Για να μην πετρώσει ξανά η καρδιά μας… την επομένη του Αγίου Βαλεντίνου

Γράφει ο Θοδωρής Σπηλιόπουλος

Για να μην μείνει η καρδιά μας πέτρινη… χρειάζεται κάτι παραπάνω από μια φωταγώγηση στου Αγίου Βαλεντίνου.
(Δείτε σχετικά άρθρα: ΑΠΕ-ΜΠΕ: Στις 14 Φεβρουαρίου φωτίζεται η “μεγαλύτερη καρδιά της Ευρώπης // Δήμος Χαϊδαρίου)

Δεν μου άρεσε ποτέ η αντιπαράθεση για τα δεύτερα ζητήματα. Αντίθετα, για τα μείζονα νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Απλά δράττομαι της ευκαιρίας να θέσω ερωτήματα και να πω ότι η κοινωνία θα κριθεί για την συμπεριφορά της απέναντι στην εξελισσόμενη πανδημία του ήδη εφαρμοζόμενου αυταρχισμού και της εξελισσόμενης φτωχοποίησης.

Και τι μπορεί ο κάθε δήμαρχος να κάνει ή να μην κάνει για θέματα που ξεπερνάνε το πορτοφόλι του και το πολιτικό του μέγεθος; Πολλά. Όπως το να κάνει εξώδικο για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά για να διεκδικήσει τα “νόμιμα” για τον Δήμο μας στρέμματα από την “καταπάτηση” του ΤΑΙΠΕΔ. Ξεκινάω με μια θετική ενέργεια, για να δείξω ότι μακριά από μένα η μη προγραμματική αντιπαράθεση. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι…

Τον Μάιο κλείνουμε δύο χρόνια και σε όλα τα ζητήματα διεκδίκησης των εργαζομένων δυστυχώς, Δήμαρχε Βαγγέλη Ντηνιακέ, πήρες αρνητική θέση παρά το ότι θα είχες μαζί σου το σύνολο της αντιπολίτευσης του Δήμου για διεκδίκηση κονδυλίων για την μισθοδοσία τους, γιατί καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Γι αυτό και μας βρήκες, τους Πολίτες σε Δράση Χαϊδαρίου αντίθετους, όπως και στο πρόσφατο αίτημα των 9 εργαζομένων στην Καθαριότητα.

Συμβάλλαμε και θα συμβάλλουμε στο να υπάρξει Οργανισμός για τους εργαζόμενους, πράγμα που δεν έγινε αποδεκτό και υλοποιήσιμο την περίοδο Σελέκου, γιατί δεν πρόκαμε όπως και για τόσα άλλα, που δεν ήταν στην οπτική του. Εξάλλου αυτό κρίθηκε στις εκλογές.

Όμως το γεγονός ότι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση συνιστά στον Δήμο επανεξέταση διατυπώσεων δεν σημαίνει ότι δικαιολογείται η μετακίνηση υπαλλήλων με τρόπο που δεν αρμόζει, δεν σέβεται τους εργαζόμενους, με αυταρχικό τρόπο, μιλώντας με σκληρή γλώσσα, χωρίς το στοιχειώδες τακτ, θα έλεγα πιο λαϊκά, απέναντι σε ανθρώπους που το λιγότερο υπηρέτησαν και θα συνεχίσουν να υπηρετούν το Δήμο μας. Γιατί το Χαϊδάρι είναι μια γειτονιά στην ουσία και στη λαϊκή του Σαββάτου συναντιόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο. 

Ο Οργανισμός Εσωτερικής Υπηρεσίας, λοιπόν, πρέπει να ψηφιστεί αφού γίνουν οι αναγκαίες επιπλέον επεξεργασίες, γιατί κατοχυρώνει το δημοκρατικό δικαίωμα των αντικειμενικών κρίσεων των δημοσίων υπαλλήλων για το περιεχόμενο και αντικείμενο της εργασίας ενός εκάστου και πολύ περισσότερο την ανάδειξη του σε θέση Διευθυντή η Προϊσταμένου, χωρίς την ανάθεση, όπως γινόταν τόσα χρόνια, από τον εκάστοτε Δήμαρχο.

Οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες, οι Επαγγελματίες της Εστίασης, η μικρή εμπορική αγορά του Χαϊδαρίου, που είχε τα προβλήματά της, εξ αιτίας της πανδημίας γονατίζει και ίσως μετά την κρίση να μην μπορέσει να σηκωθεί. Ο Δήμος βέβαια δεν έχει το πορτοφόλι να λύσει τα προβλήματα. Αλλά μπορεί να συμβάλλει και τέτοιες προτάσεις κάναμε από την αρχή. Όμως πρέπει να ομολογήσουμε ότι και οι θιγμένοι άτολμοι υπήρξαν, διστακτικοί στην διεκδίκηση και πολύ “καθώς πρέπει” απέναντι στην κυβερνητική ατολμία, αναλγησία, έλλειψη σχεδιασμού και όλα τα επίθετα τα αρνητικά που μπορούν να χαρακτηρίσουν την πολιτική της ΝΔ. Που πολλοί λένε ότι είναι βλέποντας και κάνοντας, αλλά εγώ προσωπικά λέω “ξέροντας και κάνοντας”, για να φτωχοποιήσει τους μικρομεσαίους προς όφελος των πολύ μεγάλων αλυσίδων.

Και σε τέτοια θέματα οι Δήμαρχοι δεν μπορούν να ΄ναι Πόντιοι Πιλάτοι. Υπάρχουν καλές πρακτικές που ζητούν μιμητές. Θέληση να υπάρχει. Τότε μπορεί να ανοίξουμε και δρόμους. Το Χαϊδάρι, η Δυτική Αθήνα, οι κάτοικοι της Δυτικής Αθήνας, παιδιά πάντα ενός κατώτερου θεού, δικαιούνται περισσότερο Ήλιο. Δεν μπορούμε να είμαστε απλά παρατηρητές.

Πρόσφατα ψηφίστηκε στην Βουλή ένας απαράδεκτος νόμος για αλλαγές στην Παιδεία. Πόσα λιγότερα παιδιά και από το Χαϊδάρι θα περάσουν στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αθήνας; Πόσα παιδιά από το ΕΠΑΛ βλέπουν ότι ο δρόμος για το Πανεπιστήμιο κλείνει… Το ίδιο και στο Νυχτερινό, όπου φοιτούν και παιδιά από το Χαϊδάρι.

Βγήκαν κάποια ψηφίσματα από το Δημοτικό Συμβούλιο και με την δική σας ανοχή. Θα κάνουμε κάτι παραπάνω; Θα τους καλέσουμε, εννοώ το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αθήνας, με το οποίο έχουμε κάνει προγραμματική συμφωνία σε μια συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο; Κατανοώ ότι ακόμα και αν βρει η Δημοτική Αρχή παραπάνω αίθουσες ότι δεν είναι για αρμοδιότητα του Δήμου η πρόσληψη δασκάλων και καθηγητών. Όμως μια τεκμηριωμένη μελέτη ότι ο Δήμος, χρησιμοποιώντας όλες τις διαθέσιμες δημοτικές αίθουσες και χώρους, θα μπορούσε να μειώσει την αναλογία κατά τάξη, θα ήταν τεράστια συμβολή στα επιχειρήματα υγιειονομικών και εκπαιδευτικών.

Η σύσκεψη στο Δημαρχείο με εκπροσώπους των Νοσοκομείων της Πόλης, Αττικού, δύο Ψυχιατρικών και Λοιμωδών και εκπροσώπων της δημόσιας πρωτοβάθμιας περίθαλψης της περιοχής θα ήταν ουσιαστική συμβολή, βήμα εκφώνησης των αιτημάτων των υγιειονομικών, ουσιαστική υπεράσπιση του δικαιώματος και των δημοτών για ουσιαστικότερα μέτρα με προσλήψεις και εξοπλισμό στα δημόσια νοσοκομεία.

Από τη μεριά τους, οι καλλιτέχνες πιο δύσκολα δεν γίνεται να περάσουν. Μηδέν δουλειά για την μεγάλη πλειοψηφία “Θα μπορούσαμε ακόμη να δώσουμε την δυνατότητα σε όλους τους καλλιτέχνες που έχουν εντοπιότητα με κάποιο τρόπο (διαμονή η εκλογικά δικαιώματα) να παρουσιάσουν διαδικτυακά έργα πολιτισμού που συμμετέχουν (μουσική, θέατρο, video art, γλυπτική κλπ.) και να πληρωθούν. Αυτό θα ήταν μια καλή πρακτική προς μίμηση, πολύ περισσότερο που η κανονικότητα και σε αυτό τον χώρο θα αργήσει να έρθει. Μηδέν δουλειά για την μεγάλη πλειοψηφία, από την αρχή της πανδημίας. Σε όλα αυτά το αίτημα για συνδρομή οικονομική προς την κυβέρνηση και την Περιφέρεια θεωρείται αυτονόητο”.

