιτεί κυρίως εργατικά χέρια. Ποιος όμως νοιάζεται δημιουργικά για παραγωγική απασχόληση των ανέργων… Ένα έργο από τις γενιές μας για τις επόμενες. Τώρα, μέσα στην κρίση.