Η απλή αναλογική είναι μεγάλο όπλο, γιατί για να γίνουν όλα αυτά που προτείνω χρειάζονται την πλειοψηφία του Δημοτικού συμβουλίου που δεν έχεις. Όλοι λοιπόν θα κριθούμε. Οι πολιτικές αλλάζουν. Γίνονται χειρότερες και για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως ήδη έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ από την πρώτη μέρα και ο νέος υπουργός θα επιχειρήσει ή γίνονται καλύτερες, όταν υπάρχει αντίδραση, που έχουν σαν συνέπεια πολιτικό κόστος. Τότε θυσιάζονται υπουργοί με ανασχηματισμό ή παραίτηση ή βράζει η χύτρα να πετάξει το καπάκι για να απαιτήσει πιο φιλολαϊκες πολιτικές.

Η αναμόρφωση του Προϋπολογισμού και η ψήφιση του Ετήσιου Επιχειρησιακού Προγράμματος, που ήτανε αίτημά μας, δίνει την δυνατότητα να γίνουν μελέτες και έργα. Η μόνιμη επιτροπή Διαβούλευσης, που δεν έχει συγκροτηθεί, θα μας επιτρέψει να εκθέσουμε πιο ολοκληρωμένα προγραμματικές μας προτάσεις για δύο μεγάλα ζητήματα για τα οποία στο παρελθόν δεν βρήκαμε ευήκοα ώτα.

Το πρώτο είναι η Πράσινη Πολιτική, που έχει σχέση με την ΜΕΙΩΣΗ ΟΓΚΟΥ Αποβλήτων στην ΠΗΓΗ. Η μη υλοποίηση μιας τέτοιας πράσινης πολιτικής σημαίνει πρόστιμα (τουλάχιστο 10 ευρώ τον τόνο) και κατά συνέπεια επιβάρυνση του δημότη με αύξηση των ανταποδοτικών τελών ή -προκειμένου να μην γίνει κάτι τέτοιο- πόροι που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε άλλες κοινωνικές ανάγκες να απορροφηθούν για να καλύψουν το έλλειμμα. Αντίθετα η υλοποίηση, εκτός από το οικολογικό πρόσημο, σημαίνει μείωση των ανταποδοτικών τελών και διοχέτευση χρημάτων όπως προβλέπεται (έως 10%) σε άλλες κοινωνικές ανάγκες, πέρα του ότι μπορεί να υπάρξουν και επιπλέον έσοδα ή ανταποδοτικες εργασίες από τους σχετικούς φορείς που θα εκμεταλλεύονται τα ανακυκλούμενα (συνήθης καλή πρακτική).

Το δεύτερο είναι ότι, στα πλαίσια ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, πρέπει να γίνει επιτέλους η συζήτηση για μια νέα κυκλοφοριακή μελέτη με κέντρο τον πεζό.

Επίσης η αναπτυξιακή πρόταση που την έχουμε καταθέσει δημόσια και στο παρελθόν με τίτλο ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑΣ. Πρόταση που περιλαμβάνει αξιοποίηση του ιστορικού, πολιτιστικού πλούτου της περιοχής μας, μαζί με την αξιοποίηση του βουνού και της θάλασσας με σαφές το ερώτημα αν θα υπάρξει σχεδιασμός και για Τουριστικό προϊόν στο Χαϊδάρι, που δυστυχώς είναι σε μηδενική βάση. Και όλα αυτά σημαίνουν θέσεις εργασίας και ανάπτυξη.

Η δημοτική ομάδα των Πολιτών σε Δράση Χαϊδαρίου, με την νέα σύνθεση και με ανανεωμένο το δυναμικό της, ήδη έχει σε μια σειρά θέματα με ερωτήσεις και παρεμβάσεις δείξει πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς την ροή των πραγμάτων, την δημόσια διαβούλευση και την συμμετοχή των Χαϊδαριωτών. Όλοι κρινόμαστε… Και εμείς το αντέχουμε.

Με πάντα θετική προγραμματική διάθεση για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα, 
Θοδωρής Σπηλιόπουλος

ΥΓ. Αλλά όχι λιγότερο σημαντικό. Οι συνθήκες πανδημίας δεν μου επέτρεψαν να πω μερικά απ’ τα παραπάνω και ίσως πολλά περισσότερα σε μια αποχαιρετιστήρια ομιλία μετά από μια θητεία 7 ετών (2013-2020 ) στο Δημοτικό Συμβούλιο και κυρίως να  ευχαριστήσω δημόσια τους εργαζόμενους στο Δήμο, διευθυντές και προϊσταμένους, που υπομονετικά πάντα απαντούσαν προφορικά ή γραπτά στις ερωτήσεις μου για διαρκή και ενδελεχή ενημέρωση.